ย้อนกลับไปตอนผมอยู่ปี 2 เทอม 1 พ.ศ. 2563 ตามธรรมเนียมแล้วพี่ปี 2 จะต้องดูแลน้องปี 1 ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียนเกี่ยวกับกิจกรรม ผมได้สนิทกับน้องปี 1 คนหนึ่ง น้องเป็นน้องในสาขาที่ผมเรียนช่วงนั้นเป็นช่วงที่จะประกวดดาวเดือนคณะ ซึ่งผมก็เคยประกวด แล้วจะต้องหาตัวแทนปี 1 เพื่อส่งประกวดผมก็เห็นน้องก็หน้าตาดีเลยเลือกน้อง พาน้องซ้อมเดิน ฟังน้องซ้อมตอบคำถาม น้องตั้งใจมาก มีความพยายามสุดๆ ไปเฝ้าน้องซ้อมทุกวันซื้อขนมไปให้กิน จนถึงวันที่ประกวด น้องได้ที่ 3 ของคณะ และได้เข้าประกวดต่อระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งเขาเอาคณะละ 2 คนคือที่ 1 และที่ 2 ...........ยาววะ เอาเป็นว่าจะเข้าเรื่องแล้วนะ(ถ้าอยากฟังต่อคอมเม้นท์มาแล้วกัน)
--- อันนี้เข้าเรื่องแล้วนะ คือจะเข้าเทอม 2 ละ แล้วจะต้องย้ายหอ ไม่รู้จะไปอยู่หอไหนเลยถามน้องที่สนิทอะว่าที่หอมีห้องว่ามั้ย น้องบอกจะถามเจ้าของหอให้ สรุปมีห้องว่าง เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่ ตอนนั้นผมเองก็มีแฟนก็ยังรักกันดีเรียนที่เดียวกันแต่คนละสาขาน่ารักเป็นสาวบัญชี คณะ วจก. น้องมันก็มีแฟนเหมือนกันแต่แฟนน้องเรียนที่อื่นคนละจังหวัด ผมย้ายไปอยู่คนเดียว ห้อง 13 น้องอยู่กับรูมเมท 2 คนคือต่างคนก็ต่างมีแฟนแล้วเวลาคนไดคนหนึ่งพาแฟนมาก็จะมาขอน้องกับผม น้องที่ผมพูดถึงก็ไม่ได้พาแฟนมาบ่อยหรอก ประมาณว่าเดือนละครั้ง เพื่อนน้องก็ไม่ได้พามาบ่อยแต่มาทีก็อยู่เป็นสัปดาห์เลย น้องมันก็จะมาอยู่กับผม คือเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ เรื่อยๆ มันมีช่วงหนึ่งที่น้องเลิกกันกับแฟนน่าจะช่วงก่อนที่จะปิดเทอม น้องก้ดูเสียใจนะ แต่ตอนมาอยู่กับผมกับรุ่นพี่กับเพื่อนๆน้องก็ทำตัวปกติ จนผมขึ้นปี 3 น้องมันก็อยู่ปี 2 เพื่อนมันก้พาแฟนมาปกติ ช่วงนั้นโควิดด้วยเหมือนแฟนเพื่อนมันจะเรียนสัปดาห์เว้นสัปดาห์ เพื่อนก็พามาบ่อยขึ้น จริงๆแล้วน้องมันก็ไม่ค่อยโอเคนะที่เพื่อนพาแฟนมาบ่อยขนาดนี้ แต่มันก็ไม่กล้าพูด แค่มาบ่นให้ผมฟัง เราสนิทกันมากคือผมกันน้องจะเป็นคนที่ความคิดคล้ายๆกันจะเป็นเฮดหลักในการทำงานทำกิจกรรมต่างๆ แต่ทุกครั้งที่ทำงานทะเลาะกันตลอด แต่แป๊บๆก็หาย
เข้าเรื่องสำคัญเลยก็แล้วกัน ที่มันกำลังเปลี่ยนชีวิตของผม ผมเป็นผู้ชายมีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด ตอนนั้นเพื่อนรูมเมทน้องพาแฟนมาอยู่ด้วยเกือบเดือน น้องมันก็มาอยู่กับผม เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่ตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองแค่รู้สึกดีกับน้องและอาจจะเป็นเพราะว่าเราสนิทกันมากๆจนผมคิดไม่ถึงว่าผมชอบน้องรึเปล่า และแล้วคืนนี้ก็มาถึง เราก็นอนกันปกติ แต่เป็นคือที่เราได้กัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงใจอ่อน ผมเคยพูดกับมันว่า หรือว่าพี่ชอบน้องรึเปล่า น้องมันก็พูดว่าน้องก็รู้สึกว่าน้องชอบพี่เหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมก็ยังคบกับแฟนผมอยู่นะ เราแอบมีอะไรกันตลอดตั้งแต่ตอนนั้น จนผมรู้สึกผิดกับแฟน แล้วผมก็เลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 2 ปี แต่ผมยังไม่ได้รู้สึกว่าชอบน้องเขาขนาดนั้น แล้วก็มีแพลนจะย้ายไปหาบ้านเช่าอยู่กัน แต่ก็ชวนคนอื่นๆไปด้วย จนกระทั่งน้องบอกกับผมว่าผมว่าเราควรหยุดทำแบบนี้ดีมั้ย ผมตอบว่าไม่รู้จริงๆแล้วผมก็ไม่โอเคนะ จนได้ย้ายไปอยู่บ้านด้วยกัน กับรุ่นพี่อีก 2 อยู่ด้วยกัน 4 คนเป็นบ้าน 2 ชั้นมี 2 ห้องนอน ผมกับน้องนอนด้วยกัน พี่2คนเขาอยู่ด้วยกัน เราก็เริ่มนอนห่างกันมากขึ้น ไม่ได้มีอะไรกันประมาณ ครึ่งเดือน จนผมไม่ไหว รู้สึกไม่โอเค เลยขอน้องว่ามี Sex กันมั้ยน้องมันก็ปฏิเสธ แต่ก็มีพลาดมีอะไรกันอีก ย้ายไปอยู่บ้านได้ 2 เดือน น้องมันมีคนคุย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนรู้สึกว่าน้องมันเริ่มคุยกันจริงจัง ผมรู้สึกไม่โอเค รู้สึกเหมือนคนกำลังจะอกหัก เริ่มมีความรู้สึกหวง ไปน้องมันเริ่มชวนคนนั้นไปนั่นนี่ ผมนี้อกหักแบบเต็มระบบ แต่เราก็คุยกันนะน้องก็บอกว่าน้องจะเริ่มต้นใหม่ มันบอกว่าคนนี้ทำให้มันลืมคนเก่าได้ คือทุกคนในบ้านก็ดูตื่นเต้นที่น้องมันจะมีแฟน ยินดีด้วย โอเค แต่มีแค่ผมคนเดียวที่ไม่โอเค ที่ไม่ยินดีกับเรื่องนี้ เป็นคนเดียวที่เสียใจ ผมอัดอัดมาก มันเป็นความรู้สึกที่แบบเหมือนกำลังจะมีคนมาเอาของของเราไป กำลังจะมาแย่งเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถคุยกับใคร บอกกับใคร ระบายกับใครได้ มันอึดอัด มันเหนื่อยมากๆๆ นอนร้องไห้คนเดียว ต้องฝืนยิ้มกับทุกเรื่อง ต้องอดทนฟังเวลาเขาพูดถึงน้องกับคนนั้น ต้องทำเป็นโอเค บางที่นั่งกินข้าวด้วยกัน ทั้งกินข้าวทั้งน้ำตาคลอ ยังไม่มีใครรู้เลย มันอึดอัดแบบสุดๆ มันไม่สามารถไปร้องให้ไประบายให้ใครปลอบได้ ต้องมาทนอยู่ว่าเขาไปไหน เขาไปทำอะไรกับใคร เขาจะกลับตอนไหน มันเหนื่อยมากๆๆๆ จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยู่ตรงนั้นไม่ไหว แต่เราก็ไม่สามารถย้ายออกได้ ตรงกับช่วงนี้ที่เราฝึกงานบางทีก็นั่งคิดจนน้ำตาไหล มันอัดอัด มันอึดอัดแบบสุดๆ เราไม่รู้ต้องทำยังไง มันออกมาจากตรงนั้นไม่ได้จริงๆ
ผมมีเรื่องจะมาปรึกษาทุกคนครับ (อยากฟังความคิดเห็นของทุกคน) ช่วยผมหน่อยนะครับ
--- อันนี้เข้าเรื่องแล้วนะ คือจะเข้าเทอม 2 ละ แล้วจะต้องย้ายหอ ไม่รู้จะไปอยู่หอไหนเลยถามน้องที่สนิทอะว่าที่หอมีห้องว่ามั้ย น้องบอกจะถามเจ้าของหอให้ สรุปมีห้องว่าง เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่ ตอนนั้นผมเองก็มีแฟนก็ยังรักกันดีเรียนที่เดียวกันแต่คนละสาขาน่ารักเป็นสาวบัญชี คณะ วจก. น้องมันก็มีแฟนเหมือนกันแต่แฟนน้องเรียนที่อื่นคนละจังหวัด ผมย้ายไปอยู่คนเดียว ห้อง 13 น้องอยู่กับรูมเมท 2 คนคือต่างคนก็ต่างมีแฟนแล้วเวลาคนไดคนหนึ่งพาแฟนมาก็จะมาขอน้องกับผม น้องที่ผมพูดถึงก็ไม่ได้พาแฟนมาบ่อยหรอก ประมาณว่าเดือนละครั้ง เพื่อนน้องก็ไม่ได้พามาบ่อยแต่มาทีก็อยู่เป็นสัปดาห์เลย น้องมันก็จะมาอยู่กับผม คือเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ เรื่อยๆ มันมีช่วงหนึ่งที่น้องเลิกกันกับแฟนน่าจะช่วงก่อนที่จะปิดเทอม น้องก้ดูเสียใจนะ แต่ตอนมาอยู่กับผมกับรุ่นพี่กับเพื่อนๆน้องก็ทำตัวปกติ จนผมขึ้นปี 3 น้องมันก็อยู่ปี 2 เพื่อนมันก้พาแฟนมาปกติ ช่วงนั้นโควิดด้วยเหมือนแฟนเพื่อนมันจะเรียนสัปดาห์เว้นสัปดาห์ เพื่อนก็พามาบ่อยขึ้น จริงๆแล้วน้องมันก็ไม่ค่อยโอเคนะที่เพื่อนพาแฟนมาบ่อยขนาดนี้ แต่มันก็ไม่กล้าพูด แค่มาบ่นให้ผมฟัง เราสนิทกันมากคือผมกันน้องจะเป็นคนที่ความคิดคล้ายๆกันจะเป็นเฮดหลักในการทำงานทำกิจกรรมต่างๆ แต่ทุกครั้งที่ทำงานทะเลาะกันตลอด แต่แป๊บๆก็หาย
เข้าเรื่องสำคัญเลยก็แล้วกัน ที่มันกำลังเปลี่ยนชีวิตของผม ผมเป็นผู้ชายมีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด ตอนนั้นเพื่อนรูมเมทน้องพาแฟนมาอยู่ด้วยเกือบเดือน น้องมันก็มาอยู่กับผม เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่ตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองแค่รู้สึกดีกับน้องและอาจจะเป็นเพราะว่าเราสนิทกันมากๆจนผมคิดไม่ถึงว่าผมชอบน้องรึเปล่า และแล้วคืนนี้ก็มาถึง เราก็นอนกันปกติ แต่เป็นคือที่เราได้กัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงใจอ่อน ผมเคยพูดกับมันว่า หรือว่าพี่ชอบน้องรึเปล่า น้องมันก็พูดว่าน้องก็รู้สึกว่าน้องชอบพี่เหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมก็ยังคบกับแฟนผมอยู่นะ เราแอบมีอะไรกันตลอดตั้งแต่ตอนนั้น จนผมรู้สึกผิดกับแฟน แล้วผมก็เลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 2 ปี แต่ผมยังไม่ได้รู้สึกว่าชอบน้องเขาขนาดนั้น แล้วก็มีแพลนจะย้ายไปหาบ้านเช่าอยู่กัน แต่ก็ชวนคนอื่นๆไปด้วย จนกระทั่งน้องบอกกับผมว่าผมว่าเราควรหยุดทำแบบนี้ดีมั้ย ผมตอบว่าไม่รู้จริงๆแล้วผมก็ไม่โอเคนะ จนได้ย้ายไปอยู่บ้านด้วยกัน กับรุ่นพี่อีก 2 อยู่ด้วยกัน 4 คนเป็นบ้าน 2 ชั้นมี 2 ห้องนอน ผมกับน้องนอนด้วยกัน พี่2คนเขาอยู่ด้วยกัน เราก็เริ่มนอนห่างกันมากขึ้น ไม่ได้มีอะไรกันประมาณ ครึ่งเดือน จนผมไม่ไหว รู้สึกไม่โอเค เลยขอน้องว่ามี Sex กันมั้ยน้องมันก็ปฏิเสธ แต่ก็มีพลาดมีอะไรกันอีก ย้ายไปอยู่บ้านได้ 2 เดือน น้องมันมีคนคุย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนรู้สึกว่าน้องมันเริ่มคุยกันจริงจัง ผมรู้สึกไม่โอเค รู้สึกเหมือนคนกำลังจะอกหัก เริ่มมีความรู้สึกหวง ไปน้องมันเริ่มชวนคนนั้นไปนั่นนี่ ผมนี้อกหักแบบเต็มระบบ แต่เราก็คุยกันนะน้องก็บอกว่าน้องจะเริ่มต้นใหม่ มันบอกว่าคนนี้ทำให้มันลืมคนเก่าได้ คือทุกคนในบ้านก็ดูตื่นเต้นที่น้องมันจะมีแฟน ยินดีด้วย โอเค แต่มีแค่ผมคนเดียวที่ไม่โอเค ที่ไม่ยินดีกับเรื่องนี้ เป็นคนเดียวที่เสียใจ ผมอัดอัดมาก มันเป็นความรู้สึกที่แบบเหมือนกำลังจะมีคนมาเอาของของเราไป กำลังจะมาแย่งเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถคุยกับใคร บอกกับใคร ระบายกับใครได้ มันอึดอัด มันเหนื่อยมากๆๆ นอนร้องไห้คนเดียว ต้องฝืนยิ้มกับทุกเรื่อง ต้องอดทนฟังเวลาเขาพูดถึงน้องกับคนนั้น ต้องทำเป็นโอเค บางที่นั่งกินข้าวด้วยกัน ทั้งกินข้าวทั้งน้ำตาคลอ ยังไม่มีใครรู้เลย มันอึดอัดแบบสุดๆ มันไม่สามารถไปร้องให้ไประบายให้ใครปลอบได้ ต้องมาทนอยู่ว่าเขาไปไหน เขาไปทำอะไรกับใคร เขาจะกลับตอนไหน มันเหนื่อยมากๆๆๆ จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยู่ตรงนั้นไม่ไหว แต่เราก็ไม่สามารถย้ายออกได้ ตรงกับช่วงนี้ที่เราฝึกงานบางทีก็นั่งคิดจนน้ำตาไหล มันอัดอัด มันอึดอัดแบบสุดๆ เราไม่รู้ต้องทำยังไง มันออกมาจากตรงนั้นไม่ได้จริงๆ