เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกันมาเกือบ10เดือนเเล้ว เราอะชอบเขาเเต่เขาชอบทำเมินเวลาเราหยอดใส่ เช่นคิดถึงจังมากอดหน่อยดิ เขาก็ตอบมาเเบบ ทำไรอยู่กินข้าวยังงี้ทุกครั้งเลย อีกไม่กี่อาทิตย์เขาจะฝึกงานเสร็จเขานัดเจอเราเเละอยากมีเรื่องให้เราช่วยเเต่เขาไม่ยอมบอกว่าเรื่องไร เเต่เราเป็นกะเทยนะเขาเป็นชายเเท้ เขายอมรับตัวเราได้ทุกอย่างเเค่ไม่มีสถานะ เราบอกจะปล่อยเขาไปเเต่เขาบอกอย่าหนีอย่าทิ้งเรา เค้าพึ่งอกหักเเต่ลืมคนเก่าไม่ได้ เราเเอบคุยกัยตั้งเเต่เขามีเเฟนจนเลิกกันเเต่ไม่มีไรเกินเลยเราคุยกันเเค่คอยให้กำลังใจ คำปรึกษาและที่เราคุยกันเข้าใจดีที่สุดคือเราเรียนวิทยกีฬาเหมือนกันเเต่เราเป็นพี่เขาปี1 ฝึกงานฟิตเนสก่อนเลยให้คำปรึกษากันได้ เเค่เราตอนนี้เหมือนอยากจะขอความชัดเจน เลยพยายามเป็นตัวช่วยเหลือเขาในเรื่องฟิตเนสคลาสต่างๆเรามีเรายื่นให้ทั้งๆที่เขาไม่ต้องการเเต่เขาก็รับละบอกขอบคุณในทุกอย่าง เราให้เเบบนี้มาตลอด จนเรามาคิดว่าถ้าเขารักเราหรือรู้สึกดีกะเรา เราไม่ต้องพยายามเขาก็มาหาเองทักมาเอง ยิ่งเราให้เขามากเท่าไหร่มันยิ่งดูน่าลำคานจนทำให้เขาทุกวันนี้คุยกันวันลำไม่กี่ประโยค เราเลยตั้งสติว่าถ้าคนจะไปมันก็จะไป เขาอ่านข้อความสุดท้ายเราตลอดเเต่ไม่ตอบ เราเลยไม่ตาม เผื่อเขาคิดถึงคงจะมาเอง เราจะไม่เป็นคนตามอีกเเล้ว เราจะเว้นระยะห่างเพื่อเช็คเองว่าเขาจะยังไงต่อ เราอยากออกมาเเต่คิดถึงเขาทีไรก็ไม่ไหนไม่ลอด พี่ๆคิดเห็นว่าไงคะ มันอาจจะยาวหน่อย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🥰🥰🥰