ร้องไห้ทุกวันมา 4ปี เจอเรื่องราวร้ายๆ พีคๆมา จากวันที่เคยสดใส วัยรุ่น หารอยยิ้มที่มาจากใจไม่ได้อีกเลย จำไม่ได้ว่าความสุข ความรู้สึกมันเป็นยังไง เลือนลาง ไม่อยากเจอคน ระแวง จากเซนซิทีฟง่ายแต่เด็ก โลกส่วนตัวสูง แต่ก็ถูกฝึกให้อยู่ในสังคม มาตอนนี้ ตัดขาดหมด อ่อนเพลียทุกๆวัน ทำงานหนักนะ ก็ทำเพราะจำเป็น บางทีก็ไม่รู้ จำเป็นจริงไหม อยู่ตัวคนเดียว มีพ่อแม่ก็เหมือนไม่มี มีแฟนก็ทิ้ง ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เลือกเงิน มาเลือกคนที่ให้คำสัญญาแล้วก็ทำไม่ได้ ธุรกิจ โดนโกง ต้องหยุดเรียนมาช่วยที่บ้าน แม่แฟนสั่งเลิกโปรไฟล์ไม่ดี สั่งหลายครั้งจนเอาโรคมะเร็งมาอ้าง แฟนเลยต้องเลิก หายไป41วันละ มีพี่พี่ก็ทำผญท้องก่อนแต่ง เลยต้องเอาเงินไปขอผญ ไปสร้างครอบครัว เงินที่บ้านก็สะดุดช่วงเราเรียน มีคนขอเราแต่งงานหลายคน เราก็ยังทำใจไม่ได้ ไม่ใช่คุยซ้อน เค้าเห็นเรากันมานาน แต่ละคนก็หน้าที่การงานมั่นคง นิสัยโตพอ เราก็ไใ่เอายังทำใจอะไรไม่ได้  ตอนนี้มาก็ควบคุมอารมณ์ในตัวเองไม่ค่อยได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ในใจนะ ไม่ได้แสดงออก ประมาณแบบ พยายามให้ทุกอย่างมันดี สงบใจตัวเอง เดี๋ยวก็กลับมาคิดว่า อ้าวหรือเรามันไม่มีค่า อ้าวแล้วคนในชีวิตที่เค้าให้ค่ามาตลอดมันคืออะไร คือเราก็โหยหาความอบอุ่น ในชีวิต วัยเรียนก็โดนมาสารพัด แบบอยู่เฉยคนหมั่นไส้ แล้วแกล้ง คือ เราทำอะไรไม่ถูก จะรอแฟน แล้วถ้ามันเป็นแบบที่ผ่านมาล่ะ ที่เลือกคนผิด แต่ก็คิดว่าหรือเค้าจะกลับมา คือ เรามีชีวิตไปทำไมหรอ เอาจริงๆ ก็อยากได้ยา ไม่รู้หัวสมองเป็นอะไร คือตอนหลับ ก็มีทุกๆเรื่องที่เราหาคำตอบเอาไปฝัน บางวันไม่นอน บางวันนอนมาก รู้สึกว่าห้องสี่เหลี่ยมนี้ปลอดภัยที่สุด ใครเคยมีความสุขบ้าง มันเป็นยังไงหรอ