อันนี้ความคิดส่วนตัวนะครับ


ให้ยึดคำบอก "ยังรักอยู่แต่มันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว" เป็นหลัก

เอาง่ายๆก็อยากเลิกนั้นแหละครับ แต่ใช้คำให้มันดูลำบากใจตัวเขาเองน้อยที่สุด ส่วนคุณก็เป็นคนที่ลำบากใจที่สุดไม่ว่าจะใช้คำไหนก็แล้วแต่
สรุปคือคำบอกลา ยากที่จะรั้งความรู้สึกนี้ครับ ในอนาคตเขาต้องกลับมาแน่ เนื่องจากเขาบอกประโยคนี้ออกมาให้มันค้างๆคาๆ หากวันไหนเขาเกิดรู้สึกอยากกลับมา เขาก็จะเข้ามาคุยครับ

ที่เหลือตอนนี้สำหรับเขาอาจเป็นแค่ความผูกพันธ์ครับ อย่าไปหวังว่าอนาคตจะกลับมารักมากเหมือนเดิม มันจบไปตั้งแต่บอกลาแล้ว อะไรที่เคยเกิดขึ้นครั้งนึงกับเขาและคุณ

"มันย่อมเกิดได้อีกเสมอ" หากวันไหนเขากลับมาอนาคตแบบนี้ก็เกิดขึ้นได้อีก เพราะมันก็เคยเกิดแล้ว จะเกิดขึ้นอีกครั้งจะยากอะไร   

อย่างที่บอกครับ ยึดคำบอกลาครั้งแรกของเขาเป็นหลักเลยครับ ความรู้สึกมันอยู่ตรงนั้นหมดแล้วนะผมว่า

ตอนนี้บอกเลยว่ากว่าจะผ่านไปแต่ละวันมันยากจริงๆ พยายามหาคนคุย (ไม่ใช่หาแฟน แต่หาคนคุยระบายไปเรื่อยให้เขาเรามันดีขึ้น) หรือพยายามทำอะไรที่มันช่วยจิตใจเราได้ ดูกาตูนไร้สาระ ร้องเพลงสนุกๆ อ่านนิยายตลกๆ อะไรก็ต้องทำแล้วละครับ เราต้องรักชีวิตเราอันดับแรก แล้วมันจะผ่านไป อะไรที่ช่วยได้จริงๆคือเวลาครับ อาจจะ 3 - 4 ปี แต่สุดท้ายมันจะเบาบางลงและใช้ชีวิตปกติต่อไปได้ เชื่อเถอะครับ เวลาช่วยได้ แต่จะผ่านไปยังไงก็ต้องลองหาวิธีดู

แต่แนะนำว่าอย่าติดต่อเขาเลย มันยิ่งตัดยากอยู่ ถ้าไปคุย ไปส่อง ไปติดตามชีวิตเขา ยิ่งลำบากตัวเองเข้าไปใหญ่ ต้องให้ขาดไปเลยครับ

สุดท้ายไม่มีอะไรน่าเสียใจมากไปกว่าการเสียคนที่เรารักและคนที่รักเราจากใจจริงไปตลอดกาล

บอกเลยว่าสู้ๆครับ สู้กับใจตัวเองนี่แหละ