Tw: ทำร้ายตัวเอง ฆ่าตัวตาย
สวัสดีค่ะ จขกท อายุ 17 นะคะ ต้องเริ่มบอกก่อนว่าเราไม่เคยภูมิใจในตัวเองเลยสักครั้งเดียวในชีวิตค่ะ แต่มันเริ่มหนักขึ้นในช่วงเดือนที่ผ่านมา เราชอบวาดรูปค่ะ แต่ตอนนี้เราไม่พอใจในงานของตัวเอง เราพยายามฝึก ไม่ใช่ว่าท้อแท้ว่าฝึกแล้วไม่เก่งขึ้นนะคะ แต่เราเกลียดงานที่วาดออกมาค่ะ ช่วงหลังมานี้เราฉีกทุกรูปที่วาดเสร็จทิ้ง เราคิดว่ามันน่าเกลียดจนทนดูไม่ได้ค่ะ เราเกลียดทุกอย่างที่เป็นตัวเอง เราคิดว่าตัวเองโง่ เราพยายามเรื่องเรียนมาตลอดค่ะ เราพยายามจนทำเกรดจากสองกว่าๆเป็น 3.9 ได้ ทุกคนบอกว่ามันดีแล้ว เราก็คิดว่ามันดีค่ะ แต่สุดท้ายมันก็มีอะไรสักอย่างที่บอกตัวเองตลอดเวลาว่าเราโง่ เราเกลียดหน้าตาตัวเองค่ะ เรียกได้ว่าเราไม่มีอะไรที่ภูมิใจในตัวเองแล้วจริงๆ เวลาที่ให้กรอกเอกสารว่าความสามารถพิเศษคืออะไรเราก็ตอบไม่ได้เลย
ตอนช่วง ม.ต้นเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ แต่ว่ามันหายไปประมาณ 2 ปีแล้วก็กลับมาเป็นอีก เวลาที่เรารู้สึกแบบนี้เราจะกรีดแขนค่ะ ทำแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นทุกครั้ง ก่อนนอนในหัวเราจะมีแต่เรื่องที่ว่าเราไม่ดี ไม่มีค่า ไม่สมควรมีชีวิตวนอยู่ในหัวตลอด เราคิดตลอดเวลาว่าทุกคนเกลียดเรา เราร้องไห้ทุกคืน มีความคิดว่าเราได้ฆ่าตัวตายด้วยวิธีต่างๆโผล่มาไม่หยุดเลย เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
เราไม่กล้าระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยค่ะ เรากลัวว่าเค้าจะมองเราไม่ดี ฮือ แม้แต่เพื่อนสนิทยังไม่กล้าเลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อย่าคอมเม้นอะไรที่รุนแรงเลยนะคะ แง ㅠㅠ
ปล. จริงๆเราก็เคยบอกพ่อแม่ว่าอยากไปหาจิตแพทย์ดูสักครั้งค่ะ แต่โดนด่ากลับมาว่าเป็นบ้า หลังจากนั้นก็ไม่กล้าขออีกเลยค่ะㅠㅠ
มีวิธีแก้การเกลียดตัวเองมั้ยคะ
สวัสดีค่ะ จขกท อายุ 17 นะคะ ต้องเริ่มบอกก่อนว่าเราไม่เคยภูมิใจในตัวเองเลยสักครั้งเดียวในชีวิตค่ะ แต่มันเริ่มหนักขึ้นในช่วงเดือนที่ผ่านมา เราชอบวาดรูปค่ะ แต่ตอนนี้เราไม่พอใจในงานของตัวเอง เราพยายามฝึก ไม่ใช่ว่าท้อแท้ว่าฝึกแล้วไม่เก่งขึ้นนะคะ แต่เราเกลียดงานที่วาดออกมาค่ะ ช่วงหลังมานี้เราฉีกทุกรูปที่วาดเสร็จทิ้ง เราคิดว่ามันน่าเกลียดจนทนดูไม่ได้ค่ะ เราเกลียดทุกอย่างที่เป็นตัวเอง เราคิดว่าตัวเองโง่ เราพยายามเรื่องเรียนมาตลอดค่ะ เราพยายามจนทำเกรดจากสองกว่าๆเป็น 3.9 ได้ ทุกคนบอกว่ามันดีแล้ว เราก็คิดว่ามันดีค่ะ แต่สุดท้ายมันก็มีอะไรสักอย่างที่บอกตัวเองตลอดเวลาว่าเราโง่ เราเกลียดหน้าตาตัวเองค่ะ เรียกได้ว่าเราไม่มีอะไรที่ภูมิใจในตัวเองแล้วจริงๆ เวลาที่ให้กรอกเอกสารว่าความสามารถพิเศษคืออะไรเราก็ตอบไม่ได้เลย
ตอนช่วง ม.ต้นเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ แต่ว่ามันหายไปประมาณ 2 ปีแล้วก็กลับมาเป็นอีก เวลาที่เรารู้สึกแบบนี้เราจะกรีดแขนค่ะ ทำแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นทุกครั้ง ก่อนนอนในหัวเราจะมีแต่เรื่องที่ว่าเราไม่ดี ไม่มีค่า ไม่สมควรมีชีวิตวนอยู่ในหัวตลอด เราคิดตลอดเวลาว่าทุกคนเกลียดเรา เราร้องไห้ทุกคืน มีความคิดว่าเราได้ฆ่าตัวตายด้วยวิธีต่างๆโผล่มาไม่หยุดเลย เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
เราไม่กล้าระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยค่ะ เรากลัวว่าเค้าจะมองเราไม่ดี ฮือ แม้แต่เพื่อนสนิทยังไม่กล้าเลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อย่าคอมเม้นอะไรที่รุนแรงเลยนะคะ แง ㅠㅠ
ปล. จริงๆเราก็เคยบอกพ่อแม่ว่าอยากไปหาจิตแพทย์ดูสักครั้งค่ะ แต่โดนด่ากลับมาว่าเป็นบ้า หลังจากนั้นก็ไม่กล้าขออีกเลยค่ะㅠㅠ