มีปัญหาเเรกๆ เขาพาไปนุ้นไปนี่ พาไปตลาด หลังๆมา ไม่ออกไปไหน เวลามีเเฟนเราก็อยากไปเที่ยวกับเเฟนบ้าง เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากไป
เรากับเเฟนอยู่เเต่ห้อง  เราเป็นคนซื้อข้าวมาให้เเฟน เป็นคนออกไปข้างนอกตลอด  ซื้อเเล้วมานั่งกินกับเเฟนอยู่ห้อง วนลูปอยู่เเบบนี้ทุกวัน
เเต่เเฟนไม่พาออกไปซื้อเลย  ไปกินหมูกะทะ นานมากๆ ออกไปที บางทีชวนก็ไม่ค่อยอยากไป เเต่เพื่อนชวน หรือเป็นคนอื่นๆจะรีบไปมาก ไม่เคยปฎิเสธ
เราอยู้ห้อง ทำทุกอย่าง ซักผ้า  เก็บห้อง ล้างจาน  เขาเคยบั่นทอนจิตใจหลายครั้ง  อันเฟรนเเฟนเก่าไปเเล้ว เขายังทักไปหา ผญ คนนั้น เเล้วคุยกัน
ประมาณว่า สบายดีไหม เดี๋ยวอาจได้เจอกันในอนาคต  เราจับได้เขาก็ขอโทษเรา เราก็ให้อภัย  เวลาร้องไห้ เราน้อยใจ เรามักจะร้องไห้ให้เขาเห็น 
เขาไม่เคยมาปลอบสักครั้ง  นั่งเล่นเกมส์สบายใจ ทั้งๆที่เรานั่งร้องไห้ จนมาถึงวันนี้ เราเหนื่อยมากๆ
ทั้งๆที่เวลาเขาไม่มีเงินสักบาท เราไม่เคยทิ้งเขาสักครั้ง เเต่พอเราทเลาะกัน  นี่พยายามยกการดูเเลเอาใจใส่เขา ทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเงิน 
เขสกลับบอกจะโอนคืนให้  เราออกไม่ได้สักที  รักเขามาก คิดเห็นสิ่งดีดีเเต่ก่อนที่เคยทำให้กัน ตัดไม่ลง  เราติดเเฟน กลัวเลิกไปเเล้วจะอยู่ไม่ได้
ทำไมวะ  ทำไมคนที่รักเเละซื่อสัตย์ ต้องโดนเเบบนี้  ตัดใจยาก ไม่มีความสุขเลย  จะออกจากความรู้สึกนี้ยังไง