เราน่ะชอบคุณมากๆเลยนะคุณครูคนเก่ง เรารู้ว่ามันผิด เราควรหยุดคิดเกินครูกับนักเรียนได้เเล้ว เเต่เราทำไม่ได้เลยตอนนี้เรากำลังพยายามอยู่ ขอบคุณช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาสำหรับหน้าที่ครูที่ปรึกษาที่ดี ในวันนี้คุณสอบย้ายโรงเรียนติดเเล้วคุณครูคนเก่งของหนูจะไม่เหนื่อยที่ต้องตื่นเช้าเเละขับรถมาไกลอีกเเล้ว เเต่ก็นะอีกนิดเดียวหนูก็จะจบเเล้วทำไมเราไม่จบพร้อมกันล่ะคะ ครูไปก่อนหนูซะอีก ตอนนี้หนูเหงามากๆเลยไม่ค่อยมีกำลังใจไปเรียนเท่าไหร่ มันเหนื่อยมากๆเพราะเรียนออนไลน์ไม่ค่อยรู้เรื่องเเถมยังมีสอบไม่เว้นเเต่ละวัน คุณครูบอกว่าจะมาปัจฉิมด้วย หนูนับวันรอตั้งเเต่คุณครูไปเลยนะกลัวมีโควิดมาอีกเเล้วเราได้เลื่อนจัง เอาจริงๆคุณครูจำชื่อเล่นหนูไม่ได้ด้วยซํ้าก็เเอบอิจฉาเพื่อนๆนะที่ครูจำได้เเทบทุกคน อาจจะเพราะตอนเเรกๆหนูชวนคุยไม่เก่งเองเเหละตั้งเเต่ที่จะรู้ว่าคุณครูต้องย้ายก็ร้องไห้เลย(เพื่อนๆก็ร้อง) เเต่เราเชื่อในการตัดสินใจของคุณว่าคุณคิดมาดีเเล้ว หนูมีเฟซคุณด้วยก็ปกติเเหละเพราะคุณก็เป็นเพื่อนกับคนในห้องตั้งหลายคนเเต่เราไม่กล้าเเอดคุณไปเลย ได้เเต่ส่องอยู่ห่างๆ
เเอคหลุมทวิตเตอร์เรามีเเต่คลิปที่เราถ่ายก่อนคุณจะไปเต็มไปหมดเลย(เอาส่งให้เพื่อนๆในห้องเเล้ว)เราขอเก็บคุณไว้เป็นความทรงจำดีๆเเล้วกันนะ วันนั้น..วันที่คุณต้องไป คุณไปยืนรอที่ห้องเราต้องเข้าเเถวก่อนนักเรียนซะอีก คุณกำลังคุยกับเพื่อนอยู่เเล้วเราก็เดินไปอยู่ข้างๆคุณ คุณก็รู้เเหละว่าเราจะร้องไห้เพราะตั้งเเต่เราร้องไห้วันที่รู้ว่าคุณต้องไปเพื่อนๆก็ล้อเราให้ครูฟังใหญ่เลยว่าเราขี้เเย ครูก็เลยหันมาชี้เรา เเล้วก็บอกว่าอย่าร้องนะ เเล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อ ตอนนั้นต้องจัดเเถวเเล้วเพื่อนก็เดินไปเเล้วเราก็บอกครูว่าร้องเเน่ๆหนูไม่ไหวหรอกอยู่ๆครูก็มากอดเราไว้เรารู้สึกว่าช่วงเวลานั้นมันอบอุ่นมากเลยอะถุงเเม้อากาศจะหนาวเสื้อเเขนยาวเราที่ไม่ใช่เสื้อกันหนาวยังหนาวกว่ากอดของเค้าเลย เค้าก็ใส่เสื้อเเขนยาวเหมือนกัน เเล้วครูก็พูดอีกว่าเดี๋ยวเราจบเเล้วก็ต้องเเยกกันอยู่ดี อีก2เดือนเองเราก็ต้องไปเข้าโรงเรียนใหม่เเล้ว ตอนนั้นเราฟังเค้าพูดเเล้วไม่ไหวจริงๆเราก็เลยกอดเค้าเเน่นขึ้นเเถมยังเเอบร้องไห้ใส่เสื้อสูทสีดำของเค้าด้วย เค้ามาลูบหัวเราคือเเบบอบอุ่นกว่าตอนเเรกอีก อบอุ่นจนหน้ามันร้อน หูเราเหมือนดูทอมเเอนด์เจอรี่ตอนทอมกินพริกเเล้วหน้าเเดงหูมีควันเลยอะ เรารีบปล่อยกอดครูเเล้วเดินมาหาเพื่อนคือใจนึงก็จะร้องไห้อีกใจก็เขินขำตัวเองไม่ไหว ช่วยเป็นกำลังใจให้เราmove onจากเค้าครูคนโปรดหน่อยค่ะ^^ตอนนี้ก็เขียนไปร้องไห้ไปเเหละ