ถ้ามองในมุมของพุทธ  ที่จขกท. ยกมา ก็มีประเด็นน่าสนใจ
การไปสู่นิพพานนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย มีความละเอียดซับซ้อนอยู่ไม่น้อย
และพวกเราหลายคน ยังไม่เคยไปพบเจอสิ่งนั้น  
เราก็ไม่ได้รู้จริง   เราแค่อยู่ระหว่างทางที่จะไปสู่เป้าหมาย

ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละท่านว่า จะแสวงหาความรู้ยังไง? จากที่ไหน?
แล้วแต่ละคนจะมีวิธีการประพฤติปฏิบัติยังไง? ..... ฯลฯ

การมีความรู้อย่างถูกต้อง แล้วเอามาแบ่งปันผู้อื่นอย่างเหมาะสม ก็ถือเป็นประโยชน์ครับ

แต่ถ้าในทางพุทธนั้น  เน้นไปที่การออกเดินทางไปสู่เป้าหมาย นั่นก็คือ การฝึกฝนตนเอง

เปรียบเหมือนผมจะหัดเล่นกีต้าร์  ผมรู้ไปหมดว่า คอร์ดกีต้าร์มีเท่าไหร่
รู้ไปหมดว่า ทุกคอร์ดกีต้าร์นั้นต้องวางนิ้วยังไง จะดีดยังไง  สเกลอะไร  มีหลักการยังไง  ฯลฯ    
เรียกว่า ผมรู้หลักการ รู้ทฤษฏี รู้ข้อมูลเยอะไปหมด

...แต่ถ้าเอากีต้าร์มาให้เล่น  ผมเล่นไม่เป็น หรือเล่นไม่ได้ หรือเล่นไม่เก่ง
เพราะผมเอาเวลาส่วนใหญ่ ไปรู้เรื่องหลักการมากเกินไป  แต่ลงมือฝึกหัดน้อย
ต่อให้รู้หลักการ ทฤษฎีลึกล้ำยังไง  ผมก็ได้แค่ "รู้ข้อมูล"  
แต่ทำไม่เป็น ทำไม่ได้อย่างที่รู้มา
เพราะไม่มีความชำนาญ เพราะไม่เอาเวลาส่วนใหญ่ไปฝึกฝน
แต่เอาเวลามากเกินไป ไปจมกับการศึกษาข้อมูลมากเกินจำเป็น

ไม่ใช่ว่า หลักการ ตำรา ต่างๆ  ไม่มีประโยชน์  
การอยู่กับตำรา ข้อมูลต่างๆ ก็ทำให้จิตอยู่ในแดนที่เป็นกุศล
แต่หลายคนจมกับข้อมูลตำรามากไป  
รู้ละเอียดซับซ้อน อย่างกับว่าเรื่องของจิตนั้น มันแสดงผลเป็นตัวหนังสือ
เป็นกราฟ เป็นข้อความ เป็นหลักทฤษฎีต่างๆ  ไม่ใช่อย่างนั้น

เรื่องของจิต อ่านตำราให้ตาย  ก็ไม่เท่ากับรู้ทันสภาวธรรม ซึ่งมันเกิดขึ้นแค่เสี้ยววินาที
ซึ่งจะรู้ทันสภาวธรรมได้ ก็ต้องฝึกฝน    
ไม่ใช่จมกับคำอธิบาย จมกับภาษาต่างๆ ที่มาอธิบายการทำงานของจิต

ซึ่งคำว่ามากไป หรือน้อยไป  หรือแค่ไหนถึงจะพอดี
แต่ละท่านก็ไปหาความพอดีเอาละกันครับ
ย้ำว่า การรู้ตำรา  งานด้านคันถธุระ ก็สำคัญครับ  
วิปัสสนาธุระ ก็สำคัญ   แต่ละคนก็ต้องไปชั่งน้ำหนักหาความพอดีเอาเองครับ

--------------------

ส่วนกรณีที่ว่า  ถ้าคนที่รู้ข้อมูลอย่างถูกต้องจริงๆ  แล้วเอาไปแนะนำผู้อื่น
เอาไปสอนผู้อื่นอย่างถูกต้องเหมาะสม
แต่ตัวคนสอนเองยังไม่บรรลุธรรม  
แน่นอนว่า ตัวผู้สอนเอง ก็ถือว่า ทำประโยชน์อยู่เช่นกัน

ในสมัยพุทธกาล มีครูที่สอนลูกศิษย์  โดยที่ครูก็มีความรู้ถูกต้อง
แต่ตัวครูยังไม่บรรลุธรรม
แต่ก็ยังสามารถชี้ทางให้ลูกศิษย์บรรลุธรรมได้
ก็คือ ทำประโยชน์ให้ผู้อื่นได้อยู่  แต่จะดีอย่างยิ่ง ถ้าตัวเองรู้แจ้งในสิ่งที่สอน  ฝึกฝนตนเองให้มากพอ
แล้วค่อยนำความรู้ ที่ "รู้จริง สัมผัสจริง" ไปสอนคนอื่น   ไม่ใช่รู้จากการจำมาจากตำรา


ฟังได้จากในคลิป


พระอรหันต์เท่านั้นที่จะสอนเราให้บรรลุธรรม จริงหรือ? โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ปยุตฺโต)
https://www.youtube.com/watch?v=6i0HoMkeSDg