ขอแนะนำตัวก่อนว่า เราอยู่ปี2 อยู่มหาลัยที่ไกลบ้านทำให้ไม่ค่อยกลับบ้าน แต่ช่วงนี้เป็นโควิด ทำให้เราต้องเรียนออนไลน์ที่บ้าน เลยเจอปัญหาที่คนในบ้านต้องรับ ซึ่งปัญหานี้เกิดจากการอารมณ์ร้อนของพ่อ
พ่อเราอายุประมาณ 50 กว่า มีหน้ามีตาในสังคม แต่เป็นคนที่ชอบพูดเสียงดัง และจะเข้าใจว่า การพูดเสียงดังของตัวเองนั้น ถือเป็นการแสดงความจริงใจ (?) เวลาที่พ่ออยู่กับคนอื่น คนนอกครอบครัว จะเป็นคนที่ทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม มีการบริจาคอยู่เรื่อยๆ เป็นตัวแทน เป็นประธานชมรมหลายๆอย่าง เพราะใจดี สปอร์ต ทำให้มีแต่คนเกรงใจ และคอยเอาใจ แต่เวลาอยู่ที่บ้านเป็นเหมือนกับคนละคน อะไรไม่พอใจนิดหน่อยจะต้องเรียนมาติ ด้วยน้ำเสียงแรงๆ และเสียงดัง เวลาไม่พอใจ จะต้องตะโกนด่าหยาบๆคายๆ ปิดประตูเสียงดังให้รู้ว่าไม่พอใจ หรือเวลาทะเลาะกับแม่บนรถ จะต้องเร่งเครื่อง ขับปาดคันนั้นทีคันนี้ที ทำตัวไร้มารยาททางสังคม โดยเฉพาะช่วงหลังๆ ที่ทะเลาะกับแม่หนักมากด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ เพราะท่านเป็นคนเจ้าระเบียบมาก และออกแนวbossy ขี้จุกจิกเหมือนผู้หญิง ตะโกนด่าแม่ต่อหน้าคนอื่น โดยไม่ให้เกียรติแม่สักนิด จนเราเคยคิดว่าพ่อทำตัวเหมือนคนไร้การศึกษา ทำแบบนี้จนแม่ต้องร้องไห้ทุกครั้งที่มีการทะเลาะกัน
เรากับพี่สาวเคยเปิดใจคุยกับพ่อเรื่องนิสัยของท่านหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ยอมเข้าใจว่าตัวเองผิด โดยให้เหตุผลว่า เป็นแบบนี้มานานแล้ว จะมาขอร้อง ให้เปลี่ยนนืสัยเอาตอน 50 มันทำไม่ได้ และที่ผ่านมาก็อดทนมาเยอะแล้วกับเรื่องที่ไม่พอใจ (?) ทุกครั้งที่มีการทะเลาะกัน คนในบ้านก็จะไม่มีความสุข บ้านก็ตึงเครียด โดยเฉพาะปู่กับย่าที่ท่านก็แก่แล้ว ต้องมาคอยรับรู้เหตุการณ์แต่ละวัน ยิ่งช่วงนี้พ่อจะทะเลาะกับแม่ประมาณเดือนละ2ครั้ง 3วันดี 4 วันไข้
เวลาญาติถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้าน เขาแทบจะไม่เชื่อว่าพ่อเป็นคนแบบนั้นเพราะ อยู่นอกบ้านมีการวางตัวที่เหมาะสม สุภาพ มีน้ำใจ ใจดี และชอบเทคแคร์ แต่กลับกันอยู่ที่บ้าน พ่อทำตัวเหมือนเป็นพระเจ้า เป็นคนที่ไม่เคยผิด ไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น
ส่วนตัว เราก็คิดว่าเดี๋ยวเราเรียนจบก็คงจะมีแต่ห่างบ้านออกไป แต่คนที่ต้องทนอยู่กับพ่อ ก็คือแม่
เราเป็นห่วงความรู้สึกแม่มาก จนเราเคยบอกกับแม่ว่าถ้าไม่มีความสุขก็หย่าได้ ลูกๆโตแล้ว เข้าใจดี ยังไงก็ยังเป็นพ่อแม่ลูกกัน แต่แค่แม่ไม่ต้องทนมีสามีแบบนี้แค่นั้นเอง
แต่ยังไงๆก็พ่อเรา เราหวังดีกับพ่อ อยากให้เขารู้ตัว และใช้ชีวิตให้มีความสุขกว่านี้
เลยมีความคิดที่อยากจะพาพ่อไปพบจิตแพทย์ แต่คงเป็นไปไม่ได้ หรือเพื่อนๆมีวิธีอะไรที่จะทำให้สถานการณ์ที่บ้านมันดีขึ้นบ้าง จะขอบคุณมากค่ะ
พ่อขี้โมโหจนทำให้คนในบ้านเสียสุขภาพจิต
พ่อเราอายุประมาณ 50 กว่า มีหน้ามีตาในสังคม แต่เป็นคนที่ชอบพูดเสียงดัง และจะเข้าใจว่า การพูดเสียงดังของตัวเองนั้น ถือเป็นการแสดงความจริงใจ (?) เวลาที่พ่ออยู่กับคนอื่น คนนอกครอบครัว จะเป็นคนที่ทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม มีการบริจาคอยู่เรื่อยๆ เป็นตัวแทน เป็นประธานชมรมหลายๆอย่าง เพราะใจดี สปอร์ต ทำให้มีแต่คนเกรงใจ และคอยเอาใจ แต่เวลาอยู่ที่บ้านเป็นเหมือนกับคนละคน อะไรไม่พอใจนิดหน่อยจะต้องเรียนมาติ ด้วยน้ำเสียงแรงๆ และเสียงดัง เวลาไม่พอใจ จะต้องตะโกนด่าหยาบๆคายๆ ปิดประตูเสียงดังให้รู้ว่าไม่พอใจ หรือเวลาทะเลาะกับแม่บนรถ จะต้องเร่งเครื่อง ขับปาดคันนั้นทีคันนี้ที ทำตัวไร้มารยาททางสังคม โดยเฉพาะช่วงหลังๆ ที่ทะเลาะกับแม่หนักมากด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ เพราะท่านเป็นคนเจ้าระเบียบมาก และออกแนวbossy ขี้จุกจิกเหมือนผู้หญิง ตะโกนด่าแม่ต่อหน้าคนอื่น โดยไม่ให้เกียรติแม่สักนิด จนเราเคยคิดว่าพ่อทำตัวเหมือนคนไร้การศึกษา ทำแบบนี้จนแม่ต้องร้องไห้ทุกครั้งที่มีการทะเลาะกัน
เรากับพี่สาวเคยเปิดใจคุยกับพ่อเรื่องนิสัยของท่านหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ยอมเข้าใจว่าตัวเองผิด โดยให้เหตุผลว่า เป็นแบบนี้มานานแล้ว จะมาขอร้อง ให้เปลี่ยนนืสัยเอาตอน 50 มันทำไม่ได้ และที่ผ่านมาก็อดทนมาเยอะแล้วกับเรื่องที่ไม่พอใจ (?) ทุกครั้งที่มีการทะเลาะกัน คนในบ้านก็จะไม่มีความสุข บ้านก็ตึงเครียด โดยเฉพาะปู่กับย่าที่ท่านก็แก่แล้ว ต้องมาคอยรับรู้เหตุการณ์แต่ละวัน ยิ่งช่วงนี้พ่อจะทะเลาะกับแม่ประมาณเดือนละ2ครั้ง 3วันดี 4 วันไข้
เวลาญาติถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้าน เขาแทบจะไม่เชื่อว่าพ่อเป็นคนแบบนั้นเพราะ อยู่นอกบ้านมีการวางตัวที่เหมาะสม สุภาพ มีน้ำใจ ใจดี และชอบเทคแคร์ แต่กลับกันอยู่ที่บ้าน พ่อทำตัวเหมือนเป็นพระเจ้า เป็นคนที่ไม่เคยผิด ไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น
ส่วนตัว เราก็คิดว่าเดี๋ยวเราเรียนจบก็คงจะมีแต่ห่างบ้านออกไป แต่คนที่ต้องทนอยู่กับพ่อ ก็คือแม่
เราเป็นห่วงความรู้สึกแม่มาก จนเราเคยบอกกับแม่ว่าถ้าไม่มีความสุขก็หย่าได้ ลูกๆโตแล้ว เข้าใจดี ยังไงก็ยังเป็นพ่อแม่ลูกกัน แต่แค่แม่ไม่ต้องทนมีสามีแบบนี้แค่นั้นเอง
แต่ยังไงๆก็พ่อเรา เราหวังดีกับพ่อ อยากให้เขารู้ตัว และใช้ชีวิตให้มีความสุขกว่านี้
เลยมีความคิดที่อยากจะพาพ่อไปพบจิตแพทย์ แต่คงเป็นไปไม่ได้ หรือเพื่อนๆมีวิธีอะไรที่จะทำให้สถานการณ์ที่บ้านมันดีขึ้นบ้าง จะขอบคุณมากค่ะ