คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
ตงก้มกระซิบเพลงริมหู “ตั้งหน้าหยิกย้ำช้ำไปหมดแล้ว....เป็นแนวน้อยใหญ่” ลมหายใจผะแผ่วอุ่นกับแว่วเสียงกระซิบริมหูซ่านไปทั้งใจ
“ตงง่ะ”
“หือ ?”
“เคยทำแบบนี้มาเยอะแล้วสิเนี่ย..”
“เหมือนจะเคย”
สาวน้อยมีอาการผละขืนตัวแข็ง ออกท่าทีงอน
“ในฝันน่ะ...”
ยังไม่วายค้อน
“ในฝัน .... ตากลมๆ โตๆ ดำขลับ ผมยาวแบบคนที่อยู่ข้างตงนี่ละ ดูเหมือนว่าเป็นอาหมวยๆ ใช่ละ หมวยๆ”
คราวนี้ทำจมูกย่นหยี ทำเสียง ฮึ่
“ในฝัน เตี่ยหวงลูกสาวชะมัดก๋ง !”
“พอแล้ว...ไม่เชื่อหรอกว่าในฝัน...”
“ก็นั่นน่ะสิ ไม่ใช่ฝัน เรื่องจริง ก้มดูสิ ที่โอบอยู่นี่ เอวใคร....”
หมุ่ยจึงไม่ต่อคำอีก สองคนพลันนิ่งเงียบ เสียงล้อเหล็กกระทบรางช้าลง ...ช้าลง ..
“ตงง่ะ”
“หือ ?”
“เคยทำแบบนี้มาเยอะแล้วสิเนี่ย..”
“เหมือนจะเคย”
สาวน้อยมีอาการผละขืนตัวแข็ง ออกท่าทีงอน
“ในฝันน่ะ...”
ยังไม่วายค้อน
“ในฝัน .... ตากลมๆ โตๆ ดำขลับ ผมยาวแบบคนที่อยู่ข้างตงนี่ละ ดูเหมือนว่าเป็นอาหมวยๆ ใช่ละ หมวยๆ”
คราวนี้ทำจมูกย่นหยี ทำเสียง ฮึ่
“ในฝัน เตี่ยหวงลูกสาวชะมัดก๋ง !”
“พอแล้ว...ไม่เชื่อหรอกว่าในฝัน...”
“ก็นั่นน่ะสิ ไม่ใช่ฝัน เรื่องจริง ก้มดูสิ ที่โอบอยู่นี่ เอวใคร....”
หมุ่ยจึงไม่ต่อคำอีก สองคนพลันนิ่งเงียบ เสียงล้อเหล็กกระทบรางช้าลง ...ช้าลง ..
สมาชิกหมายเลข 6255598 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5962055 ถูกใจ, Psycho G ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 6679524 ขำกลิ้ง
แสดงความคิดเห็น
หมุ่ยจึงตงตัว รักตราบนิรันดร 美莊忠山 永远的爱 (ตอนต่อ A 5)
Main Location : …. ตาคลี ในยุคปี 2513
เมื่อ 50 ปีก่อน ครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา....
ถนนหนทาง บ้านเรือน ผู้คน ในเรื่องนี้ ต่างจากปัจจุบันแทบไม่เหลือเค้าเลย
ที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง คือ
หมุ่ยจึงตงตัว กับโอบกอดแห่งความรัก ...รักตราบนิรันดร
==================================
“อยากเป็นอะไรอีก?”
“ตั้งแต่ชั้นประถมแล้วเคยฝันอยากเป็นช่างวาดรูปหรือเป็นครู อยากป็นพวกนักเขียน นักหนังสือพิมพ์ ....อยากให้ตงเป็นอะไร?”
“อะไรก็ได้ ...ที่อยากเป็น”
“....เพิ่งพบว่าเมื่อไม่นานนี่เอง มีอีกอย่างที่อยากเป็น”
“หือ ?”
“อยากเป็นคนเดียวในหัวใจของคนนี้” มองตาสาวน้อยอย่างจริงจัง “นะ...”
===========
หมุ่ยจึงตงตัว รักตราบนิรันดร
美莊忠山 永远的爱
หมุ่ยตวงตงตาน ย้งหย่วนก่ายไอ๋
หากอ่านออกสำเนียงไฮ้หน่ำทั้งหมดทุกคำ คือ หมุ่ยตวงตงตาน ย้งหย่วนก่ายไอ๋
หากว่าแต่เธอเป็นเสี่ยวจิวตาโบ้วเกี่ย เพื่อเป็นที่การจารึกรำลึกถึง
จึงเป็นสำเนียงเสี่ยวจิวอวย “หมุ่ยจึง”
景忠山 “เก่งตงตัว” ขุนเขาสูงตระหง่าน ท่ามกลางสายหมอกและกระไอเหน็บหนาว...
มีศาลสถิตย์สักการะ 岳飞公 ยกพุยกง (งักฮุยกง) ผู้มั่นคงในความซื่อสัตย์ทั้งชีวิต
美莊忠山 “หมุ่ยจึงตงตัว”แม้นมิใช่ภูเขาสูงใหญ่ ดังเช่น“เก่งตงตัว”
กลับมีหมู่บ้านล้อมรอบ ไม่เหงา ไม่โดดเดี่ยว
ฤดูร้อนอบอุ่นด้วยแสงแดด ฤดูฝนชุ่มฉ่ำ ฤดูหนาวเยือกเย็น
อบอวลสถิตย์กลิ่นอายแห่งความซื่อสัตย์แห่งความรักชั่วนิจนิรันดร์
============
link ตอนแรก A1 https://ppantip.com/topic/41188826/comment26
link ตอน A2 https://ppantip.com/topic/41190870
link ตอน A3 https://ppantip.com/topic/41192767
link ตอน A4 https://ppantip.com/topic/41194857
link ตอน A5 https://ppantip.com/topic/41196801