ปัญหามันเริ่มมาจาก แฟนผมเธอเริ่มเบื่อขอเลิกตอนที่มีลูกชาย 7 ขวบ 1 คน ซึ่งก็คือถ้าเธอไปก็คือไปพร้อมลูก
ผมบอกไม่ยอม ก็เลยเปลี่ยนสถานะมาเป็นช่วยกันเลี้ยงดูลูก โดยที่เราสองคนแยกกันอยู่ไม่อะไรกันทั้งนั้น คุยกันเท่าที่จำเป็น

ซึ่งแต่ละวันที่อยู่ทุกครั้งที่เด็กหงุดหงิด.  เด็กจะมีอาการใช้ความรุนแรงใส่ หนักสุดคือแช่งผมไปตาย พร้อมบีบคอ
ยิ่งผมต่อว่าเรื่องนี้เด็กมันก็ยิ่งลามไปถึงแม่ผมบอกครอบครัวผมไม่มีใครดีสักคน. 
ผมก็ไปต่อว่าภรรยาว่าต้องมีคนสอนหล่ะเด็กมันพูดไม่ได้ขนาดนี้หรอก ผมคิดว่าเค้าสอนเพื่อให้เค้าได้ออกไปอยู่กับลูก ก็ทะเลาะกันเป็นประจำ(แอบทะเลาะกันนอกรอบตอนเด็กไม่เห็น)

คือ ณ ตอนนี้ผมอยู่เหมือนตัวคนเดียวในบ้าน แล้วลูกก็รุนแรงขึ้นทุกวัน จนผมเริ่มจะคิดว่าผมปล่อยเค้าไปทั้งหมดเลยดีมั้ยครับ
แต่ใจก็ยังเป็นห่วงอยู่ว่าถ้าเด็กไม่มีพ่อจะหนักไปกว่านี้อีก พอฝืนอยู่ด้วยกันบางทีโดนเค้าใช้คำพูดแรงๆบ่อยๆผมก็รู้สึกอยาก••• แต่ถ้าผมไม่อยู่เค้าก็ลำบากอีก. ใครเคยตกอยู่ในภาวะประมาณนี้บ้างครับแก้ยังไงดี

ปล.ผมเคยบอกลูกว่า ให้ลูกไปอยู่กับแม่นะ แม่เค้าก็เล่าเรื่องดีๆของยายและตา (ด้านเสียไม่พูด) พร้อมกับชี้นำว่าต้องมีแต่ความสุข เด็กมันยิ่งอยากไปใหญ่
แต่กับด้านครอบครัวผม เด็กมันไม่เคยแทบจะอยากรับฟัง แถมบอกว่าผมทวงบุญคุณอีก