ผมตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่สวยมากๆ แถมเป็นคนที่ฉลาด มีความมั่นใจตัวเอง ยิ้มเก่ง เธอเรียนจบจาก Cambridge มีหน้าที่การงานที่ดี เป็นเจ้าของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หลายแห่งทั้งในกรุงพเทพและต่างจังหวัด และเธออายุแค่ 27 ปีเอง จะว่าไปแล้ว เธอช่างต่างกับผมมาก ผมอายุเกือบ 30 ปีแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย มีรถมอเตอร์ไซด์เก่าๆ ที่เอาไปเข้าไฟแนนท์ยังไม่ได้เลย แถมตอนนี้ยังตกงานด้วย^^ เราพบกันในโลกออนไลน์เมื่อสองเดือนที่ผ่านมา และหลังจากนั้นเราสองคนก็คุยกันมาตลอด เราเริ่มแลกเปลี่ยนไลน์กันตลอดจนเบอร์โทร และที่อยู่บ้านของกันและกันเพื่อผมจะได้ส่งจดหมายไปให้เธอทุกสัปดาห์(เป็นการจีบที่โรแมนติกที่สุดแล้วสำหรับผม^^) แต่ตอนนี้เธอก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีหลายคนเข้ามาจีบเธอ บางคนเป็นนายทุนระดับ 500 ล้าน แถมยังเป็นคนที่ดีกับเธอมากๆ และจีบเธอมานานถึง 3 ปี ผมแทบจะไม่มีอะไรสู้พวกเขาได้เลย ถ้าจะมีก็มีแต่ใจอย่างเดียว ซึ่งสมัยนี้ใครๆก็รู้ว่า รักอย่างเดียวมันกินไม่ได้ เธอเคยบอกว่า คนทุกคนต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองเสมอ ผมก็คิดเหมือนกัน ดังนั้นผมเองจึงอยากเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อที่จะสามารถเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ แต่มันก็ไม่ง่ายเลยเมื่อเทียบกับคนที่มาจีบเธอ ผมโลวโปร์ไฟล์สุดๆ^^ ผมก็ได้แต่เดินหน้าทำให้ดีที่สุดของผมต่อไป จนกว่าเธอจะตัดสินใจว่าเธอจะเลือกใคร และผมยอมรับได้หากผลลัพธ์นั้นจะไม่เป็นผมก็ตาม สิ่งที่ผมอยากถามเพื่อนๆก็คือว่า ความรักที่ไม่ได้หวังอะไรตอบแทน นอกจากอยากเห็นเขายิ้ม อยากเห็นเขามีความสุข แม้ว่าความสุขนั้นจะไม่มีเราอยู่ในนั้นก็ตาม เรายังจะพร้อมรักเขาไปตลอดได้ไหม ถ้าเขาแต่งงาน มีลูกแล้ว เราจะยังรักเค้าเหมือนเดิมได้ไหม แบบนี้เค้าเรียกว่าความรักที่แท้จริงใช่ไหมครับและมันจะไม่รู้สึกเจ็บใช่ไหมครับ มันมีอยู่จริงๆใช่ไหมครับ ความรักแบบนี้ ใครมีประสบการณ์ มาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ