สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ที่บ้านมีธุรกิจ ทำขนมขาย
ซึ่งเป็นธุรกิจแบบครอบครับ ภาษาจีนเรียกว่าระบบแบบนี้ว่า "กงสี"
ทำเอง ไปส่งตลาดขายเอง เก็บกำไรเอง
ระบบแบบนี้ถ้าไม่มีความคิดใหม่ๆ เข้ามาบริหารก็จะเป็นแบบนี้จากรุ่นสู่ร่นต่อไป
แต่ถ้าใครสักคนมีแนวคิดใหม่ๆ ใช้ระบบเข้ามาทำงาน ก็จะเหนื่อยน้อย มั่นคงได้
สมมติ ขนม 1 ห่อ ขายได้กำไร 10 บาท
ขายเองได้ วันละ 10 ห่อ = 10 x 10 กำไรวันละ 100 บาท
ถ้าเราหาคนขายให้เรา แล้วเราเอากำไรห่อละ 2 บาท ล่ะ
ถ้าหา 10 คน ขายวันละ 10 ห่อ = 10 x 10 ห่อ = 100 x กำไร 2 บาท = 200 บาท
สมมติ ธุรกิจครอบครัว ผลิตได้วันละ 10 ห่อ
ทำอย่างไรเราจะผลิตได้วันละ 100 ห่อ 1000 ห่อ หรือแม้แต่ 10000 ห่อ
ถ้าผลิตได้วันละ 1000 ห่อ กำไรห่อละ 1 บาท = กำไรวันละ 1000 บาท
เหมือนกับการทำทัวร์ครับ
สมมติ ผมขายทัวร์ได้ เที่ยว กรุงเทพ เชียงใหม่ ภูเก็ต เวียงจัน ไซง่อน ย่างกุ้ง
ถ้าผม หาไกด์ หารถ จองโรงแรมเองทุกที่ เหนื่อยครับ
กรุงเทพทำเอง จัดรถ จัดไกด์เอง เชียงใหม่ ผมโยนให้เอเย่นจัดการ
ภูเก็ตผมโยนให้เอเย่น จัดการ ฯลฯ
เราไม่จำเป็นไปจัดรถจัดไกด์เอง ปล่อยให้เอเย่นต์จัดการ
ธุรกิจถ้าใช้ระบบจัดการ ทำให้เป็นกระบวนการ เราไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
ซึ่งเป็นธุรกิจแบบครอบครับ ภาษาจีนเรียกว่าระบบแบบนี้ว่า "กงสี"
ทำเอง ไปส่งตลาดขายเอง เก็บกำไรเอง
ระบบแบบนี้ถ้าไม่มีความคิดใหม่ๆ เข้ามาบริหารก็จะเป็นแบบนี้จากรุ่นสู่ร่นต่อไป
แต่ถ้าใครสักคนมีแนวคิดใหม่ๆ ใช้ระบบเข้ามาทำงาน ก็จะเหนื่อยน้อย มั่นคงได้
สมมติ ขนม 1 ห่อ ขายได้กำไร 10 บาท
ขายเองได้ วันละ 10 ห่อ = 10 x 10 กำไรวันละ 100 บาท
ถ้าเราหาคนขายให้เรา แล้วเราเอากำไรห่อละ 2 บาท ล่ะ
ถ้าหา 10 คน ขายวันละ 10 ห่อ = 10 x 10 ห่อ = 100 x กำไร 2 บาท = 200 บาท
สมมติ ธุรกิจครอบครัว ผลิตได้วันละ 10 ห่อ
ทำอย่างไรเราจะผลิตได้วันละ 100 ห่อ 1000 ห่อ หรือแม้แต่ 10000 ห่อ
ถ้าผลิตได้วันละ 1000 ห่อ กำไรห่อละ 1 บาท = กำไรวันละ 1000 บาท
เหมือนกับการทำทัวร์ครับ
สมมติ ผมขายทัวร์ได้ เที่ยว กรุงเทพ เชียงใหม่ ภูเก็ต เวียงจัน ไซง่อน ย่างกุ้ง
ถ้าผม หาไกด์ หารถ จองโรงแรมเองทุกที่ เหนื่อยครับ
กรุงเทพทำเอง จัดรถ จัดไกด์เอง เชียงใหม่ ผมโยนให้เอเย่นจัดการ
ภูเก็ตผมโยนให้เอเย่น จัดการ ฯลฯ
เราไม่จำเป็นไปจัดรถจัดไกด์เอง ปล่อยให้เอเย่นต์จัดการ
ธุรกิจถ้าใช้ระบบจัดการ ทำให้เป็นกระบวนการ เราไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
Amaryllis ถูกใจ, i.mod ถูกใจ, B16a ถูกใจ, บ้านเรามีภูเขาอยู่หน้าบ้าน ถูกใจ, จีบตอนนี้ แถมฟรีตอนผอม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 770967 ถูกใจ, arnui ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, ความเหงาล้อมเราไว้หมดแล้ว ถูกใจ, jevaisbien ถูกใจรวมถึงอีก 10 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ว่าที่ลูกเขยแบบผม คงไปไม่รอดหรอกคับ
ปรึกษาคับ ผมอายุ24 ที่บ้านแฟนมีธุรกิจขายขนมที่ ตจว. โดยมีแค่ พ่อ+แม่ ของแฟน ทำร่วมกัน
โดยเนื้องานมี
1. พ่อแฟนต้องเสียสละขนของ+เตรียมวัตถุดิบวันนี้ตอนบ่ายแก่ๆ+เย็นๆ โดยแบ่งเวลานอนเป็นช่วง คือดึกๆของวันนี้+เช้ามืดพรุ่งนี้นิดหน่อย(ตอนแม่แฟนกำลังทำขนมเป็นรูปร่าง) และกลางวันพรุ่งนี้(หลังขายขนมเสร็จ)
2. ดังนั้น แม่แฟน(ที่นอนหัวค่ำวันนี้) จะตื่นเช้ามืดพรุ่งนี้มาทำขนมให้เป็นรูปร่าง
3. ใกล้ๆเวลาแม่แฟนทำขนมเสร็จ พ่อแฟนก็ต้องรีบตื่นมาขนของ+ขับรถพากันไปตลาด และทั้ง2ต้องช่วยกันขายจนเสร็จ ถึงเก็บของกลับ
4. วันลูปไปข้อ1. ใหม่ โดยขายวันเว้นวัน
ประเด็นมันอยู่ที่ ตอนนี้ผมคบกับแฟนแล้วทำงานในกรุงอยู่ ก็คุยกันบ่อยๆว่าเมื่อทำงานเก็บเงินได้ระดับนึง สักอายุ30กลางๆ/ปลายๆคงไม่พ้นกลับไปทำอะไรซักอย่างที่บ้าน ซึ่งแม่แฟนอยากให้แฟนกลับไปสานต่อมากๆ ถ้าวันนั้นมาถึง ผมซึ่งเป็นโรคประจำตัวที่หมอห้ามนอนเป็นกะ/พักผ่อนน้อย ต้องหลับสนิทติดต่อกัน8ชม.ขึ้น ดังนั้นผมคงทำไม่ได้แบบพ่อแฟนแน่ๆ ผมควรเอาไงต่อกับชีวิตดีคับ?