เราคบกับแฟนมาปีกว่าๆ ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก
อยู่ๆเราก็ไม่อยากอยู่กับเขา อยู่กับเขาแล้วร้องไห้ตลอด
แบบเราน้อยใจไปส้ะทุกเรื่อง อย่างเช่น
1.เรามีอะไรกับแฟนแล้วมันเป็นตกขาว เราก็เลยซื้อถุงยางเอง พอวันที่เงินหมดถุงยางก็หมด แต่เขาอยากมีเพศสัมพันธ์ เราก็บอกเขาว่าถุงยางหมด เอาไม่ได้นะ
เขาก็แบบจะเอาเราให้ได้ ไม่สนเหตุผล ว่าเราจะเป็นตกขาวอีกรึเปล่า พอเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจจะใส่กางเกงคืนให้ทั้งที่เขาถอด มันก็น้อยใจแปลกๆอ่ะ เราคอยดูแลน้องสาวเราตลอด ผ้าอนามัยเราก็ซื้อเอง ถุงยางก็ต้องซื้อเองถ้าไม่อยากเอาสด แถมฝังยาคุมอีก 
2.เราทำงานเซเว่นแล้วมันไม่ค่อยมีเวลาซักผ้า เราก็จะซักผ้าทิ้งไว้รวมผ้าเขาด้วย แล้วก็บอกเขาตลอดว่าเราซักผ้าไว้ดูให้หน่อย พอเราเลิกงานกลับไปตอนดึกๆ ผ้าก็ยังไม่ตาก เราก็ต้องรีบตากรีบเสร็จ รีบนอน ทั้งกลัวผ้าไม่แห้ง ทั้งกลัวตื่นไม่ไหวเพราะต้องเข้างานเช้า เราก็ถามเขานะ ทำไมมีเวลาไปเล่นเตะบอลแต่ไม่มีเวลาตากผ้า
เขาก็ว่าผ้ามันไม่เสร็จ เราก็ขี้เกียจจะทะเลาะ เพราะเราเหนื่อยจากงานมากแล้ว ปล.ทำงานร้านซ่อมรถที่บ้านตัวเอง ซึ่งนานๆทีลูกค้าจะเข้า แล้วก็ช่วยแม่นั่งปั่นขนมไม่กี่ชั่วโมง ก็น้อยใจอ่ะ เขามีเวลาอยู่บ้านมีเวล่ไปนั่นนี่แต่ไม่สนใจเรื่องของเราเลยว่าเราจะมีเสื้อใส่ไปทำงานไหม
3.เราเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรงตั้งแต่เด็กเพราะถูกตาเลี้ยงลวนลามทางเพศ กำลังรักษาอยู่รพ. เขารู้นะ เราบอกเขาตลอดว่าบางทีมันคิดจะเศร้าก็เศร้า คิดจะร้องไห้ก็ร้อง 
เขาบอกว่าเขาเข้าใจ เขาจะอยู่ข้างเรา เขาจะคอยปลอบเรา พอเวลานั้นเราก็เชื่อใจเขา เราปล่อยทุกความเจ็บปวดให้เขาเห็น แต่กลายเป็นว่าต้องมาทะเลาะกัน เขาจะปล่อยให้เราร้องไห้แล้วหยุดเอง แล้วส่วนมากเขาจะหงุดหงิดเราที่เราร้องไห้ มันน้อยใจมันเจ็บ มันเป็นแบบนี้หลายครั้งจนเราไม่กว่าแสดงอะไรให้เขาเห็น เราบอกเลิกเขาว่าเราไม่ไหว เราบอกเหตุผลว่าเพราะอะไร เขาบอกเราให้เราเชื่อใจเขาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจะไม่หงุดหงิดใส่ เราสามารถร้องไห้เต็มที่ เขาจะโอ๋เราเอง แต่เหมือนเราเริ่มไม่ค่อยอยากแสดงออกให้เขาเห็นอีก มันเหนื่อย มันเฟลแล้วเฟลอีก 
4.เราเป็นเมนส์ แล้วเราก็ต้องไปทำงานทั่งที่เจ็บท้องหนักมาก ปวดตัวปวดขาไปหมดเพราะยืนตั้งแต่7โมงเช้ายัน4ทุ่ม เรากลับไปบ้าน เราก็บอกเขาว่าเราเหนื่อยมาก 
เราเจ็บนั่นเจ็บนี่บอกเชาทุกอย่าง เขาก็ต้มนมให้เราแล้ววางไว้ข้างนอก แล้วเขาก็บอกว่าล้างแก้วด้วย เราก็เฟลไม่รุ้ทำไม แค่ล้างแก้ว แต่มันแบบเหนื่อยจนไม่อยากทำไรแล้ว แต่เราก็ไม่ว่าไรเขา เราก็ออกไปกินนม เขาก็ออกไปกินด้วย เรายืนกิน แต่เราปวดขามาก เราเลยรีบกิน แล้วก็เราเขาเพื่อจะเอาแก้วไปล้าง เราก็ว่าเรายืนกดดันเขางั้นงี้ พอเข้าห้องนอน เราก็พูดน้อยลงเพราะเหนื่อยมาก เราก็คิดว่าเขาจะเข้าใจ เพราะเป็นแบบนี้บ่อยมาก แล้วก็ปรับความเข้าใจกันเรื่องนี้กันบ่อยมาก
แต่เขาก็กลับไม่พูดกับเรา แถมลงสตอรี่ในโซเชียลอีก ทำนองว่าเดี๋ยวดีขึ้นเอง เราก็แบบร้องไห้เลยอ่ะแต่ร้องไห้ตอนเขาหลับ แล้วเราก็ไปกอดเขา เราเสียใจตรงที่ว่าการที่เราเหนื่อย*+เป็นเมนส์มันจะทำเรามีปัญหากัน ไม่คุยกัน ไม่กอดกันแบบนี้หรอ พอเขาตื่นเราก็ถามนะว่าโกรธเราเรื่องอะไรทำไมลงสตอรี่แบบนั้น เขาก็บอกแค่ว่าเขานอยที่เราไม่ค่อยพูดด้วย เราถามเขาว่าเธอรุ้ไหมว่าเราเป็นเมนส์ทั้งที่บอกไปหมดแล้ว แต่เขาก็ยืนยันที่จะนอย
มีอีกหลายอย่างเลยนะ แต่เลือกมาแค่3-4ข้อ ตอนนี้จะบอกว่าเราหมดรักก็ไม่ใช่ เบื่อก็ไม่เชิง เวลาไปกินข้าวด้วยกันแล้วเขาจ่ายก่อน เราก็จะรีบโอนคืนเขา ทุกๆอย่างเกี่ยวกับเรา จะไม่ให้ออกให้สักบาท แต่ข้าวเขาเราก็คอยซื้อให้กินเพราะยังเป็นห่วง หน้าจอโทรศัพท์แตกเราก็เปลี่ยนให้ เวลาที่เขาต้องปิดร้านเพื่อไปทำธุระกับเรา เราก็จะโอนเงินให้เขาเป็นค่าตอบแทน แบบเราไม่อยากให้มีอะไรติดค้างกันเลย
รวมๆแล้วก็ไม่รุ้ว่ามันเกิดจากเราที่เงี่เง่าเองหรอ อยากให้เเต่เขาสนใจ แคร์ความรุ้สึก แต่เราทั้งสองไม่มีคนอื่นเลยนะ แฟนก็ซื่อสัตย์ แต่ไม่รุ้ทำไมถึงต้องมาร้องไห้บ่อยขนาดนี้ วันนี้มันเหนื่อยมากจนเราอยากเลิก
พอเราพูดไรไป เขาก็มักจะบอกว่าเขาทำอะไรก็ไม่ถูกใจเราไปหมด เรายิ่งเสียความรุ้สึกอ่ะ 
บอกวิธีแก้ที