Cr. Net
***ก่อนเส้นทางของนักหัดเขียน นานพอสมควรได้เปิดดูบันทึกการเดินทางสู่แผ่นดินมังกร...อู่ไถซาน เส้นทางขึ้นเหนือจากปักกิ่ง***
การท่องเที่ยวไปเพื่อแยกตัวเองจากการเฝ้าอาป๊าที่นอนติดเตียง หลายคนเป็นห่วงว่าเราเองอาจหมดแรงเสียก่อน มันผ่านเลยไปแล้วแต่ยังจำอาป๊าเสมอในทุกความดีที่มอบแก่ลูกๆ และคนข้างเคียง
เส้นทางจากปักกิ่งขึ้นเหนือสู่อู่ไถซาน เที่ยวสนุกสนานกับเหล่าอาวุโส ไปยังตอนเหนือผ่านหมู่บ้านที่มีหลากหลายชนเผ่า ไกด์จีน...คุณอรุณี อายุห้าสิบหน้าตายิ้มแย้ม อัธยาศัยน่ารัก
คนที่พบเจอความยิ่งใหญ่ของเทือกเขานี้ มีผู้เปรียบว่า "หนักกว่าขุนเขา เบาดุจขนนก" มันคือชีวิตมนุษย์ ได้แวะระหว่างทางให้เหล่าอาวุโสเข้าห้องน้ำ
เทือกเขายาวไกล สูงตระหง่าน มองเห็นเพียงผืนฟ้ากว้าง ตัวเราดุจดั่งมดตัวเล็กๆ อู่ไถซานตั้งอยู่มณฑลซานตงทางตะวันออกเฉียงเหนือของแผ่นดินจีน
มาเห็นครั้งนี้สมคำล่ำลือความยิ่งใหญ่แห่งขุนเขา มนุษย์เป็นเสมือนสิ่งเล็กๆในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
อู่ไถซานในประวัติศาสตร์จีน เป็นสัญญาสักษณ์ศักสิทธิสำหรับฮ่องเต้ในราชวงศ์ต่างๆที่ตัองเสด็จมาประกอบพิธีบวงสรวงสวรรค์ ด้วยว่าฮ่องเต้คือโอรสแห่งสวรรค์ ก่อนจะเข้าเยือนอู่ไถซาน ขอกลับไปยังตำนานเล่าขานของจีนก่อนที่โลกใบนี้จะถูกสร้างขึ้น
ในยุคที่แผ่นดินค่อยๆแยกจากกัน..."ผานกู่" เติบโตขึ้นทุกวันพร้อมผืนฟ้ากว้างที่ขยับขึ้นตามความสูงของเขา หลังจากผ่านไป18,000ปี
ผานกู่ใหญ่โตขึ้นจนลมหายใจของเขากลายเป็นสายลม เสียงของเขากลายเป็นเสียงฟ้าร้อง ยามเขากระพริบตาจึงบังเกิดเป็นสายฟ้าฟาดลงสู่พื้นดิน
ยามอารมณ์ดีท้องฟ้าจึงปลอดโปร่ง ยามอารมณ์เสียพายุฝนฟ้าจะกระหน่ำ แล้วผานกู่ก็แก่เฒ่าและเสียชีวิตลงในที่สุด เมื่อมนุษย์ยักษ์ผู้นี้ล้มลง
ศรีษะหันไปทาตะวันออกกลายเป็นภูเขาไท่ซานท้องของเขากลายเป็นภูเขาซงซาน ปลายเท้าหันไปทางตะวันตกกลายเป็นภูเขาหัวซาน
มือขวาวางไปทางเหนือกลายเป็นภูเขาเหิงซาน มือซ้ายหันไปทางใต้เป็นภูเขาเหิงซาน(ชื่อเหมือนกับข้างต้นแต่เขียนเป็นภาษาจีนด้วยอักษรต่างกัน)
ดวงตาข้างหนึ่งกลายเป็นดวงตะวัน อีกข้างหนึ่งคือจันทรา เส้นผมเป็นต้นไม้ใบหญ้า ของเหลวในตัวเปลี่ยนเป้นสายธาร
คนรุ่นหลังเชื่อว่าเขาเป็นผู้สร้างโลก เมื่อส่วนหัวของผานกู่เป็นเทือกเขาไท่ซานทางตะวันออก จึงนับภูเขาไท่ซานเป็นเทือกเขาแรกที่สัมผัส
แสงในยามอรุณรุ่ง บรรดาฮ่องเต้ทุกพระองค์จึงเลือกไท่ซานเป็นที่ประกอบพิธีบวงสรวงสวรรค์
ซื่อหม่าเซียนนักประวัติาตร์ผู้ยิ่งใหญ่ในราชวงศ์ฮั่น จารึกไว้ใน"สื่อจี้" เปรียบความตายคือสิ่งธรรมดาของชีวิต...บางทีหนักดุจขุนเขา(ไท่ซาน)
บางครั้งเบาดั่งขนนก"...อามิตตาพุทธ
***ไม่ได้ลงนานละ หาที่โพสไม่เจอ ขออนุญาตเอาเข้าห้องกลอนค่ะ***
วอนน้ำฟ้าที่หล่นปนความโศก
ถนอมโลกใบนี้ให้ดีหน่อย
ถนอมใจชายนี้ที่รอคอย
วานเดือนลอยผ่านฟ้ามาบอกนวล
อู่ไถซาน...เที่ยวไปก่อนความฝันของนักหัดเขียน
Cr. Net
***ก่อนเส้นทางของนักหัดเขียน นานพอสมควรได้เปิดดูบันทึกการเดินทางสู่แผ่นดินมังกร...อู่ไถซาน เส้นทางขึ้นเหนือจากปักกิ่ง***
การท่องเที่ยวไปเพื่อแยกตัวเองจากการเฝ้าอาป๊าที่นอนติดเตียง หลายคนเป็นห่วงว่าเราเองอาจหมดแรงเสียก่อน มันผ่านเลยไปแล้วแต่ยังจำอาป๊าเสมอในทุกความดีที่มอบแก่ลูกๆ และคนข้างเคียง
เส้นทางจากปักกิ่งขึ้นเหนือสู่อู่ไถซาน เที่ยวสนุกสนานกับเหล่าอาวุโส ไปยังตอนเหนือผ่านหมู่บ้านที่มีหลากหลายชนเผ่า ไกด์จีน...คุณอรุณี อายุห้าสิบหน้าตายิ้มแย้ม อัธยาศัยน่ารัก
คนที่พบเจอความยิ่งใหญ่ของเทือกเขานี้ มีผู้เปรียบว่า "หนักกว่าขุนเขา เบาดุจขนนก" มันคือชีวิตมนุษย์ ได้แวะระหว่างทางให้เหล่าอาวุโสเข้าห้องน้ำ
เทือกเขายาวไกล สูงตระหง่าน มองเห็นเพียงผืนฟ้ากว้าง ตัวเราดุจดั่งมดตัวเล็กๆ อู่ไถซานตั้งอยู่มณฑลซานตงทางตะวันออกเฉียงเหนือของแผ่นดินจีน
มาเห็นครั้งนี้สมคำล่ำลือความยิ่งใหญ่แห่งขุนเขา มนุษย์เป็นเสมือนสิ่งเล็กๆในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
อู่ไถซานในประวัติศาสตร์จีน เป็นสัญญาสักษณ์ศักสิทธิสำหรับฮ่องเต้ในราชวงศ์ต่างๆที่ตัองเสด็จมาประกอบพิธีบวงสรวงสวรรค์ ด้วยว่าฮ่องเต้คือโอรสแห่งสวรรค์ ก่อนจะเข้าเยือนอู่ไถซาน ขอกลับไปยังตำนานเล่าขานของจีนก่อนที่โลกใบนี้จะถูกสร้างขึ้น
ในยุคที่แผ่นดินค่อยๆแยกจากกัน..."ผานกู่" เติบโตขึ้นทุกวันพร้อมผืนฟ้ากว้างที่ขยับขึ้นตามความสูงของเขา หลังจากผ่านไป18,000ปี
ผานกู่ใหญ่โตขึ้นจนลมหายใจของเขากลายเป็นสายลม เสียงของเขากลายเป็นเสียงฟ้าร้อง ยามเขากระพริบตาจึงบังเกิดเป็นสายฟ้าฟาดลงสู่พื้นดิน
ยามอารมณ์ดีท้องฟ้าจึงปลอดโปร่ง ยามอารมณ์เสียพายุฝนฟ้าจะกระหน่ำ แล้วผานกู่ก็แก่เฒ่าและเสียชีวิตลงในที่สุด เมื่อมนุษย์ยักษ์ผู้นี้ล้มลง
ศรีษะหันไปทาตะวันออกกลายเป็นภูเขาไท่ซานท้องของเขากลายเป็นภูเขาซงซาน ปลายเท้าหันไปทางตะวันตกกลายเป็นภูเขาหัวซาน
มือขวาวางไปทางเหนือกลายเป็นภูเขาเหิงซาน มือซ้ายหันไปทางใต้เป็นภูเขาเหิงซาน(ชื่อเหมือนกับข้างต้นแต่เขียนเป็นภาษาจีนด้วยอักษรต่างกัน)
ดวงตาข้างหนึ่งกลายเป็นดวงตะวัน อีกข้างหนึ่งคือจันทรา เส้นผมเป็นต้นไม้ใบหญ้า ของเหลวในตัวเปลี่ยนเป้นสายธาร
คนรุ่นหลังเชื่อว่าเขาเป็นผู้สร้างโลก เมื่อส่วนหัวของผานกู่เป็นเทือกเขาไท่ซานทางตะวันออก จึงนับภูเขาไท่ซานเป็นเทือกเขาแรกที่สัมผัส
แสงในยามอรุณรุ่ง บรรดาฮ่องเต้ทุกพระองค์จึงเลือกไท่ซานเป็นที่ประกอบพิธีบวงสรวงสวรรค์
ซื่อหม่าเซียนนักประวัติาตร์ผู้ยิ่งใหญ่ในราชวงศ์ฮั่น จารึกไว้ใน"สื่อจี้" เปรียบความตายคือสิ่งธรรมดาของชีวิต...บางทีหนักดุจขุนเขา(ไท่ซาน)
บางครั้งเบาดั่งขนนก"...อามิตตาพุทธ
***ไม่ได้ลงนานละ หาที่โพสไม่เจอ ขออนุญาตเอาเข้าห้องกลอนค่ะ***
วอนน้ำฟ้าที่หล่นปนความโศก
ถนอมโลกใบนี้ให้ดีหน่อย
ถนอมใจชายนี้ที่รอคอย
วานเดือนลอยผ่านฟ้ามาบอกนวล