เกรินสาเหตุของเรื่องนี้สักหน่อยนะครับ ผมกับแฟนคนกันมาได้สองปี ช่วงประมาณต้นเดือนธันวาแฟนเริ่มกลับไปเรียนที่มหาลัยอีกที่นึงและผมก็เช่นกัน เลยเริ่มห่างกันมากขึ้น ตอนที่อยู่ไม่ห่างกันก็ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งผมและแฟนทะเลาะกันเรื่องที่เขาไม่สนใจผมเลย ผมเข้าใจว่าแฟนผมพึ่งเจอสังคมใหม่ๆ ได้เจอเพื่อน แต่ก็ลืมผมไปเลย ผมก็แอบน้อยใจพอพูดเรื่องนี้เราเลยทะเลาะกัน พอนานวันเข้ากลับไม่มีอะไรดีขึ้นถึงแม้เราจะคุยกันว่าแบ่งเวลาให้ผมสักหน่อยได้ ถึงแฟนผมผมบอกโอเค เราดันทะเลาะกันอีกหลายเรื่อง เรื่องที่เขากลับหอค่ำๆ ดึกๆ โดยไม่มีอะไรจำเป็นที่ต้องอยู่ดึก ยกเว้นช่วงติวสอบผมเข้าใจได้ เรื่องเพื่อนผู้ชายที่เขาชอบไปจับตัว ผมเคยคุยแล้วว่าให้ระวังตัวกับการแตะเนื้อต้องตัวเพื่อนผู้ชายด้วย แล้วก็เรื่องที่ไปไหนก็ไปรถเพื่อนผู้ชายคนนี้ตลอด(รถกระบะ)ถึงจะมีเพื่อนคนอื่นไปด้วย ให้เพื่อนผู้ชายแทนว่าเอ เอกับแฟนผมบางทีจะมีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนแทบตลอดถึงจะมีเพื่อนไปด้วย(ผมก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะคนนี้แฟนผมก็ไปจับเนื้อจับตัว) คุยไปคุยมาแฟนผมก็ดันรู้เรื่องคนนี้ไปหมด ไม่ว่าจะถามอะไรก็รู้ไปหมด วันที่ไปติวหนังสือ แฟนผมก็ให้เอมาส่งถึงหอ ทั้งๆที่ตอนขามาติว ก็ให้เพื่อนผู้หญิงที่สนิทๆมารับ แต่พอขากลับก็ดันให้เอ มาส่ง เขาให้เหตุผลมาว่า เพื่อนผู้หญิงต้องไปวนรถกลับไกล(คือซึ่งจริงๆแล้ว แฟนผมเคยบอกว่า หอเพื่อนผญคนนี้ กลับทางเดียวกันแต่หอเพื่อนคนนี้อยู่ก่อนหอเขา)แล้วที่กลับรถก็ไม่ได้ไกลอะไรเลยออกปากซอยก็เจอเลย แต่เพื่อนผญคนนี้ต้องไปกลับรถอีกรอบประมาณ2กิโล ซึ่งผมคิดว่ามันก็ได้ไกลมาก แต่ทำไมยังให้เอไปส่ง ผมเลยถามว่าบ้านเออยู่ใกล้หรอ เขาตอบว่าไกล(รู้อีก)ผมก็เลยถามต่อไกลแล้วทำไมให้เอมาส่ง บ้านเอกี่กิโล แฟนผมก็บอกไม่รู้ แต่ก็ไกลอยู่ ผมพลาดใช้อารมณ์รีบถามไปอีก แล้วตอนมาให้เพื่อนผญมารับได้ แต่ทำไมตอนกลับทำไมส่งกลับไม่ได้ แฟนผมสวนขึ้นมาว่าแล้วจะให้พื่อนผญเขา วนรถกลับรึไงมันไกล(ผมในมุมของผมก็ว่ามันไม่ไกลเท่าไหร่แถมก็ทางเดียวกัน ที่ที่แฟนผมไปติวหนังสือจากหอแฟนผมไปถึงที่ติวประมาณ3กิโล) ผมก็พลาดอีก แล้วบ้านเอไม่ไกลรึไง ทำไมเธอถึงให้เขามาส่ง สุดท้ายก็ไม่เคลียร์ ระยะก็เริ่มห่างขึ้น เขาไปไหนกับเพื่อนมากขึ้น บางครั้งแทบไม่สนใจผมเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนตอนผมอยู่ปีหนึ่งเหมือนเขา(แฟนผมยังอยู่ช่วงกำลังเข้ามหาลัย) ผมกลับไปหาเขาทุกสัปดาห์ เพราะผมรู้ว่าแฟนผมขี้เหงามาก ติดผมมาก ผมแบ่งเวลา เคลียร์ทุกอย่างเพื่อจะได้เจอเขาได้ มีเวลาให้ไม่เคยขาด แต่พอเป็นแฟนผมกลับไม่มีเวลาให้ผมเลย ผมเข้าใจว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่มีเวลาให้ผมเลย ติดเพื่อนเกินไปรึเปล่า เขาบ่นงานเยอะ แต่ก็ไปไหนกับเพื่อนตลอด เรื่องที่ทะเลาะกันมากินเวลามานานเพราะมันไม่เคลียร์เพราะเขาไม่มีเวลา และผมด้วยที่บางทีบางเรื่องก็ไม่ควรคิดมาก เรื่องเอ แฟนผมบอกเอ แค่เพื่อน เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่ผมดันงี่เง่าเอง กลับกลายเป็นที่อยู่กับที่
จนสุดท้ายเขาบอกเลิกกันไหม ผมงงไปหมดทุกอย่าง ผมเข้าเรื่องที่เราทะเลาะกัน และห่างกัน แต่มันห่างกันยังไม่ถึง1เดือนเลย เราพึ่งเคยได้ห่างกัน เขาบอกผมว่า เขาอยากมีอิสระ ไม่อยากมีคนคอยบอกให้กลับตอนนั้น ตอนนี้ เหมือนมีคนคอยจับตาดู เขาบอกผมยิ่งเหมือนแม่เขาไปทุกที(แม่เขาเข้มเรื่องเวลากลับบ้านมาก ถึงเวลานี้คือต้องกลับไม่มีข้อแม้) แฟนผมไม่ได้บอกเรื่องที่ไปกับเพื่อนกลับค่ำกลับดึก หรือไปติวจนดึกเลย เพราะเขาอยากมีอิสระ ในการไปที่ไหนๆ เพราะบอกแม่คงไม่ได้ไป ผมให้เขาไปได้ทุกที่แต่ไม่อยากให้กลับดึก เขารู้ว่าผมเป็นห่วงแต่ไม่อยากให้มาคอยบอกให้กลับตอนไหน (แต่ผมบอกไปว่าดึกแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกหรอ) เขาบอกผมว่าเหนื่อยกับผม เขาเรียนมาเหนื่อยๆกลับมาหอเหื่อย ยังต้องมาทะเลาะกับผมอีก พอเค้าอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขมากกว่า ไม่มีเธอแล้วมันโอเคกว่า ผมจุกและเสียใจกับสิ่งที่เขาพูดมาก คำแต่ละคำที่เขาพูดกับผมดูเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย ผมพึ่งมารู้ตัวว่าผมกลายเป็นพลังงานที่เป็นลบสำหรับเขาแล้ว เขาไม่บอกผมเลย และผมเองก็ไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำเขาเหนื่อย ผมขอโอกาสกับเขาแต่ เขาบอกคิดดีแล้ว ต่อให้กลับไปเขาก็รู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิมแล้ว ขอบคุณที่เธอคอยซับพอร์ตเค้ามาตลอด ดูแลเค้ามาตลอด ขอโทษที่เห็นแก่ตัว แต่เค้ามีความสุขจริงๆที่อยู่คนเดียวโดยไม่มีแฟน ผมไม่เข้าใจสักอย่าง ที่ผ่านมามันคืออะไร พอมาวันนี้จะทิ้งกันก็ทิ้งง่ายๆแบบนี้เลยหรอ จนสุดท้ายตกลงว่าจะห่างกันสักพัก ถ้าเธอโอเคเมื่อไหร่ก็กลับมาผมจะรออยู่ตรงนี้ แต่คำพูดกับการกระทำของเขาตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนคนไม่เคยรักกัน คำพูดดูห่างเหิน ผมรู้ว่าผมควรเลิกๆกันไป แต่ผมเลือกตัดสินใจที่จะอยากให้คืนดีกับแฟนผม ผมยอมๆให้เขาอยู่คนเดียว ไม่ค่อยติดต่อเท่าที่จำเป็น ไม่วุ่นวายอะไร ผมอยากจะได้วิธีคืนดีกับแฟน แนวๆนี้หน่อยครับ ผมรู้สึกเคว้งมาก และอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ด้วยครับ
แฟนขอเลิก อยากมีอิสระ อยากมีพื้นที่ส่วนตัว มีความสุขมากกว่าที่อยู่คนเดียว
จนสุดท้ายเขาบอกเลิกกันไหม ผมงงไปหมดทุกอย่าง ผมเข้าเรื่องที่เราทะเลาะกัน และห่างกัน แต่มันห่างกันยังไม่ถึง1เดือนเลย เราพึ่งเคยได้ห่างกัน เขาบอกผมว่า เขาอยากมีอิสระ ไม่อยากมีคนคอยบอกให้กลับตอนนั้น ตอนนี้ เหมือนมีคนคอยจับตาดู เขาบอกผมยิ่งเหมือนแม่เขาไปทุกที(แม่เขาเข้มเรื่องเวลากลับบ้านมาก ถึงเวลานี้คือต้องกลับไม่มีข้อแม้) แฟนผมไม่ได้บอกเรื่องที่ไปกับเพื่อนกลับค่ำกลับดึก หรือไปติวจนดึกเลย เพราะเขาอยากมีอิสระ ในการไปที่ไหนๆ เพราะบอกแม่คงไม่ได้ไป ผมให้เขาไปได้ทุกที่แต่ไม่อยากให้กลับดึก เขารู้ว่าผมเป็นห่วงแต่ไม่อยากให้มาคอยบอกให้กลับตอนไหน (แต่ผมบอกไปว่าดึกแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกหรอ) เขาบอกผมว่าเหนื่อยกับผม เขาเรียนมาเหนื่อยๆกลับมาหอเหื่อย ยังต้องมาทะเลาะกับผมอีก พอเค้าอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขมากกว่า ไม่มีเธอแล้วมันโอเคกว่า ผมจุกและเสียใจกับสิ่งที่เขาพูดมาก คำแต่ละคำที่เขาพูดกับผมดูเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย ผมพึ่งมารู้ตัวว่าผมกลายเป็นพลังงานที่เป็นลบสำหรับเขาแล้ว เขาไม่บอกผมเลย และผมเองก็ไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำเขาเหนื่อย ผมขอโอกาสกับเขาแต่ เขาบอกคิดดีแล้ว ต่อให้กลับไปเขาก็รู้สึกกับผมไม่เหมือนเดิมแล้ว ขอบคุณที่เธอคอยซับพอร์ตเค้ามาตลอด ดูแลเค้ามาตลอด ขอโทษที่เห็นแก่ตัว แต่เค้ามีความสุขจริงๆที่อยู่คนเดียวโดยไม่มีแฟน ผมไม่เข้าใจสักอย่าง ที่ผ่านมามันคืออะไร พอมาวันนี้จะทิ้งกันก็ทิ้งง่ายๆแบบนี้เลยหรอ จนสุดท้ายตกลงว่าจะห่างกันสักพัก ถ้าเธอโอเคเมื่อไหร่ก็กลับมาผมจะรออยู่ตรงนี้ แต่คำพูดกับการกระทำของเขาตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนคนไม่เคยรักกัน คำพูดดูห่างเหิน ผมรู้ว่าผมควรเลิกๆกันไป แต่ผมเลือกตัดสินใจที่จะอยากให้คืนดีกับแฟนผม ผมยอมๆให้เขาอยู่คนเดียว ไม่ค่อยติดต่อเท่าที่จำเป็น ไม่วุ่นวายอะไร ผมอยากจะได้วิธีคืนดีกับแฟน แนวๆนี้หน่อยครับ ผมรู้สึกเคว้งมาก และอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ด้วยครับ