คือเรื่องนี้เกิดขึ้นตอนผม ไปเรื่องงานที่ต่างประเทศ กับเจ้านาย และน้องที่ทำงานอีกคนนึงครับ

พอวันสุดท้ายก่อนกลับมีเวลาอีกนิดนึงก่อนไปสนามบิน  เจ้านายได้พาผมกับน้องอีกคน ไปปล่อยไว้ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนึง

และให้เงินจำนวนนึงไม่มากหรอกครับ คงซัก 1500 บาทเอง แต่เป็นสกุลเงินของประเทศนั้นนะครับคือใช้ซื้อของได้เลย

เจ้านายยื่นเงินให้ผม กับน้องอีกคนที่มาด้วยกันเท่ากันๆ แล้วบอกว่า อะพี่ให้เงินเผื่ออยากซื้ออะไรกัน

ผมได้ฟังดังนั้นก็คิดได้ทันทีว่า นี่คือเจ้านายให้เงินไว้ให้ช็อปปิ้งเล็กๆน้อยๆก่อนกลับแน่ๆ ต้องเอาไปซื้อของให้หมดดีกว่า ถ้าเก็บไว้ก็ไม่ถูกต้อง

ผมก็เลยเดินๆซื้อขนม ซื้ออะไรให้มันหมดเกลี้ยงไปเลย

ผิดกับน้องที่มาด้วยกัน จะเป็นประเภทเก็กๆครับ ก็เดินดูของอะไรไปเรื่อยๆ แต่ไม่ซื้อครับ เพราะเค้าเป็นคนลีลาเยอะ

ผมก็คิดในใจว่าถ้าเค้าไม่ซื้อ เดี๋ยวก็ต้องเอาไปคืนหรือโดนทวงคืนหรอก  แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเดาว่าเค้าคงไม่เจอของถูกใจและเสียดายเงิน เผื่อเก็บเงินไว้ได้

พอเจ้านายกลับมารับ ก็พากันไปสนามบิน ครับ

แต่เวลาที่เครื่องบินจะออกก็อีกนาน  เจ้านายเลยบอกว่ากินข้าวกันก่อนดีกว่าเดี๋ยวหิว

แล้วก็ถามผมว่า เหลือเงินเท่าไหร่หละ  ผมบอกว่าผมใช้ซื้อของไปหมดเลยครับ แล้วโชว์ของที่ซื้อให้ดู  เจ้านายก็ยิ้มไม่ได้ว่าอะไร

แล้วเค้าก็ถามน้องคนที่มาด้วยกันว่า เงินเหลือรึเปล่า  น้องก็บอกว่าเหลือไม่ได้ใช้เลยครับ

เจ้านายก็บอกว่างั้นเดี๋ยวเอาเงินนั้นไปกินข้าวกัน

เรื่องก็จบลงแค่นี้ครับ  แต่ผมรู้สึกดีจังเลย ว่าทำไมเราคิดได้ และ ทำไมน้องคนนั้นถึงคิดไม่ได้นะว่าเค้าให้เงินมาให้ใช้ชัดๆ จะเก็บไว้ได้ยังไง ทำไมคิดไม่ได้

หรือว่าเค้าเป็นคนดี หรือว่ายังไง 

ผู้อ่านคิดว่าเรื่องที่ผมเล่านี้ ผมกับน้องคนนั้นใครทำถูกกว่าครับ?