นั่งอ่านเรื่องประกันโควิด เจอปุ๊บจ่ายแสน ที่ออกมาช่วง 2 ปีนี้ เริ่มจากปีแรกของการระบาดโควิด ที่มีคนแห่กันทำ แต่สามารถควบคุมการระบาดได้ จึงทำให้ในปี 2563 ประกันกำไรกันอิ่มท้อง รวยกันอู้ฟู้ เพราะเจอไม่ถึงหมื่น 2 หมื่นราย ในขณะที่แห่ทำกันนับล้านกรมธรรม์ แต่เกมเริ่มมาพลิกตอนช่วงต้นปี 2564 ที่เริ่มมีการระบาดในพื้นที่ขอบกรุงเทพ แถวสมุทรปราการ สาคร สงคราม เชียงราย นับยิ่งทำให้คนแห่มาทำประกันเพิ่มในช่วงต้นปี 2564 มากยิ่งขึ้น ประกันขายดีเป็นเทน้ำเทท่า บริษัทที่ผมช่วยงานอยู่ บริษัทเพื่อน ซื้อให้พนักงานกันเป็น 100 กรมธรรม์ ทั้งพนักงานก็ขอซื้อให้ครอบครัว ปรากฎว่าของเพื่อนสนิทผม 80 คน ปี 64 ติดกันยกแก๊งค์เคลมไป 20 กว่าคน แต่ของผมยังไม่ได้เคลมเลย เพราะพื้นฐานพนักงานต่างกัน

พอมาอ่านข่าวว่ามีเป็น 10 ล้านกรมธรรม์ ก็พอจะเห็นภาพได้เลยว่า คนไทยติดโควิดไป 2 ล้านกว่าราย ถ้าบรรดาคนที่ติดทำประกันสัก 10% ก็ร่วม 2 แสน เคลมแบบคิดง่ายๆ 1 แสนบาท = 20,000 ล้าน รายได้ที่รับมา 700 บาท/กรมธรรม์ ก็ 7,000 ล้าน มีส่วนต่างต้องชักเนื้อ 1.3 หมื่นล้านบาท

กลับมาที่จุดเริ่มต้น ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่เจ้าสัว เจ้าของกิจการประกันภัยจะยื่นฟ้อง และขณะเดียวกันออกข่าวขอปิดกิจการกันเลย เพราะควักเนื้อเห็นๆ ล้มละลายดีกว่า เพราะล้มแล้วจบ มีเท่าไหร่หารเฉลี่ยเจ้าหนี้กันตามที่มีเหลือ ดีกว่าต้องควักเนื้อ เอาเงินควักเนื้อ3 ~5 พันล้านไปซื้อกิจการใหม่ง่ายกว่า อันนี้พลาดไปแล้ว ก็จบกันไป 5555 คิดแบบนี้ถึงรวย-โคตะระ-รวย

ผมว่าเจ้าสัวอย่าคิดแบบกำไรข้างเดียวเลยครับ แบบนี้มันไม่แฟร์ ธุรกิจที่ดีก็มี เอามาช่วยเหลือธุรกิจที่แย่ก่อนได้ เดี๋ยวกำไรก็กลับมา คนก็จะได้ชื่นชม ตอนขายดีมีกำไร ไม่เห็นสมนาคุณคนซื้อกรมธรรม์ คืนเป็น voucher บ้าง แต่พอขาดทุน ขอยกเลิกเฉย ทำตัวเป็นเจ้ามือหวยใต้ดินไปได้ พอถูกเยอะๆ ล้มโต๊ะ หรือจ่ายแค่ครึ่ง

ซื้อประกันแปลว่าผมขอซื้อเพื่อปกป้องความเสี่ยง ผู้ขายย่อมต้องบริหารจัดการความเสี่ยง ซึ่งมีทั้งประกันภัยต่อ หรือประมาณตนเองให้ถูกว่ารับได้แค่ไหน ไม่ใช่กะจะฟันกำไรหัวแบะ ฝากไว้ให้คิดกันนะครับ 

อารมณ์เสียตรงที่ประกันที่ทำไว้ยังไม่หมดอายุครับ เหลืออีก 4 เดือน เดี๋ยวเกิดในทีมงานป่วยจะไม่ได้เคลม แถมวันนี้ขาดทุนกำไรคริปโต ยังมาอ่านเจอคนเอาแต่ได้ เสียไม่ยอมอีก เอาเถอะ ผมจะจำไว้ และรอดูศาลปกครองว่าเลือกเข้าข้างใครครับ