เป็นเรื่องธรรมดาครับ​ที่ยังวางใจไม่ลง คือทรัพย์​เราเมื่ออยากให้ทานแล้วก็อยากให้เกิดประโยชน์​ต่อผู้อื่นมากๆ​ ไม่ใช่เอาทรัพย์​เราไปบำรุงบำเรอกาม​สนองกิเลสเจ้าของ ผมก็เคยเป็นนะ​ แต่ปัญหานี้หมดไปได้เมื่อพยายามหาเนื้อนาบุญให้เจอ​ ​มีพระปฎิบัติ​วัดปฎิบัติ​ตามพระธรรมวินัยแบบเคร่งครัดพอหาได้อยู่ครับในยุคสมัยนี้​ แต่ท่านจขกท ต้องมีความพยายามไปหานะ​ ถ้าไม่มีความพยายามไปหาจะเอาสะดวกสบายทำบุญ​แถวบ้าน​ ทำง่ายๆแบบนี้ก็ได้บุญเหมือนกัน​ แต่ความรู้สึกผู้ให้จะเป็นแบบนั้นล่ะ​มีคิดมีกังวล​ แต่ถ้าไปทำกับพระที่ปฎิบัติ​ สำนักที่ปฎิบัติ​ คุณจะรู้สึกอิ่มบุญอยู่นาน​ แต่ๆมีข้อให้คำนึงอยู่อย่าง​ การจะหาพระดีให้เจอต้องดูท่านนานๆ​ ดูตั้งแต่ท่านบวชท่านประพฤติ​แบบไหน​ ดูคำสอนของท่านถูกต้องไหม​ อันนี้ถ้าเราไม่รู้พระไตรปิฎก​ก็ต้องหาข้อมูลจากผู้อื่น​ ถ้ามั่นใจแล้วว่าใช่​ มีศรัทธา​ในตัวท่านแล้วค่อยไปหา​ ทำแบบนี้จะสบายใจไม่มีกังวล