ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน เพราะพฤติกรรม​ของเขามันแย่เกินกว่าจะรับมือจริงๆ

ว่าด้วยเรื่อง ผจก. มือใหม่ ที่จบ ป.ตรี มาสดๆ และมาเริ่มทำงาน เริ่มต้นด้วยการเป็น ผจก. เป็นผู้นำ

ขึ้นชื่อว่าผู้นำ ก็ต้องมีความคิดระดับหนึ่ง หรือระดับที่สูงกว่า พนักงานปกติอยู่แล้ว

ทำงานเกิน 5 เดือนแล้ว แต่ยังย่ำเท้าอยู่ที่เดิม ไม่มีการพัฒนา​ แต่เขตให้ผ่านงาน ตั้งแต่ 3 เดือนแรก เราก็แอบงงๆกับน้องอีกคนเหมือนกัน

จะบอกก่อนว่า เราทำร้านสะดวกซื้อ และยอดขายทางร้านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และ พนง. อยู่แค่ กะ ละ คน เท่านั้น จะเข้าห้องน้ำยังต้องล็อคร้านและไปเข้า ทำทุกอย่างในร้าน เติมของ กวาดถูทำความสะอาด จัดของ โน่นนี่นั่น บลาๆ

ขอไม่เรียงพฤติกรรมยอดแย่ตั้งแต่เริ่มแล้วกัน เพราะมันเยอะเหลือเกิน และก็ไม่น่าจะเล่าออกมาหมด

เรื่องแรกเลย เอาประเด็นหลักๆที่โต้เถียงกันอยู่บ่อยๆคือ เรื่องสั่งสินค้าค่ะ
เขาสั่งสินค้ามันไม่ผิด และเป็นหน้าที่ที่ต้องทำอยู่แล้ว ประเด็นคือ สั่งมาให้มันหมดอายุเล่นๆ
ยังไงน่ะเหรอ?
สั่งของซ้ำซากที่ล็อตเก่ายังขายไม่หมด และถ้ามันหมดอายุเราก็ต้องมานั่งจ่ายกันเอง ของขายไม่ดีก็สั่งมาทับถม
พอมันหมดอายุก็มาไล่บี้เงินพนักงาน นั่นคือเรากับน้องอีกคนค่ะ

ความผิดเรา ที่ต้องมานั่งเสียเงินหรือเปล่า? อันนี้น่าคิดนะคะ

*ง่ายๆคือเขาสั่งของไม่เป็นค่ะ ไม่มีความคิดและก็ไม่ฟังใคร*

ทั้งที่เคยเตือนเรื่องยอดขายในร้านและสินค้าที่ขายไม่ดีแล้ว สรุปคือ เขาฟังนะ แต่ไม่ทำตาม

- จะเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ -

ทั้งที่ความคิดพวกนั้นมันทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ยังเลือกที่จะทำ

เรื่องต่อมา คือเรื่องเงินไว้สำรองทอน
หน้าที่ตรงนี้ควรเป็นหน้าที่ ผจก. ที่ต้องไปหาแลก
แต่สุดท้าย พนง. ต้องมาวิ่งหาแลกกันเองค่ะ
อันนี้สำคัญพอตัวคือ ถ้าไม่มีทอนให้ลูกค้า จะเกิดเคสร้องเรียนได้ เคยแทบจะก้มกราบแทบเท้าขอให้ไปแลกให้แล้วเขายังไม่ไปเลยค่ะ
*เรื่องนี้น้องอีกคนเคยร้องเรียนกับเขตไปแล้ว แต่เขาไม่สนใจ อ่านและก็เฉยๆ..

เรื่องถัดมาคือเรื่องจัดตารางกะค่ะ
เราเคยถามเขตเรื่องนี้ว่าถ้าเขาจัดผิดมีผลกระทบต่อเงินเดือนมั้ย สรุปมีค่ะ
มันมีวันนึงเราสแกนนิ้วเข้างาน 05:00 เลิก 14:00 แต่ในระบบมันขึ้นแค่ 14:00 นั่นคือเวลาออกงาน ที่ไม่มีเวลาเข้างาน

ตอนนั้นเขาไม่ยอมแก้ให้และส่งให้ฝ่ายบุคคล ทั้งที่งานผิด ก็ยังส่งไปทั้งแบบนั้น เถียงคอเป็นเอ็นว่ามันไม่เป็นไร ทั้งที่มันเป็น มันเท่ากับเราขาดงานวันนั้นอ่ะค่ะ ผลสุดท้ายเราเลยส่งให้เขตแก้ให้ค่ะ ก็รอดตัวไป แต่ทุกวันนี้ก็ต้องมาคอยดูค่ะ เผื่อจะเป็นแบบกรณีนั้นอีก แบบว่าคุ้มครองตัวเองค่ะ -​--

เพราะเขาไม่ค่อยสนใจ
และข้อสรุป ที่เครื่องสแกนนิ้วไม่รันเวลาให้ นั่นเป็นเพราะว่าเขาไม่ยอมจัดตารางกะค่ะ ทั้งที่เราก็ทำไว้ให้ดูเป็นตัวอักษรแล้วว่า เรากับน้องอีกคนเข้าออกงานกี่โมง

เคยบอกเขาเรื่องที่เราจัดตารางกะเป็นลายลักษณ์อักษร​แล้วเพื่อที่จะให้เขาไปทำต่อในระบบ
เขาสวนกลับมาว่า "ก็ไม่เคยสนใจ และก็ไม่คิดจะสนใจเลยด้วย" ประหนึ่งว่าเป็นเรื่องไร้สาระที่ไม่น่าดูอ่ะ 555
เราหน้าเหวอเลย ทั้งที่เป็นงานของตัวเองแต่กลับใช้คำนี้

อีกเรื่องละกัน.. 
ขอตั้งชื่อเรื่อง ที่ปรึกษาห่ว-ยแต-ก

มีเคสนึงที่น้องอีกคนทำบัตรสมาชิก​ใหม่ให้ลูกค้า โดยมีคอลเซ็นเตอร์​โทรมาบอกขั้นตอน แต่ไม่สามารถ​ทำให้ลูกค้าได้

เหมือนทางคอลเซ็นเตอร์​ก็ไม่รู้ระบบภายในร้านด้วยค่ะ น้องจึงใช้วิธี โทรหา ผจก. แต่เขาไม่รับ โทรไปหลายสายอยู่นะ สุดท้ายก็ไม่รับ ไม่มีการโทรกลับด้วย แต่กว่าจะตอบข้อความอีกทีก็วันถัดไปเลยมั้ง จะบอกว่าดึกมากมั้ย สองสาททุ่มไม่เรียกว่าดึกนะ และปกติ ผจก. จะไม่ใช่คนนอนไวด้วยค่ะ

สุดท้ายน้องต้องให้บัตรลูกค้าไปทั้งแบบนั้น เพราะกลัวโดนร้องเรียน น้องเครียดค่ะ เพราะมันไม่ใช่ความผิดที่น้องต้องมานั่งเสียเงิน

วันถัดมา เขามาเล่าให้เราฟัง เขาบอกเป็นความผิดของน้องที่ให้บัตรลูกค้าไปค่ะ และต้องเสียเงิน.. 600 บาท
คือแบบ ไม่คิดจะหาวิธีแก้ไขอะไรให้เลย แต่กลับโทษน้องแทน

สรุป เขตมาทำเอกสารให้และน้องก็ไม่ต้องเสียเงินค่ะ
เพราะน้องตามเรื่องกับเขตเอง

ทำงานก็อยากได้เงินไว้ใช้ไว้จ่ายภาระตัวเองค่ะ
"ไม่ใช่มานั่งจ่ายความผิดพลาด​ของคนอื่น"
และมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว มันหลายครั้งมากๆ

ก่อนไม่มี ผจก. คนนี้ เราก็อยู่กันมาได้เกือบปี โดยที่ไม่มี ผจก. แต่ก็อาจจะเหนื่อยกันหน่อยเพราะต้องทำหน้าที่ ผจก. จำเป็น และพนง. ค่ะ แต่ก็ไม่วุ่นวายและมีภาระเพิ่มขนาดนี้

เคยคิดว่าไม่มีเขามันน่าจะดีกว่า... 

เราไม่ได้เกลียดเขานะคะ เราแค่อยากให้เขาฟังความเห็นเรากับน้องในร้านบ้างอ่ะค่ะ แต่เขาเลือกที่จะฟังแค่ความคิดตัวเอง และพอมันผิดพลาดก็มาหาคนร่วมชะตากรรม

ซึ่งมันไม่ถูก..

คำถามคือ เราควรจัดการยังไงกับเขา
หรือ.. เขา หรือเรากับน้อง ที่ต้องลาออก