วัดหนองช้างคืน
ตั้งอยู่เลขที่ 31 หมู่ที่ 4 บ้านหนองช้างคืน ตำบลหนองช้างคืน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน
สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ 4 ไร่ 2 งาน 2 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 87969 เล่ม 880 หน้า 69
อาณาเขต
ทิศเหนือจดถนนและคลองส่งน้ำ
ทิศใต้จดถนนและที่ดินเอกชน
ทิศตะวันออกจดคลองส่งน้ำและที่ดินเอกชน
ทิศตะวันตกจดถนนสาธารณะและคลองส่งน้ำ
มีที่ธรณีสงฆ์จำนวน 2 แปลง
แปลงที่ 1 เนื้อที่ 3 งาน 75 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 87970 เล่ม 880 หน้า 70
แปลงที่ 2 เนื้อที่ 1 ไร่ 46 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 133119 เล่มที่ 1332 หน้าที่ 19
คาดว่าสร้างในราวพุทธศตวรรษที่ 18 แต่ไม่ปรากฏหลักฐานเกี่ยวกับการสร้าง
พบเพียงหลักฐานเหรียญพระนางจามเทวี ปรากฏข้อความด้านหลังเหรียญ
"ที่ระลึกครบ 700 ปี วัดหนองช้างคืน ลำพูน 1 พฤษภาคม 2512"
และจากหลักฐานรายนามเจ้าอาวาสวัดหนองช้างคืน
ได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2330 สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย
ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2474 เขตวิสุงคามสีมากว้าง 15 เมตร ยาว 20 เมตร
เดิมชาวบ้านเรียกว่าวัดหนองช่างฟืม
ประวัติความเป็นมาโดยย่อ "บ้านหนองช้างคืน"
...ในสมัยเจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 7 แห่งราชวงศ์ทิพย์จักราธิวงศ์ (เจ้าเจ็ดตน)
ได้เกิดมีตำนานรักระหว่างหญิงสาวชาวบ้านผู้มีความงาม กิริยามารยาทที่เรียบร้อย ชื่อว่า "บัวตอง"
กับหนุ่มเชื้อสายเจ้าผู้ครองนครลำพูน ชื่อว่า "เจ้าตุ้ม" หรือ "เจ้าน้อยพรหม"
...เจ้าน้อยพรหมเป็นราชบุตรของเจ้าหลวงไชยลังกาพิศาลโสภาคย์คุณ เจ้าผู้ครองนครลำพูนองค์ที่ 6 กับเจ้าแม่หมอกแก้ว
และเป็นอนุชาต่างมารดาของเจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์
วันหนึ่งมีช้างพังเชือกหนึ่งตกมัน อาละวาดมาจากทางด้านทิศเหนือของเขตแดนเมืองลำพูน
เรื่อยมาจนถึงหมู่บ้านของสาวบัวตองคนรักของเจ้าน้อยพรหม
ช้างได้ทำลายฉางข้าว เรือกสวน ไร่นาของชาวบ้านได้รับความเสียหายประเมินค่ามิได้
ขณะที่เจ้าน้อยพรหมไปหาสาวคนรัก จึงได้ช่วบปกป้องทรัพย์สินของชาวบ้าน
แต่ช้างเชือกนั้นตรงเข้ามาจะทำร้าย เจ้าน้อยพรหมจึงยกดาบขึ้นฟันช้าง เพื่อป้องกันตนเอง
ช้างเชือกนั้นจึงวิ่งฝ่าหนองน้ำด้านทิศเหนือของหมู่บ้านกลับคืนไปพ้นจากเขตแดนเมืองลำพูนและล้มตายลง
ปรากฏว่าช้างเชือกนั้นชื่อ "พังแม่คำปิ๋ว"
เป็นช้างสำคัญของเจ้าทิพเกษร ราชธิดาในพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงษ์ (เจ้าชีวิตอ้าว) เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่
เมื่อเจ้าทิพเกษรทราบเรื่องจึงสั่งให้นำตัวเจ้าน้อยพรหมไปประหารชีวิต
โดยให้นำไปประหารที่ทุ่งหัวคน (หนองปลาเสด็จ ตำบลท่าวังตาล อำเภอสารภี)
สาวบัวตองเมื่อรู้ข่าวก็โศกเศร้าเสียใจ วันรุ่งขึ้นมีคนพบสาวบัวตองผูกคอตายตามคู่รักไป
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงเรียกหมู่บ้านว่า "บ้านหนองช้างคืน"
ลำพูน-วัดหนองช้างคืน
วัดหนองช้างคืน
ตั้งอยู่เลขที่ 31 หมู่ที่ 4 บ้านหนองช้างคืน ตำบลหนองช้างคืน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน
สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ 4 ไร่ 2 งาน 2 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 87969 เล่ม 880 หน้า 69
อาณาเขต
ทิศเหนือจดถนนและคลองส่งน้ำ
ทิศใต้จดถนนและที่ดินเอกชน
ทิศตะวันออกจดคลองส่งน้ำและที่ดินเอกชน
ทิศตะวันตกจดถนนสาธารณะและคลองส่งน้ำ
มีที่ธรณีสงฆ์จำนวน 2 แปลง
แปลงที่ 1 เนื้อที่ 3 งาน 75 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 87970 เล่ม 880 หน้า 70
แปลงที่ 2 เนื้อที่ 1 ไร่ 46 ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ 133119 เล่มที่ 1332 หน้าที่ 19
คาดว่าสร้างในราวพุทธศตวรรษที่ 18 แต่ไม่ปรากฏหลักฐานเกี่ยวกับการสร้าง
พบเพียงหลักฐานเหรียญพระนางจามเทวี ปรากฏข้อความด้านหลังเหรียญ
"ที่ระลึกครบ 700 ปี วัดหนองช้างคืน ลำพูน 1 พฤษภาคม 2512"
และจากหลักฐานรายนามเจ้าอาวาสวัดหนองช้างคืน
ได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2330 สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย
ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2474 เขตวิสุงคามสีมากว้าง 15 เมตร ยาว 20 เมตร
เดิมชาวบ้านเรียกว่าวัดหนองช่างฟืม
ประวัติความเป็นมาโดยย่อ "บ้านหนองช้างคืน"
...ในสมัยเจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์ เจ้าผู้ครองนครลำพูน องค์ที่ 7 แห่งราชวงศ์ทิพย์จักราธิวงศ์ (เจ้าเจ็ดตน)
ได้เกิดมีตำนานรักระหว่างหญิงสาวชาวบ้านผู้มีความงาม กิริยามารยาทที่เรียบร้อย ชื่อว่า "บัวตอง"
กับหนุ่มเชื้อสายเจ้าผู้ครองนครลำพูน ชื่อว่า "เจ้าตุ้ม" หรือ "เจ้าน้อยพรหม"
...เจ้าน้อยพรหมเป็นราชบุตรของเจ้าหลวงไชยลังกาพิศาลโสภาคย์คุณ เจ้าผู้ครองนครลำพูนองค์ที่ 6 กับเจ้าแม่หมอกแก้ว
และเป็นอนุชาต่างมารดาของเจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์
วันหนึ่งมีช้างพังเชือกหนึ่งตกมัน อาละวาดมาจากทางด้านทิศเหนือของเขตแดนเมืองลำพูน
เรื่อยมาจนถึงหมู่บ้านของสาวบัวตองคนรักของเจ้าน้อยพรหม
ช้างได้ทำลายฉางข้าว เรือกสวน ไร่นาของชาวบ้านได้รับความเสียหายประเมินค่ามิได้
ขณะที่เจ้าน้อยพรหมไปหาสาวคนรัก จึงได้ช่วบปกป้องทรัพย์สินของชาวบ้าน
แต่ช้างเชือกนั้นตรงเข้ามาจะทำร้าย เจ้าน้อยพรหมจึงยกดาบขึ้นฟันช้าง เพื่อป้องกันตนเอง
ช้างเชือกนั้นจึงวิ่งฝ่าหนองน้ำด้านทิศเหนือของหมู่บ้านกลับคืนไปพ้นจากเขตแดนเมืองลำพูนและล้มตายลง
ปรากฏว่าช้างเชือกนั้นชื่อ "พังแม่คำปิ๋ว"
เป็นช้างสำคัญของเจ้าทิพเกษร ราชธิดาในพระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงษ์ (เจ้าชีวิตอ้าว) เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่
เมื่อเจ้าทิพเกษรทราบเรื่องจึงสั่งให้นำตัวเจ้าน้อยพรหมไปประหารชีวิต
โดยให้นำไปประหารที่ทุ่งหัวคน (หนองปลาเสด็จ ตำบลท่าวังตาล อำเภอสารภี)
สาวบัวตองเมื่อรู้ข่าวก็โศกเศร้าเสียใจ วันรุ่งขึ้นมีคนพบสาวบัวตองผูกคอตายตามคู่รักไป
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงเรียกหมู่บ้านว่า "บ้านหนองช้างคืน"