ผมกับแฟนคบกันมาเกือบสองปีแล้วครับบ  เราสองคนอยู่กันคนละที่ ผมเรียนมหาลัยส่วนเขาทำงานแล้ว ปีนี้ผมพึ่งเริ่มปี1  ผมชอบนอนดึกตื่นสาย ส่วนแฟนผมจริงๆก็ชอบตื่นสายครับแต่ด้วยงานที่ทำต้องตื่นเช้าทุกวันทำงานถึงเย็น ผมอยู่หอคนเดียวแต่ก็มีเพื่อนครับเวลาเลิกเรียนก็มักจะไปนั่นนี่กับเพื่อนกินข้าวกับเพื่อนถึงสองถึงสามทุ่มก็กลับห้องครับ ถ้าบางวันเพื่อนจากที่อื่นมาก็ออาจจะอยู่หอเพื่อนนานกว่านั้น   ผมก็เคยบอกก่อนที่จะมาเรียนครับว่าอาจจะดึกหน่อยนะบางวัน  แต่ผมอาจจะไม่กลับดึกทุกวัน   แต่ตั้งแต่ผมมาเรียนผมทะเลาะกับแฟนแทบทุกวัน แฟนชอบบ่น ชอบว่าผม เรื่องที่กลับหอช้า เขาให้เหตุผลว่า เพราะเค้าต้องตื่นเช้า  ทั้งวันก็ไม่ค่อยได้คุย  หาว่าผม ไม่สนใจ เลิกเรียนไม่โทรหา เปลี่ยนไปบอกว่าผมกับเขาห่างกันมากขึ้น ถึงขั้นอยากเลิกถ้าผมไม่รีบกลับหอ วันนั้นผมรีบกลับสองทุ่ม แทนที่เขาจะพูดดีๆกับผมเขาก็เอาแต่บ่นๆๆ ผมยังทำให้เขาไม่มากพอหรอครับ  ผมมาเรียนห่างจากบ้าน ถ้าผมไม่เข้ากับเพื่อน ไม่ไปเล่นกับเพื่อน ผมจะอยู่ใช้ชีวิตที่นี่คนเดียวยังไงครับทุกคนเข้าใจผมมั้ยครับ  ผมก็พยายามอธิบายให้แฟนเข้าใจ  ผมไม่ได้รักเขาน้อยลง  เขาเลยบอกกับผมมาคำนึ่งว่า ไม่ใช่แค่คนอื่นที่ต้องการผม เขาก็ต้องการผมเหมือนกัน  เขาชอบคิดว่าผมให้ความสำคัญเขาเป็นลำดับสุดท้าย เลือกคนอื่นก่อนเลือกเขา
ผมไม่ได้อยากเสียเขาไปนะครับ แต่ผมก็เหนื่อยเหมือนกันน ล่าสุดผมกลับดึกเพราะพาเพื่อนไปธุระ แฟนผมก็งอนแล้วนอนก่อนแต่เธอมาบอกความจริงกับผมทีหลังว่าทุกครั้งที่บอกว่านอนก่อนเธอไม่เคยนอนก่อนสักครั้งเธอรอจนผมทักมาว่ากลับมาแล้วค่อยนอนแต่ผมไม่รู้จะเชื่อดีมั้ยเพราะถ้าเห็นทำไมไม่ตอบผม
ผมเลยบอกแฟนว่าพรุ่งนี้จะกลับเร็วๆให้แต่ก็เกิดเหตุสุดวิสัยเพื่อนจากที่อื่นมา ผมก็อธิบาย แต่เธอไม่พยายามเข้าใจผมเลยครับ  เอาแต่บอกว่าไหนว่าจะกลับเร็วให้  ขู่จะเลิก จนผมต้องกลับ  ผมต้องทำยังไงดีครับเพื่อให้ความสัมพันธ์มันได้ไปต่อทั้งผมและเขา