เชื่อว่าทุกคนต้องสังเกตกันอย่างแน่นอน ว่าไปที่ไหนประเทศไทยส่วนใหญ่จะเป็นตึกอาคารพานิชย์ติดถนน
ที่ดินทำเลทอง ติดรถไฟฟ้า มูลค่าหลายแสนต่อตารางเมตรก็ยังมีตึกเก่าๆเต็มไปหมด 5ห้องมีคนอยู่สักห้องนึง
ทั้งในกรุงเทพและตัวเมืองต่างจังหวัด

เข้าใจว่าสมัยก่อนธุรกิจที่สุดจะเฟื่องฟูก็คือสร้างตึกขาย ขายง่ายกำไรดี ต้นทุนไม่สูง
จึงล้นไปหมดในปัจจุบัน ด้วยวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปของสังคม

ไปสอบถามค่าเช่าแพงกว่าห้างสรรพสินค้า ราคาขายก็แพงประดุจบ้านเดี่ยว
ที่จะขายก็ขายไม่ออก ที่อยากจะได้ก็แพงเหมือนไม่อยากขาย
เจ้าของตึกร้างเหล่านี้คงมีอิสรภาพทางการเงินมากมาย จึงปล่อยทรัพย์สินมีมูลค่ามากมายทิ้งร้างเฉยๆ หรือไม่ขายออก
บริษัทอสังหาริมทรัพย์คงยากที่จะมาทุ่มทุนพัฒนา อย่างเวิ้งนครเขษมก็ไม่เชิงอีก
ซื้อห้องแรก ห้อง 2 3 4 เล่นตัวโก่งราคาสุดๆ เรียกได้ว่าใครขายก่อนแพ้

อาคารพานิชย์ที่ถูกทิ้งร้าง
สิ้นเปลืองพื้นที่เศรษฐกิจ
ทัศนียภาพดูไม่สวยงาม
อีกทั้งยังเป็นจุดก่ออาชญากรรมมากมาย
จะมีข้อดีก็คือเป็นที่พักพิงของขอทาน คนไร้บ้าน และน้องหมา(มองโลกในแง่ดีไปรึเปล่า)

คิดว่ามันเป็นปัญหา หรือเรื่องที่ต้องแก้ไขไหมครับ ผมว่ามันคงจะทำให้การเดินข้างถนนบรรยากาศดีขึ้นเป็นกอง
มีแนวทางกันอย่างไร คิดกันเล่นๆ

อยากจะจับสตรีทฟูด ร้านขายของเกะกะข้างทางไปอยู่ในตึกจริงๆ แต่ค่าเช่ายิ่งกว่ากำไร*10เสียอีก