สอปีก่อน อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ให่เพื่อนๆชาวพันทิปฟังค่ะ ตอนที่เรียนอยู่มัธยม ม.3  มีครูคนนึง ดูดุๆแบบผู้ใหญ่แต่จริงๆใจดีนิดนึง ครูเขาชื่อ ครูดา อายุ 39ปี ครูเขาดูสวยแบบสาวใหญ่ ดูอบอุ่นน่าวิ่งเข้าหา ด้วยความที่เราเป็นเด็กกำพร้า เลยชอบครูเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นตอน ม.1 พอม.3ได้เรียนวิชา คณิตศาสตร์กับครูเขา ก็ตั้งใจเรียน(แต่จริงๆโง่มาก555+) ก็แอบมองเวลาครูเขาอยู่ในห้องเรียนเรานั่งตรงโต๊ะ ก็แอบเหลือบไปมองเหล่ๆ แล้วครูเขาหันมาพอดี เห็นเรามองด้วย เราเลยรีบก้มหน้า ครูเขาก็ไม่ได้ถามอะไร แล้วครูเขาชอบยืนดูนักเรียนตรงหน้ากระดาน เราก็เห็นครูเขากำลังมองออกไปตรงประตู เราก้เหล่มอง ครูเขาก็หันมาพอดี เราตกใจรีบก้มหน้าและยิ้มเขินนนด้วย เราก็รู้ว่าครูเขาเห็นว่าเรายิ้ม เราก้เหลือบมองไปอีก ครูเขาก้มองหน้าเราอยู่ เราก็รีบก้มหน้าแล้วยิ้มด้วย .....เรากลัวครูรู้ว่าเราชอบหลังจากนั้นเราก็ไม่กล้ามองอีก

หลังจากนั้นถึงตอนเข้าค่าย ที่ นครราชสีมา บังเอิญมากกก (เราไม่ได้แต่งเรื่องนะ คือเหมือนในนิยายแต่มันคือเรื่องจริง)บังเอิญครูนั่งรถคันเดียวกับเรา และที่บังเอิญกว่านั้นคือ เราเป็นนักเรียนหญิงเลขที่สุดท้ายของห้อง และที่นั่งบนรถไม่พอ ครูประจำชั้นเราเลยให้เราไปนั่งกับครูดา เราตกใจและดีใจมากแต่เขินมากด่วย ที่ต้องไปนั่งใกล้กับคนที่ชอบ ตอนนั่งด้วยกันเราตัวเย็นไปหมดเลยสั่นด้วย แล้วพอขับรถไปนานมาก เราก้ง่วง แต่เราไม่ได้นั่งตรงริมหน้าต่าง เรานั่งตรงริมทางคนเดิน เลยไม่มีที่พิงนอน เวลานอนหัวมันก็กระโดกกระเดกไปมานะ...แล้วเพื่อนที่นั่งข้างๆมันเล่าให้ฟังว่า ตอนเราอยู่บนรถอ่ะ แล้วเราหลับ หัวเราก็ส่ายไปมา ไปโดนครูดาด้วย พอครูดาเห็นเลยจับหัวเรามาพิงตรงไหล่เขา (แต่เราไม่รู้สึกตัว)ตื่นมาเลยตกใจว่าไปอยู่ตรงไหล่เขาได่ไง เลยถามเพื่อนเพื่อนก็บอก (เรานี่แก้มแดงเลยอ่าาา😘😘) และต่อมาเวลาไปทำฐานกิจกรรมต่างๆ ก็ต้องไปหาครูที่ฐานนั้นฐานนี้ และทีนี้ เราไปตรงฐานของครูดา(พวกกลุ่มเรานะที่เขาแบ่งให้)ฐานของครูดากับครูพละอีกคน เป็นฐานวิ่งแข่งเอาน้ำมาใส่ถังให้เร็วที่สุด แล้วเราดันวิ่งแล้วล้ม ศอกเลยถลอกนิดหน่อย (เราเป็นคนโง่ๆซุ่มซ่ามด้วย)ครูดาเห็นเลยให้เพื่อนพยุงพาเราไปนั่งตรงหอประชุม ครูดาก็ทาแผลให้ แล้วราดแอลกอฮอล์ แล้วเราร้องดังมาก(คือมันแสบ) ครูดาเลยพูดว่า "แค่นี้ร้องยังกะเจ็บจะตาย' เราก้ยิ้มเขินๆ ครูเขาก้ผันผ้าก๊อตให้ แล้วบอกเราว่า อย่าซุ่มซ่าม เราก็พยักหน้า แล้วก็ไปทำกิจกรรมต่อ

อีกวันของการเข้าค่าย ค่ายมันเกี่ยวกับลูกเสือยุวะ เลยต้องไปเดินทางไกล แล้วเราเดินทางไกลคือเหงื่อไหลและร้อนมาก แล้วพอถึงเวลาครูให้นั่งพักกลางทาง แล้วเราก้พัก (บ้านเราจนมาก เวลามาเข้าค่ายก้ได้มาน้อย ได้แค่100 เพราะของที่นี้แพงมาก เราเลยต้องเก็บเงินไว้ใช้ยามจำเป็น เพื่อนๆคนอื่นเขาก็เดินซื้อน้ำกินกัน แล้วครูดามาเห็นตอนเราขอเพื่อนกินน้ำ แล้วเราก็นั่งหน้าหงอยเหนื่อยเหงื่อแตก ครูเขาก็เดินมาแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าสีฟ้ารูปดาวให้เรา แล้วน้ำเปล่าขวดนึงแล้วพูดว่า"อ่ะ เอาไปกิน เช็ดหน้าเช็ดตาให้เรียบร้อย" เราก็ยิ้มแล้วขอบคุณ แล้วดีใจมากๆ เลยเอาผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นหอมใหญ่เลย และพอตอนเย็น วิทยากรให้ไปอาบน้ำ แล้วต้องอาบรวมกับผู้หญิง แล้วครูผู้หญิงประมาณ5คนก็มาคอยดู เผื่อมีคนสาดน้ำเล่น แล้วเราเปนคนใส่ผ้าถุงไม่เป็น(เพราะปกติยุบ้านก็อาบน้ำแล้วเอาผ้าเช็ดๆแค่นั้น) ครูดาเห็นเลยเรียกชื่อเรา "ไอจริยา มานี่สิ" เราก็งงแล้วเดินไป ครูเขาก็ตบตรงเหม่งเรา55แล้วบอกว่า "ผ้าถุงแกยังใส่ไม่เป็นเลยไอจริยาเอ๊ย" แล้วเขาก็พับผ้าถุงและผูกให้ เราก้ดีใจที่วันนี้ครูดูสนิทกับเรามากกว่าคนอื่น แต่ครูเขาคงมองเราเป็นเด็กเอ๋อๆซื่อๆ พออาบน้ำเสร็จ ครูเขาก็มาถามอีก ว่า แผลเราตอนอาบน้ำแสบไหม เราก้บอกนิดหน่อย ครูก็บอก"ทนๆไปเดี๋ยวแห้งมันก็หายลูก" แล้ววิทยากรก็ให้มาเข้าแถวเข้าแถงเคารพธงชาติตอนหกโมงเย็นก่อนไปกินข้าว แล้วเรายืนอยู่ ใส่ผ้าผูกคอยุวกาชาดประจำสีสีส้ม ครูดาเดินมาเห็นผ้าพันคอเราพับผิด ครูเขาก้มาแก้ทำให้ใหม่ เราก็อายๆเพราะครูดูสนใจเรา

แล้วพอตกดึก อากาศมันเปลี่ยนแปลงบ่อย เราเป็นภูมิแพ้ ทนไม่ไหวเพราะมันแน่นจมูก เลยชวนเพื่อนสนิทไปขอยาครู เราก็ไปขอกับครูประจำชั้น แต่ครูดาเขายืนอยู่หน้าห้องกำลังคุยโทรศัพท์ ครูประจำชั้นก็บอกให้นั่งพักก่อน กินให้หาย เราก้นั่งแต่เพื่อนเรามันไปเข้าห้องน้ำ เราก้นั่ง แล้วอากาศตอนนั้นมันหนาวมากๆเลย ตอนกลางคืน เราก็หนาวมากขนลุกยืนกอด-อกตัวเอง ครูดาก็เดินมาแล้วเอาเสื้อกันหนาวมาให้ เป็นเสื้อกันหนาวสีดำ ครูเขาก้บอกว่า"เดี๋ยวก็หนาวตายหรอก อ่ะ ห่มเอาไว้"  และมันเขินและดีใจตรงที่ว่า ครูเขาเอาเสื้อมาคลุมให้เรา (มันเขินสุดๆ)

วันนี้ก้ต้องกลับ ร.ร.แล้ว เราก้ขึ้นรถมา แต่ครูดาไปนั่งรถกับครูอีกคนซะงั้น!😢😢 เราก้คิดในใจนะว่า ครูคงไม่อยากนั่งร่วมกับเรา เราเลยน้อยใจและจะเลิกชอบครู(ดูไร้สาระเนาะ)

พออีกวันต้องมาเรียน เราก็ซักเสื้อกันหนาวกับผ้าเช็ดหน้าที่ครูให้เรายืม เราจะมาคืน(เราอบน้ำยาปรับผ้านุ่มให้ด้วย) เราเห็นครูเขากินข้าวเสร็จกำลังล้างมือ เราเลยเดินไปหาและบอกว่า "ครูดาค่ะ หนูซักเสื้อกันหนาวกับผ้าเช็ดหน้าที่ครูให้หนุยืมมาคืนค่ะ " ครูดาก็ทำงงๆ(เราก้ไม่รู้เขางงอะไร) ครูเขาก้เดินมา และเอาผ้าเช็ดหน้าที่เราถือในมือมาพับใส่ตรงกระเป๋าเสื้อเราให้ แล้วเอาเสื้อกันหนาวมาคลุมให้เราอีก แล้วบอกว่า"เก็บไว้ ครูให้ เดี๋ยวก็หน้าหนาวแล้ว ไม่มีเสื้อมาใส่ เดี๋ยวหนาวตายเรียนไม่รู้หรอก"แล้วครูก้ขำ แถมลูบหัวเราด้วย เราดีใจสุดๆที่ครูลูบหัวเหมือนเอ็นดูเรา

และวันต่อมางานวันแม่ คุณครูก็ให้มีกิจกรรมวันแม่ ให้นักเรียนพาแม่มาวันแม่มากราบขึ้นโชว์ที่เวทีทีละคน ทุกคนดีใจที่จะได้พาแม่มาแต่เราดันกำพร้า ครูเลยให้เราอยู่เฉยๆนั่งเฉยๆ พอถึงวันแม่ ทุกคนในห้องขึ้นไปไหว้แม่บนเวที เราก็น้ำตาคลอเลยขึ้นไปบนห้องเรียน แล้วก็แอบไปร้องไห้เงียบๆ สักพักได้ยินเสียงคนเดินมาแล้วเข้ามา คือครูดา ครูพูดว่า "จริยากิจกรรมยังไม่เสร็จ ใครใช้ให้ขึ้นมา" เราตกใจ ก็ตอบไปเสียงสั่นๆว่า "อ่อ หนูเวียนหัวค่ะ ไม่ค่อยสบาย" ครูดาก็เรียกเราเดินไปหา แล้วก็จับตรงหน้าผาก แล้วบอกว่า "โกหกไม่เนียนเลยนะ" เราก็น้ำตาคลอๆ ครูเขาก็ถามเป็นอะไร แล้วก็เอามือกอดตรงข้างหลังเราแล้วไปนั่งตรงระเบียงหน้าห้อง แล้วก็จับตรงแก้มเราแล้วถามว่า "เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม คิดถึงแม่หรอ" เราได้ยินแบบนั้นเราก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ปล่อยโฮออกมา แล้วก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ครูดาฟัง ครูดาก้สอนด้วยความหวังดี แล้วที่เราซึ้งและประทับใจคือ ครูเขามากอดเราแล้วเราก็กอดเขา เราสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น หลังจากนั้นครูเขาก้ดูสนิทกับนักเรียนแบบเราคนเดียว บางวันครูเขาเห็นเรากลับบ้าน เขาก้ไปส่ง

วันนี้ก้มาถึงครูดาบอกให้เราไปช่วยครูเขาเก็บของที่ห้องวิทยาศาสตร์ตอนเลิกเรียน เดี๋ยวครูให้ค่าจ้าง และจะไปส่งที่บ้าน ทั้งมัธยมเราก้อยู้กับครูเขาในห้องสองคน  เราก้เช็ดๆถูๆ อย่างที่บอกเราเป็นภูมิแพ้ เราก้ขัดจมูก แล้วฝุ่นก้เต็มหน้า ครูดาก็เดินมาดู และมาเอามือเช็ดหน้าเราให้ แต่ครูให้เราเอาหน้าไปใกล้ๆ เราก้ใกล้ ครูเขาปัดหน้าให้เราสักพักก้เลิกปัดแล้วก้เอามือมาจับตรงแก้มลูบๆแก้มเรา แล้วก้จ้องเรา เราก้มองตาครู ครูเขาก้ค่อยๆเลื่อนเหมือนจะมาจูบเรา แต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น(เหมือนในละครม่ะ)เราก้รีบไปเช็ดตู้ต่อ ครูเขาก้ดูเหมือนตกใจแหล่ะ เพราะนั่งทำหน้าตกใจอยู่ พอขึ้นรถ เราไม่คุยกันระหว่างทางสักพัก แล้วครูก็หยุดจอดระหว่างทาง แล้วมาจับมือเราบอกว่า "เมื้อกี้ ครูขอโทษนะ ครูลืมตัวไป อาจจะเป็นเพราะครูมีความรู้สึกดีๆให้เรามากไปหน่อย" เราก้ตกใจและใจเต้นแรงมาก เลยพูดเสียงสั่นๆว่า "ไม่เป็นไรค่ะ หนูเข้าใจ" แล้วครูก็มาคุยดีๆกับเรา แล้วก็บอกว่ารักว่าชอบเรา มีความรู้สึกดีๆให้ เราก็บอกว่าเราก้ชอบและรักครูดาเหมือนกัน ครูดาดีใจและครูดาบอกว่า "ครูจะรอให้หนูเรียนจบมัธยม เราจะไม่ทำอะไรล่วงเกินต่อกัน เราจะมีความรู้สึกดีให้กัน เมื่อไหร่ที่หนูเรียนจบเราจะมาคุยกันอย่างจริงจัง แต่ตอนนี้ครูมีหน้าที่เป็นครู ครูต้องมีจรรยาบรรณ หนูเป็นนักเรียน เรามีหน้าที่ของกันและกัน เราจะยังสนิทกันแบบเดิม เหมือนเดิม แต่เรายังอยู้ในสถานะ ครู-นักเรียน แต่ถ้าหนูเรียนจบเมื่อไหร่ ครูสัญญาว่าเราจะมาคบกันแบบจริงจัง หนูอย่ามีแฟนใหม่ล่ะ" ครูพูดแบบนี้เราดีใจมาก และกอดครูใหญ่เลย ตอนนี้สถานะครูกับเราก็ยังเหมือนเดิม อาจจะมีหอมแก้มนิดนึง แต่ไม่เคยมีอะไรกันมากกว่านี้ เหลืออีกปีเดียว เราก้จะเรียนจบแล้ว ครูกับเราคงได้คบกันแบบจริงๆสักทีนะ

*อยากถามๆเพื้อนๆชาวพันทิปว่า เราสองคนเลือกทำแบบนี้ คือทางออกที่ดีที่สุดรึยังค่ะ คือถูกต้องรึยังค่ะ