ตั้งเเต่เด็กยันโต หนูโดนเเม่ตีตลอดไม่ใช้ไม้ธรรมดาเเต่เป็นไม้หน้าสามบ้างไม้กวาดบ้างเเม่ตีหนูจนเขียวเลือดออก จนเรามีเเผลเป็น เวลาเเม่กลับบ้านเหนื่อยๆเเม่ชอบด่าเรา เราถามเราทำไรผิดเถียงเเม่กลับเขามักจะตีเรา เหมือนเราไม่ใช่ลูก เเม้เเต่วันเกิดไม่เคยจัดให้เเม่ไม่เคยซื้อของให้พ่อเเม่ไม่เคยพาเราไปนั่งร้านอาหาร เเต่พ่อเรามีเงินนะไม่ถึงว่าจน เเม่ชอบด่าเราต่อหน้าคนอื่นเราถูกเลี้ยงดูเเตกต่างจากพี่คนอื่น เเล้ววันปีใหม่นี้พ่อบอกเราจะพาไปเที่ยวทะเลถ่างานนี้พ่อเสร็จเราดีใจมาก (พ่อเรารับเหมาก่อสร้างนะ) เราไปช่วยพ่อเราอยากจะบอกเหนื่อยสุดในชีวิตเด็ก14ผอมๆยกหินยกทรายหลายรอบพอเรากลับบ้านมาก็นอนตื่นมาอีกทีวันปีใหม่ที่1 เขาบอกจะพาไปทะเลเเต่เราเมื่อยตัวมากเราบอกว่าทำไมไม่ไปวันอื่น (ความคิดที่จะไปทะเลวันนี้คือความคิดของพี่ชาย)  เราปวดเมื่อยตัวไปหมดถ้าคนทำงานก็จะรู้เขากลับทิ้งเราอยู่บ้าน เราโครตเสียใจ เราอุส่าตั้งใจทำงาน เราผิดหวังมากเพราะพ่อตามใจพี่ชาย 

เราเกลียดที่พ่อเเม่รักพี่ชายมากกว่า เเม่เเต่เราจะไปเที่ยวกับเพื่อนเขาก็ไม่ให้ไป  เราผิดมั้ยที่เกลียดครอบครัว เเล้วพวกเขาชอบพูดว่าถ้ารู้งี้กูจะไม่ให้เกิดมา รู้ว่าเป็นไม่ได้ทำไมต้องบอก มันทำให้เราเสียใจเ้ล้วอยากตายมากเเต่ไม่รู้จะตายยังไง  มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ถ้าคนไม่พร้อมที่ตะมีลูกใส่ใจลูกอย่ามีเลย มันทำให้คนนึงทั้งชีวิตไม่มีความสุข