🐷🐷🐷
อย่างที่เรารู้กันว่า พักหลัง เฮียเคจ แกรับเล่นหนังเหมือนแกไม่เลือกงานไม่ยากจน บางเรื่องก็เป็นหนังคัลท์แบบเล่นเอาฮาเอาสะใจแบบไม่สนอะไร บางเรื่องก็หนังเกรดบีเกรดซีไปเลย แต่เชื่อว่าแฟนๆ ของเฮียแกก็ตามดูหนังแกทุกเรื่องนั่นแหละ ผมก็เหมือนกัน พยายามตามดูหนังแกอยู่เรื่อยๆ เพราะบางเรื่องถึงจะไม่ได้ดีอะไร แต่แค่ฝีมือการแสดงของเฮียแกก็คุ้มแล้ว กับเรื่องนี้ก็เช่นกัน


🐷🐷🐷
เรื่องราวของ ร็อบ อดีตเชฟชื่อดังที่หนีปัญหาเข้าป่าไปเป็นคนเก็บเห็ดทรัฟเฟิลส่งพ่อค้าคนกลาง โดยมีหมูเป็นเครื่องมือหลักในการตามหาเห็ดทรัฟเฟิลชั้นดีที่อยู่ในป่า วันดีคืนดีหมูตัวนั้นโดนคนมาขโมยไป ร็อบ จึงต้องออกจากป่า และเดินทางเข้าเมืองเพื่อตามหาคนที่ขโมยหมูของเขาไป


🐷🐷🐷
หนังแบ่งเล่าเรื่องเป็นช่วงๆ ซึ่งแต่ละช่วงก็จะบอกเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับปมในอดีตของ ร็อบ โดยเปรียบเหมือนอาหาร 3 มื้อ 3 อย่าง (ซึ่งก็ไม่ค่อยได้เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่) เพียงแต่ว่ามันเหมือนองก์แต่ละองก์จะมีรสชาติที่แตกต่างกัน ซึ่งหนังเล่าเรื่องแบบเนิบๆ แต่จะมีฮุคอะไรบางอย่างที่จะสื่อถึงความหมายของที่อยู่ในใจของ ร็อบ หรือสิ่งที่ทำให้เขากลายเป็นคนที่ปลีกตัวออกจากสังคม


🐷🐷🐷
ความเนิบของหนัง และโทนหนังทีดูมืดทึมตลอดเวลาอาจจะทำให้คนที่ไม่ได้โฟกัสกับตัวหนังง่วงนอนได้ แต่ถ้าใครที่ดูแบบโฟกัสกับหนัง หนังมันจะมีรสชาติเหมือนพวกอาหารฟิวชั่นที่หน้าตาแปลกๆ ทั้งจานไม่ค่อยมีอะไร มีอยู่หย่อมเล็กๆ บนจานใบใหญ่ แต่เรื่องนี้เหมือนเป็นอาหารที่นักชินผู้โชคดีที่กินเข้าไปแล้วมันมีรสชาติที่อร่อยแบบเกินคาด แต่ก็ไม่ใช่หนังที่ทุกคนจะชอบ


🐷🐷🐷
นิโคลัส เคจ เรื่องนี้แบกเต็มๆ ครับ ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากหนังในช่วงหลังๆ ที่เขาแบกตลอดเหมือนกัน (เพราะหลังๆ แกเล่นหนังฟอร์มเล็ก เกรดบี เกรดซี เลย แกก็ต้องแบกแน่นอน) ซึ่งเรื่องนี้แกมาแนวเงียบๆ แต่กระทุ้งหมัดหนักๆ ฮุคเข้าคนดูตลอดเวลา ซึ่งตัวละคร ร็อบ เป็นตัวละครที่ดูมีมิติ และมีความลึกลับน่าค้นหาเอามากๆ


🐷🐷🐷
จนกระทั่งตอนท้ายจบเรื่อง บางประเด็นก็อาจจะไม่ได้ถูกเคลียร์ออกมา แต่ก็เหมือนหนังจะทิ้งไว้ให้คิดต่อ และเปิดปลายเอาไว้ คนดูที่ตั้งใจดูก็น่าจะได้ข้อคิดอะไรจากหนังเรื่องนี้ และซึมซับอารมณ์บางอย่างที่หนังสื่อออกมาได้ แต่อย่างที่บอก หนังไม่ได้เป็นอาหารจานอร่อยสำหรับทุกคน แล้วแต่คนชอบครับ

ชอบอ่านรีวิวหนัง แวะมาพูดคุยกันได้นะครับ >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai