เปรียบเทียบทุกอย่างตั้งแต่เด็ก ทั้งเรื่องหน้าตา รูปร่าง การเรียน ไปจนถึงตอนนี้ที่เริ่มทำงาน มันเกิดประโยชน์อะไรบ้างหรอ
             
             เปรียบเทียบกันเพื่ออะไร เพื่อให้เรารู้สึกด้อยกว่า เพื่อกดดันให้เป็นแบบคนอื่นเขา หรืออะไร ทำไมต้องเปรียบเทียบทุกอย่าง

             ตั้งแต่เหมือนก่อน เวลาคุยกันไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็มักจะมีประโยชน์ว่า “เค้าเป็นอย่างนั้น เค้าเก่งอย่างนี้” เสมอ แม้กระทั้งตอนนี้ที่เราเรียนจบ

             เราพยายามแล้ว พยายามหางานทำ เราหาตลอดตั้งแต่ตื่นนอน จนนอน เราหาอยู่เสมอ แล้วทำไมต้องมาบอกว่า ลูกคนอื่นหางานได้ตั้งแต่วันแรกที่เรียนจบ ทำไมตัวเราที่จบมาตั้ง 1 เดือนแล้วยังหางานทำไม่ได้สักที ว่างงานจนคนแถวบ้านบอกว่า ไม่เก่งล่ะซิหางานไม่ได้ ทำไมอ่ะ ถ้าคุณไม่ไดด้เอาไปเล่าให้คนแถวบ้านฟัง เขาคงไม่รู้หรอก ชอบหรอที่จะประจานความล่มเหลวของหลานตัวเองให้คนอื่นสมเพช

             หรือที่ทำอยู่เพื่อให้เราสำนึกตัวเองว่าเราโง่ เราไม่เก่งเหมือนคนอื่น เรามันทำให้คุณผิดหวัง หรอ ต้องการแบบนี้หรอ

              คุยกันมักจะต้องมีประโยคเปรียบเทียบอยู่เสมอ เพราะงี้ถึงไม่อยากโทรไปคุยด้วย แค่นี้เราก็เครียดจนต้องพบจิตแพทย์แล้ว ยังไม่พอใจคุณอีกหรอ ต้องให้เราทำยังไง คุณถึงจะเลิกเปรียบเทียบเรากับคนอื่นสักที
  
              บ้านคงไม่ใช่ safe zone ของเราจริงๆ