เราเป็นคนเงียบๆโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง  แต่เราเรียนจบพยาบาล.. ซึ่งพยาบาลส่วนมากจะต้องมีบุคลิกแบบ extrovert ร่าเริง พูดเก่ง คล่องแคล่ว เอเนอร์จี้เยอะ 
  งานแรกที่เราทำกว่าจะปรับตัวได้ช่วงแรกก็ร้องไห้ไปหลายรอบ ... ทำไปประมาณประมาณ 1 ปี เราก็อยากลาออก เพราะในแต่ละวันมันสูบพลังชีวิตเรามาก เลยคิดว่าจะลาออกขายของออนไลน์สักพัก แต่รายได้มันก็ไม่พอเลี้ยงดูพ่อแม่ (เราออกไปขายของประมาณ เกือบๆ2ปี)  สุดท้ายเราก็อยากลองสมัครพยาบาลอีกครั้งเลยเลือกรพ.เอกชนเล็กๆ เขาให้เราทดลองทำงานโดยไม่มีเงินค่าจ้าง 3 วัน  เขาให้เราไปอยู่ cohort ward ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานเอกสาร ดูแลผู้ป่วยโควิดผ่านกล้องวงจรปิด และคอยรับโทรศัพท์เกือบทั้งวัน ซึ่งเราอึดอัดกว่างานแรกอีก เพราะมันเป็นงานที่ต้องใช้การเจรจาสะเป็นส่วนใหญ่ ไม่เคยเจอคนไข้ตัวเป็นๆเลย   พอฝึกวันที่2เราก็ตัดสินใจขอลาออกไม่มาฝึกอีก  พ่อแม่เขาก็ว่าเราไม่อดทน แม่เราก็ชอบโพสเฟสบุคตัดพ้อบ่อยๆ บอกเราว่าอายเขาที่มีลูกเป็นแบบนี้บ้างละ😭 ตอนนี้เรารู้สึกท้อแท้มากๆเหมือนเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เราควรจะทำยังไงกับชีวิตของเราดี บางครั้งก็อยากหายๆไปเลยจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไร  

#แท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ