สวัสดีค่ะ เราขอเข้าเรื่องเลยนะคะ คือช่วง3ปีก่อนเรามีคนคุยค่ะ ตอนแรกเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้วก็ค่อยๆเริ่มมาคุยกัน ช่วงที่คุยกันแรกๆก็ดีค่ะเป็นปกติ แต่เวลามีคนถามว่าเป็นอะไรเราจะตอบว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขาจะตอบว่าเป็นแฟนกัน เราเข้าใจนะคะเพราะตอนนั้นพฤติกรรมมันชัดมากๆว่าเป็นแบบนั้น แต่ตัวเรากลับเลือกตอบไปว่าไม่ได้เป็นเพราะเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนไม่เคยมีใครมาจีบเราเลยไม่รู้ตอนนั้นควรทำไง พอเวลาผ่านประมาณ2ปีเราก็ยังคุยกันค่ะเป็นสถานะคนคุยเหมือนเดิมแต่คุยกันเหมือนแฟนนะคะ หลังๆมาเรารู้สึกพูดตรงๆก็หึงเขานั้นแหละค่ะแต่ตัวเราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเราไม่สถานะกัน พอเวลาผ่านมาเรื่อยๆเราคิดว่ามันคงเป็นจุดอิ่มตัวละมั้งคะ เราไม่ตอบแชทเขาเลยไม่มองหน้าเขา กว่าเราจะตอบก็ข้ามวันได้เลยค่ะแต่เราเห็นนะคะ เราตอบเขาไปว่าแชทดันซึ่งพอเรามองกลับไปเรามองว่ามันแย่มากเลยค่ะ ตัวเราเป็นคนเริ่มเฟดออกมาก่อนค่ะ เราออกมาโดยไม่ได้บอกเขาเลย เราหนีออกมาจาดตรงนั้นดื้อๆโดยไม่ได้แคร์ถึงความรู้สึกของเขาเลย และเราทั้งสองก็ค่อยๆห่างกันออกมาค่ะ แต่กลับกลายว่าพอเวลาที่เราไม่เขาวันที่ไม่ได้คุยกันเขาเราคิดเยอะมากค่ะ เรามักคิดถึงช่วงที่เราคุยกันทุกวัน ช่วงที่เรายังมีโมเมนต์ดีๆต่อกัน แต่ในตอนนี้เรากลับไปในจุดนั้นไม่ได้แล้ว เรารู้สึกเหมือนเราพึ่งมารู้ใจตัวเอง และมันช้าไปมากๆ เราอยากกลับไปคุยกับเขามากๆแต่เราก็รู้ค่ะว่ามันยากและเราก็ทำร้ายจิตใจเขาไว้ ตอนนี้เราอยากขอแค่เราไม่ต้องคิดเรื่องเขา ไม่ต้องคิดถึงเขา ใช้ชีวิตเหมือนช่วงก่อนที่จะมีเขาอย่างเต็มที่ ตอนนี้เราอยากขอแค่นั้นจริงๆค่ะ มีใครพอจะมีวิธีแนะนำหรือพอจะบอกเราได้มั้ยคะว่าช่วงระยะเวลานั้นเราผิดจริงๆใช่มั้ย เราอยากได้ความคิดเห็นจากหลายๆฝ่ายค่ะ