วันนี้เราได้ไป รร. กับเเฟนเพื่อที่จะเอารูปไปส่งพอไปถึง รร. เเล้วอาจารย์ก็ไม่รับรูปเเฟนเราเลยเดินออกจากห้องเเ้ลวทิ้งรูปนั้นที่ถังขยะเราเลยถามเเฟนว่าทิ้งทำไม เเฟนตอบเราว่าก็ครูไม่เอา ด้วยความที่เราเป็นคนเสียดายของจึงถามอีกว่าทิ้งทำไมอ่ะเก็บไว้ไม่ได้เหรอ เเฟนเราจึงบอกว่าก็ครู่บอกว่ากระดาษต้องหนากว่านี้อีกอย่างในรูปมองไม่เห็นดาว เราเลยบอกว่าเเล้วเค้าขอดูก่อนไม่ได้เหรอ เเฟนเลยตะคอกใส่เราว่าเทอจะด่าเค้าทำไมเค้ายิ่งเครียดๆอยู่ (คือเราไม่ได้จะว่าเลยนะเเต่นางคงอารมณ์เสียอยู่) จังหวะนั้นเเหละเราเลยเริ่มน้อยใจคือตอนนั้นเเฟนตะคอกว่าเราเยอะมากเเต่เขาคงไม่รู้หรอก หลังจากนั้นระหว่างขับรถจะกลับบ้าน เเฟนเราบอกกับเราว่า เค้าบอกเเล้วอย่ารอยายมันเสียเวลาเห็นมั้ย ทั้วที่ผมหวังดีไม่อยากให้เขานำ้มันหมดระหว่างกลับบ้านเเค่นั้นเอง ผมเลยเงียบใส่เธอเเล้วพูดเเค่ว่าขอโทษ ผมก็เลยเเก้ตัวพาไปที่ร้านเกียรติสินเพื่อที่จะซื้อกระดาษมาเพื่อมาถ่ายเเละปริ้นเองเเต่ก็ไม่มีซะงั้น เเฟนผมเลยบอกว่าเห็นมั้ยเสียเวลาไปถ่ายรูปดีกว่า ผมก็ตอบตกลงพอจะออกจากที่นั่นเหมือนเขาจะอารมณ์เสียเเหละจึงตะคอกใส่ผมอีก ผมไม่คิดอะไรหรอกตอนนั้นเพราะนางคงไม่รู้ตัว (คนเราเวลาโมโหทำอะไรไปไม่รู้ตัวจริงๆ)ผมเลยทำตัวเงียบๆรอเเฟนมาโอ๋ พอถึงบ้านนางเห็นผมซึมๆนางเลยบอกว่าไม่ต้องไปกับนางเเล้ว(ถึงบ้านผมเเล้วเเต่กำลังจะไปเอาเสื้อ นร บ้านเเฟน) ผมก็เลยบอกไปว่าไม่เอาจะไปด้วย (คือเราเป็นห่วงนาง) ผมจึงได้ไปด้วย ระหว่างขับรถอยู่ผมก็เวียนหัวเอต่ก็ไม่พูดอะไรเพราะกลัวนางเป็นห่วง พอถึงบ้านนางผมก็เลยนอนเป็นอันดับเเรกเพราะจะอ้วกจริงๆซักพักนางก็เอานมมาให้คือตอนนั้นผมกินไม่ไหวเลยบอกไปว่าเดี๋ยวกินเเต่สุดท้ายนางก็หยิบไปกินเองเฉยเลย (ตอนนั้นนำ้ตาซึมเลยครับ555+)
ผมก็เลยน้อยใจเพราะปกตินางงอนอะไรผมก็จะไปโอ๋พูดขอโทษเรื่อยๆจนนางเริ่มโอเค เเต่คือเเฟนผมถามผมว่าเป็นอะไรผมผิดเองเเหละที่ตอบว่าไม่เป็นอะไรนางจึงบอกว่าถือว่าถามเเล้วนะ ผมก็น้อยใจเข้าไปอีกเพราะใจจริงอยากให้นางเป็นคนโอ๋ก่อนบ้างเเค่นั้นเอง หลังจากเเฟนใส่เสื้อผ้าเสร็จพวกเราเลยเดินทางไปถ่ายรูปพอถ่ายเสร็จระหว่างรอปริ้นรูปเเฟนผมก็เดินไปซื้อนำ้เเล้วเดินมาหาผมเเล้วถามว่ากินมั้ยใจจริงผมอยากกินนะเเต่ผมไม่คุ้นกลับกลิ่นนำ้เลยบอกว่าไม่กิน เเฟนผมเลยบอกว่าถือว่าถามเเล้วนะผมก็เลยซึมกว่าเดิมอีกเลยเเอบร้องไห้อยู่เเถวนั้น หลังจากนั้นเเฟนก็ถามอีกว่าเป็นอะไรผมเลยบอกว่าป่าว (ผมผิดเองเเผละที่ไม่บอกเขาว่าเป็นอะไร) เเฟนผมเลยพูดว่างั้นจะไม่คุยด้วยอีกเลยทุกคนเชื่อมั้ยตอนนั้นผมโครตซึมเลยเเล้วพอเเฟนพูดเเบบนั้นผมซึมกว่าเดิมอีก ผมเลยแอบร้องไห้อีกครั้ง555+ จากนั้นผมก็หันไปบอกนางว่าไม่เป็นอะไรเเล้วเค้าหายเเล้ว นางเลยถามว่าเป็นอะไร ผมเลยบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร หลังจากนั้นเเฟนก็ไม่พูด
กับเราเลยครับ เราเลยต้องทำตัวให้หายเองพอไปถึง รร ส่งรูปอะไรเสร็จเเล้วก็ขอเเฟนเเวะร้าน 10บาท(ผมเเอบซื้อของตกเเต่งวันครบรอบ) พอถึงบ้านนางก็ไม่พูดกับเรา(ถึงบ้านเราเองเเหละ) เราเลยบอกเเฟนไปว่าเค้าขอโทษเค้างี่เง่าเองเค้าไม่น่าน้อยใจเพราะเรื่องเเค่นี้เลย เเต่เเฟนเราก็เงียบใส่
ใจจริงเราเเค่อยากโดนโอ๋เเบบเหมือนที่โอ๋นางเเค่นั้นเอง
เราควรทำยังไงต่อดี