รู้สึกเบื่อหน่ายกับนิสัยส่วนนึงของพ่อคือชอบตะคอก ตวาดใส่ และบางครั้งเหมือนไม่ค่อยรับฟังใคร

บางครั้งตัวเราแค่ถามอะไรนิดอะไรหน่อยก็ทำทำเสียงตวาดใส่อะ เราไม่ได้ถามอะไรจุกจิกหรือไม่ได้อารมณ์เสียใส่ก่อนเลย พอพ่อทำแบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่กล้าถามอะไรพ่อแล้ว ถามบางครั้งก็เหมือนเสี่ยงโชคเดียวตอบดีเดียวตะคอก บางครั้งเราก็ลองควบคุมอารมณ์ พูดเสียงอ่อนๆ ก็ยังโดนตวาดใส่อีก เหมือนคนขี้หงุดหงิดง่าย

อีกนิสัยคือไม่ค่อยรับฟังใครค่ะ ชอบเอาแบบที่ตัวเองต้องการ เวลาไปขายของกับพ่อทะเลาะกันตลอด ความเห็นไม่ตรงกันตลอด พอไม่ได้ดั่งใจก็ตวาดเช่นเคย

มีแค่ช่วงเวลาเดียวคือตอนอยู่แค่ในบ้านนี่แหละค่ะที่ไม่ค่อยตะคอก ตะหวาด เอาแต่ใจเท่าไหร่ เพราะเราอยู่แค่ในห้อง ไม่ได้คุยกัน แต่พอของไปขายของข้างนอก ก็เช่นเดิมค่ะ "ตวาด"  

แต่ด้านดีๆของเขาก็มีบ้าง เขาจะทำข้าวให้กินตลอด บางทีก็ทำนู้นทำนี่ให้จนจะกลายเห็นลูกคุณหนูที่จะทำอะไรไม่เป็นอยู่ละ(อันนี้ก็ไม่ชอบนิสัยพ่อตรงนี้เหมือนกัน)

ปัญหาบ่อยๆก็คือโดนตะหวาดใส่นี่แหละค่ะ อยากหาวิธีแก้นิสัยนี้ของเขา ไม่งั้นมันจะเสียสุขภาพจิตทั้งลูกทั้งพ่ออะค่ะ กลัวว่าเราจะอารมณ์เสียถึงขีดสุดแล้วจะไม่สนใจใยดีพ่อ ไม่อยากจะกลายเป็นลูกเลว กลัวจะทิ้งพ่อเพราะนิสัยนี้ของเขา บางคนเขาบอก เขาดุเขาด่าเพราะสอน แต่มันเป็นคำพูกคำจาอะค่ะ โดนตหวาดใส่แบบนั้นใครจะทนฟังได้ มนุษย์จิตมันไม่แข็งพอที่จะทนฟังหรอกค่ะไม่ใช่ทหาร

คำถามก็คือจะแก้นิสัยนี้ของพ่อยังไงดีคะ นิสัยชอบตวาดใส่ และนิสัยเอาแต่ใจ ถึงจะมีด้านดีบ้าง แต่การพูดจามันก็ทำให้เราไม่สบายใจเหมือนกันค่ะ