เรื่องของเรื่องคือผมอยู่บ้านภรรยา วันดีคืนดีแม่ผมมาหาแม่ยายผมที่บ้านโดยไม่เคยบอกใครให้รู้ มาเพื่อมาเอาเงินจากแม่ยายผม 9 พัน (จริงๆจะเอาหมื่นหนึ่งแต่แม่ยายมีแค่ 9 พัน)  เพื่อเอาไปช่วยคดีน้องชายที่กำลังจะมาถึงซึ่งเป็นคดีอาญา เอาเช๊คไปค้ำประกันญาติแม่ ยอดหนี้ประมาณ 6 ล้าน แล้วไม่คืน แล้วเช็คเด้งญาติแม่ที่เป็นเจ้าหนี้เยฟ้องน้องชายในคดีเช๊ค เป็นความอาญา และด้วยความที่แม่ห่วง และรักน้องกลัวติดคุกเลยต้องวิ่งหาเงิน ไปทั่วไม่ใช่แค่แม่ยายแต่ไปหาทุกคนที่เข้าหาได้ พอผมทราบผมตกเย็นผมก็กดเงินสดไปคืนแม่ยาย เพราะเงินที่เค้าให้แม่เป็นเงินที่เค้าไว้ใช้กินประจำวัน และผมจะหักเงินรายเดือนที่ให้แม่ผมทุกเดือน 7 พัน แทน พอแม่รู้ แม่โกรธผมมาก โทรหาภรรยาผมว่าถ้าหักเค้า ๆ จะตัดแม่ ตัดลูกกับผม

ผมเลยสงสัยว่าอยู่ดี ๆ ทำไมผมต้องมารับหนี้ 9 พันที่แม่ไปเอาจากแม่ยาย ทำไมผม้ต้องมารับปัญหาที่ผมไม่ได้ก่อ แล้วแม่จะมาไม่เคยบอกผมเลย อยู่ๆ ดี ๆ ก็จ้างรถมาหาแม่ยาย เพื่อมาหาเงินไปช่วยน้องชาย จากลำลูกกา ปทุมฯ มาบางแค และจุดประสงค์ที่ให้เงินแม่รายเดือนคือให้เค้าไปใช้จ่าย ผมเองก็เป็นพ่อคนก็รักลูกไม่ต่างจากแม่ แต่สิ่งที่แม่ทำหลาย ๆ อย่างมันไม่ไว้หน้าลูกคนโตเลย หนี้ที่ต้องติดผมประมาI 140,000  ผมก็คิดว่าคงสูญไปแล้ว แม่ก็ไม่เคยเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร แล้วคดีของน้องชายกับภรรยาไม่ใช่มีคดีเดียว มีอีกหลายคดีที่รออยู่เป็นคดีอาญาข้อหาฉ้อโกงอีกต่างหาก ผมเองค้ำประกันตัวผู้ต้องหาให้กับน้องชายไป  1 คดี  ยอดค้ำ 4 แสน ถ้าน้องหนีผมเป็นหนี้ทันที

ผมแค่สงสัยว่าถ้าเดือนนี้ไม่โอนเงินให้เค้า ๆ จะตัดผมจากความเป็นลูกจริง ๆ ไม่ เพราะผมเองก็เป็นมนุษย์เงินเดือน ไม่มีความมั่นคงอะไรอยู่แล้ว ผมก็ต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งไว้ยามฉุกเฉิน แม่เองก็รู้ว่าลูกผมก็ 10  ขวบกำลังเรียนอยู่ ผมเหนื่อยใจกับแม่ผมมาก ๆ ลึก ๆ แล้วผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ปัญหาที่ผมเจอเรื่องน้องกับแม่มันสั่งสมมานานหลายปี จนวันที่ผมรู้ว่าแม่มาเอาเงินจากแม่ยายผมจุกและพูดไม่ออก ถ้าไม่ติดว่าอยู่ที่ทำงานผมคงร้องไห้ไปแล้ว มันอึดอัดมันบอกไม่ถูก ทำแรงก็ไม่ได้ เพราะความเป็นแม่