ขอคำปรึกษาพี่ๆในนี้หน่อยค่ะ หนูอายุ20กว่าแล้ว ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง
แล้วฐานะการเงินทางบ้านก็ไม่ดีเท่าที่ควร ภาระค่าใช้จ่ายต่างๆอยู่ที่แฟนหมด
แฟนทำงานได้วันละ500 กินใช้วันนึงแทบไม่พอแล้วค่ะ ไหนจะลูกอีก2คน ส่วนเราไม่มีงาน ไม่มีรายได้ เราก็เลยคิดจะออกไปทำงานกับน้องสาว นางทำงานโรงงาน ตกวีคหนึ่ง8,000-12,000 รวมโอแล้ว เราเห็นว่ามันรายได้ดี เราก็อยากทำงานเก็บตังไว้ให้ลูกเรียนในอนาคต แต่แฟนกลับไม่คิดแบบนั้นเลย คิดแค่มีกินใช้ไปวันๆ เงินเก็บก็ไม่มี 
เมื่อคืนเราเลยคุยกับแฟนไปว่า จะไปทำงานอยู่กับน้องนะให้ไปมั๊ย คำแรกที่เขาพูดขึ้นมา คำหยาบเลย จะไปทำไม ลูกเต้าล่ะ คิดจะเอาแต่ตัวรอด สบายอยู่คนเดียว ถ้าอยากไป ก็ไปเหอะ กูไม่ห้าม แต่...ถ้าไปแล้วอย่าหวังจะได้มาเหยียบที่บ้านนี้อีก ไม่ต้องมายุ่งกับลูกอีก ลูกกูๆเลี้ยงเองได้ แล้วคิดเหรอว่ากูไว้ใจๆไปสักพักเดี๋ยวก็มีผัวใหม่ อยู่กับกูมันลำบากไงเลยคิดจะไป 
ในใจลึกๆเราก็เบื่อนิสัยเขาเหมือนกันค่ะ จะเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์ทุกอย่างเลย ดีกับทุกคนยกเว้น เมีย ติดเพื่อน ติดยา (เราเคยพาลูกหนีจากเขาเมื่อปีที่แล้วเพราะ พ่อแม่เค้ายังไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองเสพยา แถมยังขายด้วย คือเรารับไม่ได้จริงๆกับเรื่องยา ให้โอกาสเค้ามาเป็นปีๆ ก็ยังไม่หยุด พูดดีกันก็แล้ว ทะเลาะก็แล้ว เราเลยตัดสินใจเอาลูกกลับบ้านไปอยู่กับตา ยายเรา พอกลับไปอยู่บ้านได้ 2 เดือน แม่เขาก็โทรหาเราว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพาลูกหนีไปแบบนั้น เราก็เล่าความจริงเรื่องยาไป ตอนแรกเขาไม่เชื่อด้วยช้ำว่าลูกเค้าเล่นยา ขายยา แม่เค้าบอกถ้ามันทำจริงนะป่านนี้มันรวยไปแล้ว ด่าเรา อย่ามา เราเลยส่งหลักฐานที่เราเก็บไว้ทั้งรูปยา แชทต่างๆ จนแม่เค้าเชื่อแล้วบอกเราว่า เดี๋ยวจัดการเอง ส่วนแฟนเค้าก็รับปากว่าจะเลิกยา เราก็กลับมาอยู่กับเค้าเหมือนเดิม เค้าเลิกจริงค่ะ เลิกได้แค่3วัน ก็เล่นเหมือนเดิม จนมาทุกวันนี้เค้าก็ยังไม่เลิกเล่นค่ะ บ้านช่องเขาก็แทบไม่อยู่ กลางวันนับชั่วโมงได้เต็มที่ 2-3ชม. เริ่มมืดทุ่มกว่าๆก็ออกไปอีกแล้ว กลับบ้านอีกที เที่ยงคืน เป็นแบบนี้ทุกวัน จนเราก็ท้อเหมือนกันนะ พูดอะไรก็ทะเลาะกันทุกอย่าง ตอนลูกล้มคางแตกแทนที่จะพาลูกไปโรงบาลให้หมอเย็บ เปล่าเลยออกไปกะกับเพื่อนเฉย หรือเวลาเราเองไม่สบายอย่างเมื่อต้นเดือนเราไปฉีดวัคซีนเข็ม2มา ไข้ขึ้น ปวดเมื่อยตามตัว  ลุกไม่ขึ้น เราบอกไปรับลูกที่โรงเรียนและแวะซื้อยาพาราให้หน่อย เขาบอกเอ็งก็ไปเองสิ จะนอนอยู่ทำไม เย็นมาก็ต้องไปซื้อกับข้าว บอกให้เค้าไปซื้อก็บอกเราว่าไปเองสิ จะมาใช้ทำไม ไม่ว่าง เวลาเราป่วยเราก็ดูแลตัวเอง แต่พอเค้าเป็นอะไรนิดๆหน่อย ๆคือเราต้องดูแลเค้าตลอด 
เวลากินข้าวเรายุ่งแค่ไหนก็ต้องตักข้าวให้เค้ากิน เค้าจะตื่นสายแค่ไหน ตื่นมาคือต้องได้กินข้าวเลย 
นี้และเหตุผลอีกอย่างทำไมอยากไปทำงานข้างนอก คงสบายใจกว่า แล้ว พ่อแม่เค้าก็ใช่ว่าจะปลื้มเรา เราว่าจะไปพรุ่งนี้ค่ะ แฟนบอกถ้าจะไปก็บอกเดี๋ยวไปส่งเอง แต่คิดให้ดีแล้วกัน 
เราก็ห่วงแต่ลูก2คนเนี่ยแหละค่ะ เพราะมีทะเบียนสมรสมีสิทธิ์ในตัวลูกทั้งคู่ ในใจอยากแบ่งกันไปเลยคนละคน เราอยากจะเอาลูกสาวคนโตไปอยู่ด้วย เพราะเป็นหลานชัง ปู่ย่าเขารักแต่ลูกคนเล็กเรา ส่วนคนเล็กให้อยู่กับปู่ ย่าเค้าเนี่ยแหละ คนโตเราก็จะส่งเรียนเอกชนดีๆไปเลย ปีละ2หมื่นก็พอไหว เพราะที่น้องเรียนอยู่ปัจจุบันเป็นโรงเรียนวัด ตอนนี้คือเรามืดแปดด้านไปหมด ไม่รู้จะเอากะชีวิตแล้วค่ะ เรากลัวเค้าไม่ให้เอาลูกไปด้วย แล้วลูกคนโตก็ยังต้องไปเรียนโรงเรียนสลับเรียนออนไลน์ อีกตั้ง2-3เดือนกว่าจะจบเทอม เราไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้ามันแย่จนต้องขึ้นศาลก็คงต้องยอม ใครพอมีคำแนะนำดีๆให้เราบ้างคะ  เครียดมากเลยตอนนี้