สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กพึ่งเรียนจบใหม่และได้งานเป็นครูภาษาอังกฤษที่โรงเรียนเอกชนขนาดใหญ่ที่นนทบุรีแห่งหนึ่งการได้สอนเด็ก ๆ นั้นทำให้ผมมีความสุขมากและผมก็มักจะหาเกมมาให้เด็ก ๆ ได้เล่นกัน เพราะผมชอบที่ให้เด็ก ๆสนุกสนานหัวเราะ แต่การเป็นครูไม่ได้มีหน้าที่แค่สอนในห้องเรียน ผมเป็นครูพิเศษซึ่งจะได้รับหน้าที่มายืนเวรทุกเช้าซึ่งจะต่างจากครูประจำชั้นที่จะมีเวรสัปดาห์ละครั้ง หน้าที่ของผมคือ ยืนรอรับนักเรียนหน้าอาคารซึ่งโรงเรียนแห่งนี้อนุญาตให้ผู้ปกครองขับรถเข้ามาส่งนักเรียนหน้าอาคารเรียนได้ วันพุธที่ผ่านมาผมก็ทำหน้าที่ของผมตามปกติ ทีนี้มีผู้ปกครองท่านหนึ่งขับรถมาจอดข้างหน้าผม (จะขอเรียกผู้ปกครองท่านนี้ว่าคุณตา) ซึ่งผมก็เห็นว่าในรถมีหลานของเขา2 คน คนที่นั่งข้างคุณตาอยู่ป.6 คนนั่งหลังป.3 ด้วยความที่ผมเห็นว่าเป็นเด็กโตจึงไม่ได้เปิดประตูรถให้เขา (ทางโรงเรียนอยากให้นักเรียนช่วยเหลือตัวเอง แต่ถ้าเป็นเด็กเล็กอนุบาลถึงป.2 ครูสามารถช่วยเปิดประตูรถได้) พอผมเห็นว่าเด็กยังชักช้าอยู่ ยังไม่ยอมลงจากรถ ผมเลยเดินไปเปิดประตูข้างคนขับ ส่วนหลานคนหลังก็เปิดประตูเอง จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าอาคารเรียน ผมจึงโบกรถให้เขาไป แต่เขาไม่ไป ผมเลยมองไปฝั่งตรงข้ามอาคารซึ่งเป็นลานจอดรถก็ไม่มีเด็กนั่งเรียนจะข้ามมาฝั่งที่ผมยืนเวร พอผมหันกลับมาอีกทีคุณตาท่านนี้ก็เดินมาหาผมแถมแมสยังไม่สวมอีกแล้วถามผมว่า "ขอโทษนะครับ เขาจ้างคุณมาทำอะไร เขาให้คุณมายืนเฉย ๆ เหรอ รถก็จอดอยู่ คุณไม่เห็นเหรอ หรือเขาให้คุณมายืนเฉย ๆ ใช่ไหมครับ ใช่ไหมครับ ใช่ไหมครับบบ!!" ผมตกใจเพราะผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ตอนนั้นผมควรจะแจ้งคุณตาท่านนี้ไปว่า "โรงเรียนจ้างให้ผมมาสอนหนังสือ แต่การที่ครูเปิดประตูรถให้มันคือน้ำใจ ไม่ใช่หน้าที่" แต่ผมพูดไม่ออกและผใเป็นคนsensitive กับคำพูดคน และจากที่คุย ๆ กับเพื่อนครู เห็นว่าเขาก็ชอบโวยวายเป็นประจำอยู่แล้ว ผมเข้าใจนะครับว่าทุกคนอยากให้ลูกหลานได้รับสิ่งดี ๆ จนลืมไปว่าอาจจะทำร้ายใครหลาย ๆ คนผมนอยไปหนึ่งวันกว่าจะจัดการความรู้สึกได้ และผมก็คิดได้ว่าควรปล่อยเพราะยังมีสิ่งดี ๆ ให้จดจำอีกเยอะ ที่ผมมาเขียนกระทู้เพราะแค่อยากระบายความอึดอัด สัญญาหมดเดือนมีนานี้ผมก็คงไม่ต่อแล้ว ที่ไม่ต่อไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่มันยังมีหลายปัจจัยที่ทำให้เรารู้ว่าเราออกจะดีกว่า ถึงแม้ว่าช่วงนี้งานจะหายาก แต่เรื่องสภาพจิตใจก็เป็นสิ่งสำคัญ สุดท้ายผมอยากให้คุณครูทุกท่านที่ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความตั้งใจสู้ ๆ นะครับ