ก่อนหน้าเรามีเรื่องให้เครียด ให้คิดมากอยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว เรื่องเรียนต่างๆ แต่ในช่วงเวลาเหล่านั้นเรามีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ เราก็สู้มาตลอดนะ อดทนมาตลอด แต่หลังๆมานี้กลายเป็นอะไรนิดอะไรหน่อย เราเริ่มไม่โอเค เริ่มมีการเศร้า ร้องไห้ง่ายมากๆ แต่จะร้องแค่แปปๆแล้วหลังจากนั้นคือเราจะดาวน์ แบบดิ่งมากๆ จากที่เมื่อก่อนเพื่อนคอยฮีลเรา คำที่ฮีลใจเหล่านั้นเรากลับรู้สึกว่ามันเอาไม่อยู่ เจอความจริงมากขึ้นว่าสุดท้ายแล้วคำเหล่านั้นก็เป็นแค่คำที่เราใช้หลอกตัวเองว่าเราทำได้ จริงๆคือเราทำอะไรไม่ได้เลย ทีนี้ก็เริ่มคิดมากเรื่อยๆ เริ่มมองว่าภาพในอนาคตที่เราคิดไว้ เราทำไม่ได้ทั้งเรื่องเรียน งาน การใช้ชีวิตต่างๆ ชีวิตเราเหมือนมันมีกรอบที่ครอบครัววางให้เราแต่เค้าบอกว่าไม่ได้บังคับนะ เค้าเหมือนไม่เห็นด้วยกับหลายๆสิ่งที่เราจะทำในอนาคต กลายเป็นว่าทุกวันนี้เราเครียดกับเรื่องอนาคตมากๆ เรื่องเรียนก็ส่วนนึง เรื่องครอบครัวก็อีกส่วนนึง ทุกวันนี้เราทุกข์ใจมากไม่รู้เลิกคิดเรื่องพวกนี้ได้ไง หาทางออกไม่เจอเลยทำให้บางครั้งคิดที่อยากจะตายจากโลกนี้ให้จบๆ แต่กลัวเจ็บมากสิ่งที่เราเป็นทุกวันนี้เราต้องไปหาหมอมั้ย