คือเราอยู่มัธยมอยู่นะคะ เรารู้สึกว่าเราอิจฉาเวลาคนอื่นเขาอยู่กับพ่อแม่
คือเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ค่ะ เราอยู่กับตายาย
เวลาคนอื่นอยากได้อะไร อยากไปไหนก็ได้ไป
แต่ไม่ใช่ว่าตายายจะห้ามไปหมดทุกอย่างนะคะ
พ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอยู่ประถม เราไม่รู้เลยว่าพ่อแม่เลิกกันจนมาป.6
ตอนนี้พ่อไม่ได้ส่งเสียแล้วค่ะพ่อมีแฟนใหม่และก็ลูกชายอีก 1 คน
แม่เราก็มีแฟนใหม่เหมือนกันค่ะแต่มีเราคนเดียว พ่อกับแม่ทำงานที่ กทม.ค่ะ เราอยู่ภาคเหนือกับตายาย เราชอบเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาคิดมาก
เวลาเห็นคนอื่นอยู่กับพ่อแม่เราอิจฉามากเลยค่ะ
เวลาทำอะไรอยู่แล้วเห็นก็จะเศร้าเลย ความคิดแบบทำไมเราไม่มีเหมือนเขา
ชอบเอาเรื่องแบบนี้เก็บมาคิดแล้วร้องไห้บ่อยมากๆเลย
อาทิตย์นึงต้องมี 1 ครั้งค่ะที่ต้องร้องไห้กับเรื่องแบบนี้
มันรู้สึกน้อยใจ แบบเราเกิดมาทั้งทีแล้วทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้
เราชอบร้องไห้กับเรื่องแบบนี้บ่อยมากเลยค่ะ ไม่อยากไปร.ร
ข้าวเช้าไม่อยากกิน บางวันก็อารมณ์ไม่ดีเลยค่ะ ชอบความเงียบ
ไม่ชอบอะไรที่เสียงดัง อยากอยู่คนเดียว
เวลาเพื่อนถามอะไรบางครั้งไม่ค่อยจะตอบเลยค่ะ
รู้สึกน้อยใจเวลาเห็นคนอื่นอยู่กับพ่อแม่
คือเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ค่ะ เราอยู่กับตายาย
เวลาคนอื่นอยากได้อะไร อยากไปไหนก็ได้ไป
แต่ไม่ใช่ว่าตายายจะห้ามไปหมดทุกอย่างนะคะ
พ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอยู่ประถม เราไม่รู้เลยว่าพ่อแม่เลิกกันจนมาป.6
ตอนนี้พ่อไม่ได้ส่งเสียแล้วค่ะพ่อมีแฟนใหม่และก็ลูกชายอีก 1 คน
แม่เราก็มีแฟนใหม่เหมือนกันค่ะแต่มีเราคนเดียว พ่อกับแม่ทำงานที่ กทม.ค่ะ เราอยู่ภาคเหนือกับตายาย เราชอบเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาคิดมาก
เวลาเห็นคนอื่นอยู่กับพ่อแม่เราอิจฉามากเลยค่ะ
เวลาทำอะไรอยู่แล้วเห็นก็จะเศร้าเลย ความคิดแบบทำไมเราไม่มีเหมือนเขา
ชอบเอาเรื่องแบบนี้เก็บมาคิดแล้วร้องไห้บ่อยมากๆเลย
อาทิตย์นึงต้องมี 1 ครั้งค่ะที่ต้องร้องไห้กับเรื่องแบบนี้
มันรู้สึกน้อยใจ แบบเราเกิดมาทั้งทีแล้วทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้
เราชอบร้องไห้กับเรื่องแบบนี้บ่อยมากเลยค่ะ ไม่อยากไปร.ร
ข้าวเช้าไม่อยากกิน บางวันก็อารมณ์ไม่ดีเลยค่ะ ชอบความเงียบ
ไม่ชอบอะไรที่เสียงดัง อยากอยู่คนเดียว
เวลาเพื่อนถามอะไรบางครั้งไม่ค่อยจะตอบเลยค่ะ