ดิฉันมีเรื่องราวมาถามกับเพื่อนๆทุกคนหน่อยค่ะ(ย้อนความก่อน)เรื่องราวมีอยู่ว่าเรากับสามีอายุห่างกัน5ปีเรารู้จักกันโดยเพื่อนแต่เป็นญาติของสามีค่ะ รู้จักกันโดยบังเอินและคบกันเป็นแฟนตอนเราอายุได้16ปีตอนนั้นเด็กและอยู่ในช่วงวัยรุ่นเวลาผ่านมาคือวัยรุ่นใจแตกสมัยนั้นเรียกกันแบบนั้นตัวเราเองยังไม่พร้อมที่จะออกจากอกพ่อแม่เราเข้าใจเค้าแต่บ้านเราเป็นหัวสมัยก่อนคือต้องแต่งงาน เราตอนนั้นไม่มีอยู่ในความคิดเลยค่ะ แล้วประเด็นคือเราต้องไปทำงานใช้หนี้ค่ามาแต่งด้วยตอนนั้น4หมื่นทอง2บาทก็ไม่เยอะนะคะเพราะเราฐานะไม่ได้ร่ำรวยและอีกฝ่ายยิ่งไม่มีอะไรเลยเรายังมีที่ดินแต่เค้าไม่ทีอะไรเลยตอนนั้นเด็กมากหลับหูหลับตาทำงานใช้หนี้เค้าจนหมดและเรามีความคิดอยากมีบ้านสักหลังแต่ความคิดความเป็นผู้นำของเค้าไม่มีเลยซื้อแต่ของที่ไม่จำเป็นเช่นลำโพงตัวมิคขยายอะไรไม่รู้แต่ราคาหลายหมื่นเราก็ตามใช้หนี้เราเป็นคนไม่ฟุ้มเฟือยนะคะเสื้อผ้ากระเป๋าไม่ค่อยซื้อของจะมาจากพี่สาวของเค้าที่ให้เราของที่เค้า(ใช้แล้ว)แต่เราก็ไม่ได้ว่านะเราก็ใส่เพราะเราไม่มีเงินซื้ออยู่ๆไปความคิดเราว่าถ้าเราไม่ได้บ้านเราขอเรียนแล้วกันพ่อแม่เคเาก็กลัวเราจะมีแฟนใหม่เพราะจะไปเจอคนอื่นคือให้ลูกชายซึ่งเป็นสามีเราไปเรียนด้วยพอเรียนจบม.6เรามีวุฒิไปสมัครงานโรงงาน(ก่อนหน้านี้เป็นแม่บ้านเงินเดือน5000)อยู่ที่โรงงานแฟน   พอทำงานโรงงานกำลังมีเงินลูกป่วยต้องออกจากโรงงานไปเลี้ยงลูกดูแลลูกจนเราอายุ22ปีแฟนกลับมาอยู่บ้านด้วยเราทำงานทุกอย่างไร่นสรับจ้างเค้าแสนรำบากทั้งที่พ่อแม่บอกว่าอยู่กับแม่ไม่เคยให้รำบากน้ำตาเราไหลเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปเรื่องของเราเยอะมากค่ะอันนี้รวบรัดพอจากนั้นเราก็ทำงานที่เซเว่นอยู่ที่ต่างจังหวัดและเงินที่มีต้องไปจ่ายค่าลำโพงของเค้าที่เค้าอยากได้(เค้าอยากได้เครื่องไฟ)เราทำงานเซเว่นได้สักพักอยู่บ้านนอกอยู่กับฝ่ายพ่อแม่เค้าตอนรั้นเรามีบ้านแล้วค่ะช่วงที่ทำงานโรงงานเก็บเงินทำบ้านแต่ทำอยู่บ้านฝ่ายสามีตอนนั้นเราคิดว่าไม่อยากอยู่บ้านเพราะพ่อขี้เมาชอบมาทเลาะตบตีกับแม่ตลอดเราเลยเลือกที่จะทำบ้านอยู่ที่บ้านสามี  และหลังจากทำงานเซเว่นอยู่บ้านอึดอัดเพราะเราไม่ใช่ลูกเค้าค่ะคุณจะเข้าใจถเาคุณเจอแบบฉันทำอะไรไม่เข้าตา ฉันตัดสินใจขึ้นมาทำงานที่กรุงเทพได้งานโรงงานและแฟนก็กลับไปทำที่เดิมเงินเดือน9000เราเงินเดือน13000ตอนนั้นเยอะแต่พอสักพักท้องเลยต้องกลับบ้านอยู่บ้านอีกเพราะตอนเขเางานไปดันท้องและสัญญาจ้างไม่ผ่าน3เดือนเค้าให้ออกทั้งที่เค้ารับเราเข้างานแล้ว กลับมาอยู่บ้านที่บ้านตัวเองลูกสาวเค้าก็ท้องไล่เลี่ยกับเรา แต่การเอาใจใส่ต่างกันเราขอไม่พูดในส่วนนี้ พอใกล้คลอดไปหาแม่แบะได้ไปอยู่กับแม่จนคลอดเราเป็นรกต่ำคลอดก่อนกำหนด พอคลอดเสร็จแฟนกลับมาบ้านคือลามาบ้าน แล้วเราก็เลี้ยงลูกที่บ้านแม่เพราะสบายใจมากไม่อึดอัดถึงพ่อจะเมาทะเลาะกันบ้าง เราเลยไปสมัครงานที่ตัวอำเภอได้งานในศูนย์จักรยานยนต์แห่งหนึ่งและเลี้ยงลูกมาจนลูกได้2ปีแม่บอกให้กลับไปอยู่กับแฟนเพราะแฟนเราไปๆมาเสียงานเสียการและมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยเราเลยต้องทิ้งลูกไปให้อยู่กับยายและเราก็ขึ้นมาทำงานได้งานเป็นพนักงานต้อนรับในร้านอาหารแห่งหนึ่งทำไปได้ปีนึงกลับบ้านเพราะเวลาจะลาช่วงเทศกาลจะกลับไปหาลูกเค้าไม่ให้ลาเรายังเป็นพนักงานพาสทามอยู่เลยกลับมาบ้านมาขอทำงานในศูนย์รถที่เก่าแต่งวดนี้ท้องกลับมาแต่เจ้ก็รับเข้าทำงานทำงานจนคลอดคนที่2ได้2ปีแม่บอกให้ไปอยู่กับแฟนและอีกอย่างก็เรื่องเดิมๆหึงๆหวงๆกันเลยกลับเข้ามาทำงานได้งานเป็นเสมียรที่สถานตรวจสภาพรถแห่งนึ่งทำงานได้1ปีมีปัญหาซ้ำซาเรื่องลูกค้าเพราะ ที่นี่พึ่งเปิดเราเลิกงานไม่ตรงเวลางานเยอะเลยมีผู้ใหญ่ให้มาทำงานกับเค้าเป็นร้านขายทุกอย่าง20เราเข้ามาทำได้1ปีรู้สึกไม่ใช่ทางที่เราทำเลยทำงาน6โมงเลิกงาน2ทุ่มทุกวันไม่มีวันหยุดดีตรงที่มีเงินเยอะแต่ร่างกายไม่ได้พักถ้าลาต้องบอกล่วงหน้าเราเบื่อมากตอนนี้(จะบอกว่าเราออกรถยนต์คันแรกตอนอยู่ที่ศูนย์รถ)เราเป็นคนที่ขวานขวายหาทุกอย่างเพื่ออนาคตตอนนี้เราเหนื่อยมากเพราะแฟนเรางานไม่เป็นหลักเป็นแหล่งทำงานขับวินมาเจอช่วงโควิดด้วยจากที่เค้าไม่ค่อยกระตือรือร้นอยู่แล้วทุกวันนี้เราหาเงินด้วยตัวเองกินอะไรใช้อะไรตั้งแต่ได้กันมาเค้าไม่เคยซื้ออะไรให้เราเลยค่ะ เงินเราต้องส่งบ้านส่งงวดช่วยเค้าทุกเดือนค่าประกันรถทุกอย่างมุ่งมาหาเราหมดเราจะบอกว่าเราใช้เงินกันคนละกระเป๋าค่ะทุกอย่างเราต้องเป็นคนหาหนี้สินเชื้อที่เรากู้เราต้องหาส่งเองทั้งที่เราเอามาใช้ส่วนรวมจะบอกว่ารถยนต์เราขับไม่เป็นค่ะออกมาเพื่อประโยชน์ในการพาลูกไปบ้านย่าเค้าเราฝากลูกคนโตไว้ที่แม่เค้าส่วนคนเล็กอยู่กับยายค่ะลูกคนโตจะบ่นตลอดว่าอยากไปอยู่กับยายเรารู้สึกไม่ดีกับลูกเลยค่ะเรารู้ว่าลูกเจออะไรบ้างเพราะตอนเราอยู่ที่บ้านเค้าเราก็รู้สึกแต่ช่วงเค้าเล็กๆเราพาไปเล่นที่บ้านย่าเค้าแล้วเค้าชอบและบอกว่าจะไปอยู่กับย่าแต่พอไปนานๆเค้าบอกว่าจะกลับมาอยู่กับยายทั้งๆที่เราย้ายโรงเรียนย้ายที่อยู่มาที่บ้านย่าเค้าแล้วตอนนี้ฉัรคิดสงสารลูกคนโตมากค่ะและคิดด้วยว่าลูกเค้าไม่เอาใหนด้วยงานการทำๆหยุดๆเงินได้ไปก็แอบเอาไปซื้อของไร้ประโยชน์ค่างวดให้ไฟแนนท์โทรตามตลอดค่างวด10700เราช่วยค่างวด3000ค่าประกันรถผ่อน1800/10เดือน ค่าประกันพ่อเรา1800/3เดือนจ่ายทีค่าน้ำค่าไฟแม่เราจ่ายงวดเว้นงวดเพราะพี่สาวเราช่วยจ่ายค่าสินเชื่อที่เราเอาเงินมาเดือนละ2500ค่าเนตแม่700เนตเรา700ส่งให้แม่ลูกๆ3000อีกจิปาถะแต่เค้าจ่ายค่างวด7000 อย่างเดียวอาจมีค่าเช่าเสื้อวิน2500เค้ายังหาไม่ได้ค่ะเราจึงต้องไปกู้สินเชื้อต่างๆเราเหนื่อยมากแต่ที่เราทนอยู่กับเค้ามาได้เป็น10ๆปีเพราะเค้าไม่ทำร้ายร่างกายเราไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่แต่เป็นคนทำอะไรไม่มีจุดมุ่งหมายเลยทำไปวันๆเหนื่อยงานก็แค่หยุดแต่เราทำงานไม่มีวันหยุดทำทุกวัน เราอยากถามสมาชิกทุกคนว่าเราจะทำยังไงดีคะภาระเยอะแต่เราเปลี่ยนสมองความคิดเค้าไม่ได้เลยค่ะอยู่ด้วยกันเพราะเป็นพ่อของลูกความดีเค้าก็มีคะแต่เงินมันเป็นปัจจัยหลักตอนนี้ แต่เราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยและเราก็เห็นว่าเค้าเป็นคนแบบนี้มาตลอดอาจมีบ้างเรื่องผู้หญิงแต่เค้าไม่มีเกินเลยมีแชทโทร(ที่เราจับได้)แต่เราไม่เคยมีสักครั้ง มันก็มีจุดที่เราอึดอัดจนถึงที่สุดเหมือนดันคะแต่พอคิดถึงตอนที่เราผ่านอะไรมาบ้างลำบากแค่ใหนตอนที่เราท้องมาอยู่บ้านเค้าก็ไม่มีใครเราก็นึกถึงความดีตรงนี้ค่ะแต่อยากจะถามสมาชิกว่ามีใครมีแฟนเป็นแบบเรามั้ยความคิดเป็นผู้ใหญ่ไม่มีและทำงานไปวันๆอยากถามหน่อยค่ะตอนนี้เราอายุ32ปีกำลังเรียนภาษาเกาหลีอยู่จะสอบไปผ่านกรแรงงานเผื่อจะมีโชคได้ไปแบบคนอื่นหรือว่าเราควรหางานใหม่ทำเพราะที่ทำอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้พักและไม่ทีเวลาทำอะไรเลยอายุก็เยอะขึ้นเราจะเป็นลูกน้องรับจ้างเค้าไปตลอดมั้ยเราคิดว่าอยากได้ที่สักผืนทำนาทำไร่ทำสวนเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่และขายของที่ต่างจังหวัดสงสารลูกที่ต้องจากพ่อแม่ครอบครัวไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เราหาคนเดียวมันเหนื่อยจริงๆนะคะเราท้อมาก