คือเราเป็นนักเรียนม.ต้นคะ ช่วงเวลาประมาณม.1.2 เรารู้สึกเครียดกดดันมันหน่วงมะนจุดอยู่ข้างในใจคะ เราจะเป็นเวลาที่มีคนมาพูดจาเเย่ๆมีอยู่1เหตุการคะเราโดยพ่อพูดจากระทบจิตใจเรามากๆ มะนทำให้เรารู้สึกจุกได้เเต่นะ่งร้องไห้พอเราโดนมาเยอะๆเรายอมรับว่าสุขภาพจิตใจเราเเย่มาก เรารู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้เเล้วมันใจร้ายสำหรับเราจริงๆ ขอบอกก่อนเราเป็นคนขี้น้อยใจ พูดอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้เเล้วเรารู้สึกเเย่มากที่ตัวเองเป็นเเบบนี้อ่อนเเอพอเราโดนเราก็รู้สึกไม่อยากทำอะไรอยากนั่งคิดทบทวนตัวเองเเต่ก็พูดกับใครไม่ได้มันพูดไม่ออกจุกหน่วงอยู่ข้างในเราตัแงทำยังไงดีคะ ปล.เราพึ่งมาหัดเล่าเราไม่รู้จักปรึกษาใครเเล้วจริงๆ
เรามีเรื่องจะมาถามค่ะ