สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเล่าประสบการณ์ที่ผ่านมานะคะ เราเคยตั้งครรภ์ครั้งแรกแล้วหลุดไปค่ะ เหมือนเป็นแค่ถุงยังไม่มีหัวใจค่ะ และหมอบอกปล่อยต่อได้เลย หลังจากนั้นอีกหกเดือนเราก็ได้ตั้งครรภ์ต่อ เราก็ไปฝากครรภ์ปกติ หมอได้เจาะเลือดเราและสามี พบว่าเราเป็นพาหะธาลัสซีเมียชนิด Hb E และสงสัยว่าอาจจะมีพาหะแอลฟ่าแฝงอยู่ ส่วนของสามีก็เป็นพาหะธาลัสซีเมียค่ะ และอาจจะมีพาหะแอลฟ่าแฝงอยู่ หมอเลยส่งเจาะตรวจpcrค่ะ ผลออกมาว่าเราทั้งคู่มีพาหะแอลฟ่า1ค่ะ หมอเลยให้เราเจาะเลือดจากสายสะดือเพื่อตรวจดูลูกค่ะ หมอได้อธิบายว่า ลูกมีสิทธิ25เปอร์เซ็นต์ ที่จะเป็นโรค 25เปอร์เซนต์ที่จะปกติ และอีก50เปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นแค่พาหะ ระหว่างรอผลเราไม่เครียดเลยค่ะ คิดว่าเราคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น แต่สุดท้ายพยาบาลบอกว่า ผลเลือดไม่ดีเลยนะ เด็กเป็นโรค ต้องได้ทำการยุติการตั้งครรภ์ หมอนัดให้มานอนรพ.ในอีกสองวันค่ะ เรามีเวลาทำใจแค่สองวัน ในใจคืออยากให้ผลผิดพลาดมาก เราอยากไปตรวจใหม่อีกครั้ง แต่ด้วยอายุครรภ์ตอนนั้น25วีคแล้วค่ะ กลัวว่ากว่าผลจะออกแล้วลูกก็โตขึ้นเรื่อยๆ เราสงสารลูกค่ะ บวกกับมีคนบอกว่าผลตรวจของโรงพยาบาลรัฐไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาดได้ 
     และแล้วก็ถึงวันที่ต้องทำการยุติการตั้งครรภ์ค่ะ สองวันก่อนจะเอาน้องออกเราไปหาหมออีกท่านมาแล้วค่ะ หมอยืนยันแล้วว่าต้องยุติการตั้งครรภ์อย่างเดียว ไม่งั้นปล่อยไว้จะมีอันตรายกับแม่ด้วยค่ะ ไปถึงหมอก็ถามว่าจะยุติเลยมั้ย หรือจะรออัลตร้าซาวด์ไปเรื่อยๆ (โรคนี้สามารถเห็นความผิดปกติได้จากการอัลตร้าซาวด์) ในใจเรายังไม่อยากเอาออกเลยค่ะ แต่สามีเราอยากให้เอาออกเลยเพราะเค้ากลัวเราจะมีอันตรายค่ะ เราคิดกันอยู่นานค่ะ สุดท้ายก็ตัดสินใจเอาน้องออก หมอก็ให้แอดมิดวันที่22เดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา แล้วทำการสอดยาเม็ดแรกตอนสามโมงค่ะ เม็ดแรกน้องดิ้นใหญ่เลยค่ะ สงสารจับใจ แต่ร้องไห้ไม่ออกค่ะ ก่อนหน้านั้นตอนรู้ผลร้องทั้งคืนทั้งวันเลยค่ะสงสารลูก หมอสอดยาเม็ดสองตอนทุ่มกว่าค่ะ เม็ดที่สองน้องไม่ดิ้นแล้วค่ะ อาจจะไปตั้งแต่เม็ดแรกแล้ว เราเริ่มปวดท้องหนักขึ้นเรื่อยๆ มีไข้สูง และหนาวสั่นเลยค่ะ เม็ดที่สามประมาณสี่ทุ่มค่ะ เราเริ่มปวดเบ่ง เข้าห้องน้ำหลายรอบเลยค่ะ สุดท้ายเราเบ่งน้องออกมาตอนเที่ยงคืนกว่าค่ะ ปวดใจมากเห็นพยาบาลอุ้มน้องใส่ถุง น้องเหมือนเด็กทารกเลยค่ะแค่ตัวเล็กกว่ามาก ผมเริ่มขึ้น ขนคิ้วขนตายาวมากค่ะเหมือนพ่อเค้า น่าชังมาก เราเอาตัวน้องไปทำพิธีที่วัดค่ะ และเผาน้องเอากระดูกน้องไปลอยอังคารเรียบร้อยค่ะ ยอมรับว่ายังทำใจไม่ค่อยได้ ยังคิดถึงน้องทุกวันค่ะ คิดถึงก็ดูรูปน้องค่ะ และทำบุญให้น้องบ่อยๆ ส่วนร่างกายเราไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ ออกหมดไม่ได้ขูดมดลูก จะมีแค่ตอนเอาน้องออกใหม่ๆน้ำนมไหลเยอะมากกกก เรายิ่งเห็นยิ่งร้องไห้หนักค่ะ สงสารลูกที่แม่มีน้ำนมเยอะแต่ไม่สามารถให้น้องกินได้เลย บวกกับปวดคัดเต้าค่ะ ตอนนี้แห้งไปหมดแล้วและได้ทำการตรวจมดลูกแล้วหลังจากเอาน้องออกสองอาทิตย์ค่ะ หมอที่เราฝากครรภ์บอกว่า สามารถมีต่อได้เลยอะค่ะ ให้ยาบำรุงมดลูกและซิงค์ให้สามีกินค่ะ ตอนนี้ประจำเดือนยังไม่มา(ปล.หมอบอกว่าเราจะมีความเสี่ยงแบบนี้ในทุกๆการตั้งครรภ์ค่ะ)นอกจากจะทำการคัดเลือกตัวอ่อน แต่ค่าใช้จ่ายสูงมากค่ะ เราเลยคุยกับสามีว่าจะลองเสี่ยงอีกครั้ง ถ้าหากยังเป็นอีก คงต้องพึ่งเทคโนโลยีค่ะ และส่วนตัวเชื่อเรื่องการบนบานค่ะ เลยไปบนไว้สองสามที่ค่ะ

      *อยากสอบถามคนที่มีภาวะปัญหาแบบคู่เราค่ะ ผ่านกี่ท้องคะถึงจะมีน้องแบบไม่เป็นโรค เผื่อมีกำลังใจเยอะขึ้นค่ะ และอยากทราบว่าประจำเดือนยังไม่ทันมาจะมีสิทธิตั้งท้องได้เลยมั้ยคะ ส่วนตัวเราก็อยากพักร่างกายค่ะแต่หมอบอกว่าสามารถปล่อยให้มีได้เลยเราก็จะเริ่มปล่อยเลยค่ะ กินยาบำรุงที่หมอให้มาและซื้อโฟลิคมากินค่ะ เราไม่รู้วันตกไข่วันไหนเพราะประจำเดือนยังไม่มา นับไม่ได้ค่ะ (น้ำคาวปลาและเลือดหมดไปตั้งแต่คลอดน้องออกมาได้อาทิตย์กว่าๆค่ะ)
      พอดีเราอยากมีน้องมากกกก และคิดว่าคงติดยากนิดนึงค่ะ เพราะก่อนจะมีน้องก็ปล่อยตั้งหกเดือนกว่าจะติด ขอสอบถามแม่ๆท่านไหนที่เหตุการณ์คล้ายๆเราบ้างขอคำแนะนำและคำปรีกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้ามากๆค่ะ 

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล.ขออธิบายโรคนี้นะคะ หมอระบุว่าน้องเป็นโรค Hb Bart's hydrops fetalis เกิดจากการที่ได้รับยีนแอลฟ่าธาลัสซีเมียชนิดรุนแรง (α-thalassemia 1) มาจากทั้งพ่อและแม่ ทำให้เด็กที่เป็นโรคนี้สร้างสายโกลบินชนิดแอลฟ่าไม่ได้เลย เด็กจึงเกิดอาการซีดและบวม (hydrops) ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่จนครรภ์ใกล้ครบกำหนดเด็กก็ตายในท้อง หรือคลอดออกมาได้ไม่กี่นาทีก็ตาย โรคธาลัสซีเมียชนิดนี้เป็นโรคชนิดรุนแรงที่สุดคือ ตาย 100% แม่
ที่มีทารกชนิดนี้อยู่ในครรภ์กว่าร้อยละ 75 จะมีอาการพิษแห่งครรภ์ คือบวมและความดันโลหิตสูง