สวัสดีคับ มีเรื่องราวที่จะระบายแล้วมาตั้งคำถามเพื่อที่จะเอาคำตอบหลายๆคำตอบมาคิดทบทวน
เราเป็นคนกรุงเทพแต่ไปโตที่บุรีรัมย์ พอจบ ม6 ได้ขึ้นมาที่กรุงเทพบ้านเกิด เพื่อที่จะมาหางานทำ งานแรกที่ได้ทำในชีวิตของเราเลยคือ สุกี้ตี๋น้อยเป็นเด็กเสริฟได้7 วันเค้าเลยไห้ขึ้นมาเป็นแคชเชียร์ จำได้ว่าทำมา8 เดือน แล้วออก เพราะโควิทจึงทำไห้ร้านปิดนาน แล้วได้งานที่ 7-11 เลยทำมา ก็กลับกลายเป็น ได้ออกเหมือนเดิมเพราะเงินเดือนไม่คุ้มกับค่าแรงที่เราทำ🥺 ซึ่งเงินออกเราเลยเขียนใบลาออก ทั้งๆที่เรายังไม่ได้งาน เพราะเราลืมคิดเลยเป็นความผิดของเรา เราออกเมื่อวันที่30พ.ย ที่เหลือทำได้8วันกับเดินเดริส่งของได้บ้าง ประมาน3พันนิดๆ ค่าห้องก็ 3145บาทรวมน้ำไฟ ซึ่งเดือนนี้เราจะขอค้างค่าห้องค่าน้ำไฟก่อน ใช้หนี้ที่ยืมมา เหลือติดตัว2500 ปีนี้เป็นปีที่แย่มากคับทุกคน ร้องไห้ทุกวันคับ หางานที่ไหนก็ยังไม่มีใครรับเข้าทำงานคับ เรากลัวว่า2500 จะเยียวยาอะไรเราไม่ได้ ค่าห้องก็ต้องค้าง โทรไปคุยกับครอบครัวแล้วเราก็ไม่กล้าพูดเล่าไห้ครอบครัวฟังคับ เพราะก่อนจะมากรุงเทพได้บอกกับพ่อแม่ไว้ว่าจะทำงานเก็บเงินแล้วส่งไห้ใช้ทุกเดือน แต่มันไม่ใช่แบบนั้นคับ ปีใหม่เราก็ไม่ได้กลับกับเหมือนคนอื่นเขา เพราะเราไม่มีตังค์ อยากถามทุกคนอยากได้คำตอบมากคับว่าต้องทำยังไง มีวิธีแก้ยังไง 😔😔😢 คนที่เข้ามาอ่านก็ขอบคุณด้วยนะคับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำตอบด้วยคับ