สวัสดีครับ ผมมีปัญหาชีวิตมาถามทุกคนอีกแล้วครับ
เข้าเรื่องเลยละกัน คือผมกับแฟนเราคบกันได้ 3 เดือนก่าๆละ (แฟนผมเเป็นผู้ชาย) แฟนผมชอบโกหกมาก ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ขอให้ได้โกหก มีหลายๆครั้งที่ผมรู้ว่านี่คือการโกหกของเขา และเขาจะเป็นคนปากแข็งมาก ว่าก็ว่าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเลย และหากมีครั้งไหนที่ผมซักถามรายละเอียด เขาก็มักจะมีอารมโมโห บางทีก้ชอบตะคอกผมกลับ คล้ายผมเป็นคนผิดเอง แต่ทั้งๆที่ผมกำลังซักถามว่าโกหกทำไมนั่นเอง ผมเคยบอกเขาไปครั้งนึงว่า เรารักกัน เราไม่จำเป็นต้องโกหกกัน มีอะไรบอกผมได้ตรงๆ ผมรับได้ทุกอย่าง ล่าสุดเรื่องเกิดเมื่อคืนนี้ เท้าความมาจากแฟนผมทำงานโรงหนัง ก็มักจะเขางานเป็นกะ ส่วนมากจะเป็นกะบ่าย แต่ก่อนยังไม่ทำงานซึ่งปกติดแฟนผมจะเป็นคนตื่นเช้า แต่พอเริ่มทำงานแล้วต้องเลิกงานดึกอยู่เป็นประจำและมักจะทำให้นอนตื่นสาย ประมาณเที่ยง หรือบ่ายโมง และเมื่อเป็นแบบนี้บ่อยๆผมก้จะไม่ชอบโทไปรบกวนในตอนเช้าเพราะรู้ว่าคนหลับก้ใม่อยากตื่น แต่มาเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งผมทำงานอยู่ แฟนไลน์มาเมื่อเวลาประมาณ บ่ายสองได้ว่า ออกและนะ เพราะแฟนเข้างานบ่ายสาม ผมก็ไม่อะไรคุยปกติ ล่าสุดคืนวันจันทร์หรือเมื่อวานนี้เองผมได้ไปหาแฟน และได้เอาโทสับแฟนมาเล่น เล่นไปเล่นมาเลยนึกเข้าดูไลน์ ปกติผมก็ชอบเช็คอยู่แล้ว และเมื่อผมเข้าดู มีอยู่หนึ่งอันซึ่งคุยกัยเมื่อวันอาทิตย์ ได้ใจความว่าทำนองนัดกันไปไหนสักที่ ซึ่งสักที่นั่นก็คือที่ทำงานของแฟนนี่เองได้คุยกับเพื่อนร่วมงานเขานั่นเอง เวลาประมาน 11 โมงเข้า คือแฟนผมถึงที่ทำงานแล้ว แล้วในข้อความที่คุยก็มีการแอบถ่ายรูปแฟนแล้วส่งมา ทำนองว่าเขาเห็นแฟนผมแล้ว พีคสุดคือแฟนไม่ได้ใส่ชุดทำงาน หากลองนึกย้อดู แฟนผมถึงที่ทำงานเวลานั้น แสดงว่าเข้าต้องตื่นก่อนหน้านั้นเพื่ออาบน้ำเตรียมตัว แล้วลองคิดดูหากเขาตื่นแล้วทำไมเขาถึงใม่ไลน์บอกผมเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ และเมื่อเห็นข้อความนั้นผมก็ถามไปตรงๆว่า ไปไหนมา ? ตื่นแล้วทำไมไม่บอก ? แล้วทำไมต้องก็หกว่าออกจากบ้านตอนบ่ายสอง ทั้งที่ไปก่อนหน้านั้นแล้ว ? แล้วในรูปคือใส่ชุดธรรมดาทำไมไม่ใส่ชุดทำงาน ? แล้วแฟนก็ตอบผมมาด้วยอารมโมโหนิดหน่อยว่า ไปโยนโบว์ลิ่ง แล้วผมถามซ้ำอีกว่าทำไมใส่ชุดธรรมดาไป เพราะอีกสามชั่วโมงก็เวลางานแล้ว ใสชุดทำงานไปทีเดียวไม่ได้เหรอ แฟนผมก็ตอบกลับมาด้วยอารมที่โมโหหนักกว่าเก่าว่า ก็กุจะใส่ชุดธรรมดาไป ทำไม ? จะทำไมกุ ? ผมนี่จุกข้างในเลยครับ ผมจึงถามคำถามไปอีกว่าแล้วทำไมตอนที่บอกว่ากำลังออกคือบ่ายสอง แฟนตอบกลับมาว่า กุไปตอนเที่ยงแต่บอกพึ่งออกตอนบ่ายสองเองแหละ แค่นี้ผมถึงกับทรุด ร้องไห้ตามเดิม ผมร้องได้สักพักแฟนก้ไม่มีท่าทีจะมาง้อหรือข้อโทษแต่อย่างใด นั่งกินขนมปกติ ผมจึงถามไปพร้อมน้ำตาด้วยอารมคล้ายคนงี่เง่าว่า ทำไมต้องโกหกกุ เท่านั้นแหละ แฟนผมขว้างขนมในมือทิ้งพร้อมทั้งบอกว่ารำคาญ แล้วเดินออกไปพร้อมทั้งปิดประตูเสียงดังมา  เวลาผ่านไปสักพักผมนั่งร้องอยู่ และก็เป็นผมเองที่ต้องเดินไปขอโทษ แต่ตอนนี้ผมยังค้างคาใจอยู่เลยว่าเห็นใดเขาต้องโกหกด้วยเรื่องแค่นี้ แค่ตื่นตอนไหนก็บอก จะไปไหนก็บอก ไม่เห็นต้องโกหกกันเลย หรืออาจเป็นเพราะผมเป็นงี่เง่า เขาจึงไม่อยากบอกอะไรผมเลย

ปล.จากข้างต้นผมสมควรทำไง ต้องเจ็บแบบนี้ต่อไปเหรอ หรืออย่างที่เขาบอกว่าคนรักกันเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมกันและกัน หรือผมสมควรเลิก ?