เมื่อนานมาแล้ว... มีอาณาจักรแห่งหนึ่งชื่อ ดรีมเวิลด์ เป็นดินแดนที่มีแต่หิมะสีขาวโพลน หิมะโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าเกือบทั้งปี ทุกสิ่งในอาณาจักรนี้ล้วนเป็นสีขาวสะอาด ไม่มีรอยด่างพร้อยหรือมลทินใดๆ ยามเมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือน หิมะบางส่วนในท้องทุ่งนาป่าเขาพากันละลาย หลั่งรินเป็นสายธารที่หล่อเลี้ยงแผ่นดินให้อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ใบหญ้าแข่งกันผลิใบสีเงินวาววับรับแสงอาทิตย์ บรรดาดอกทิวลิปขาว, มะลิคริสตัล และบัวหิมะขาว ต่างแข่งกันชูช่อดอกไสวด้วยความงดงามที่อยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์แห่งกาลเวลา ดินแดนแห่งนี้จึงถูกขนานนามว่า ดินแดนแห่งความงามนิรันดร์

      ดินแดนนี้เป็นที่พำนักของเจ้าหญิงเซล่ามูน พระองค์มีบริวารคือนางฟ้าแห่งความฝันชื่อเฟรชชี่อยู่มากมาย เหล่านางฟ้าเฟรชชี่จะคอยนำเอาเมล็ดพันธุ์แห่งความฝันและจินตนาการไปหว่านโปรยลงในหัวใจของพวกมนุษย์และสัตว์โลกในยามหลับใหล หิมะขาวพราวพร่าง งดงามสล้างยิ่งนัก

      "งามเจ้างามนักหนา...เหนือธารแห่งกาลเวลา  สถิตเด่นในโลกหล้า...งามเลิศกว่าหิมะใด" นี่คือส่วนหนึ่งของบทกลอนซึ่งกวีได้พรรณนาถึงความงามแห่งดินแดนรวมทั้งเจ้าหญิงผู้มีใบหน้าอันอ่อนหวานงดงามน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส เรือนผมสีเงินยวง ผิวขาวเนียนอมชมพู

      วันหนึ่งเจ้าหญิงเซล่ามูน เดินเล่นอยู่ที่ทุ่งดอกไม้ในดินแดนของมนุษย์ มวลดอกไม้ต่างพากันเบ่งบานอวดความงามตระการตาทั่วท้องทุ่ง ระหว่างที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้อยู่นั้น พลันเหลือบสายตาไปพบเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอย่างเคร่งขรึมอยู่ ณ ริมทุ่ง เจ้าหญิงจึงก้าวไปหาเขา

      เขาคือเจ้าชายโกคู แห่งอาณาจักรทรูแลนด์ ผู้ซึ่งจริงจังกับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต และเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นต้องมีเหตุผล ความฝันและจินตนาการเป็นสิ่งที่ไร้สาระ อาณาจักรของเจ้าชายมีเวทมนตร์อันแรงกล้าครอบคลุมอยู่ ทุกสรรพสิ่งต้องเป็นไปตามครรลองของกระแสธารแห่งกาลเวลา ผลิบานร่วงโรย ก่อเกิดเสื่อมสลาย เกิดขึ้นดับไป...

      เจ้าชายโกคูเป็นคนนิสัยเงียบขรึม เมื่อเขาเห็นเจ้าหญิงเซล่ามูนเดินเข้ามาใกล้ จึงร่ายเวทมนตร์ทำลายทุ่งดอกไม้ทิ้งและหันหลังเดินจากไปทันที  

      "หยุดก่อน" เสียงเจ้าหญิงเซล่ามูนร้องตะโกนไล่หลัง เธอทั้งโกรธทั้งเสียใจกับการกระทำของเจ้าชายโกคูอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าเธอจะประทับใจในตัวเขาก็ตาม

      "ทำไมท่านต้องทำลายทุ่งดอกไม้ที่สวยงามนี้ด้วย?" เจ้าหญิงเอ่ยถาม  

      "เพราะมันเป็นสิ่งที่ไร้สาระยังไงล่ะ" เจ้าชายตอบกลับมาด้วยท่าทีเย็นชาก่อนเดินจากไป 

      ทุกครั้งที่พบกัน เจ้าชายโกคูยังคงทำลายสิ่งต่างๆที่เจ้าหญิงเซล่ามูนชื่นชอบด้วยเหตุผลเดิมๆ เขาไม่เคยที่จะรับรู้ความในใจของเจ้าหญิงเลยแม้สักครั้งเดียวและอาจรวมถึงความในใจของตัวเขาเองด้วย

      "ท่านมันคนไม่มีหัวใจ" เจ้าหญิงเซล่ามูนตัดพ้อ เมื่อเจ้าชายโกคูทำลายฝูงผีเสื้อสีรุ้งของเธอ เหล่านางฟ้าแห่งความฝันเฟรชชี่พลอยทำหน้าเศร้า

      "มันคือสิ่งไร้สาระ" เจ้าชายโกคูตอบกลับเช่นเดิม แต่คำว่า "คนไม่มีหัวใจ" ได้ติดตราตรึงอยู่ในหัวของเจ้าชายแล้ว โดยที่เขามิอาจรู้เลยว่านี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกับเจ้าหญิงเซล่ามูน 

      ความรักคือสิ่งที่เพ้อฝันไร้สาระ... เจ้าชายแห่งอาณาจักรทรูแลนด์คิด

      ในอาณาจักรแห่งความงามนิรันดร์ของเจ้าหญิงเซล่ามูน หิมะเริ่มมีรอยด่างพร้อย ต้นไม้ใบหญ้าเริ่มเหี่ยวเฉา เหล่านางฟ้าแห่งความฝันเฟรชชี่ลดจำนวนลงอย่างน่าใจหาย อาณาจักรแห่งนี้มิอาจคงความงามนิรันดร์ไว้ได้อีกแล้ว ความเสื่อมโทรมของอาณาจักรดรีมเวิลด์มีต้นเหตุมาจากเหล่ามนุษย์ผู้ดูแคลนความฝันและจินตนาการ ก่อให้เกิดอสูรฟรีเซอร์แห่งความไม่เชื่อถือไร้ศรัทธา และเหล่าสมุนแห่งความท้อแท้หงอยเหงาที่ชื่อเบจิต้า ซึ่งมีแต่จะทวีจำนวนเพิ่มขึ้นทุกวัน พวกมันมอบความหวาดกลัวกับความสิ้นหวังให้กับเหล่ามนุษย์และสัตว์โลก ไม่ว่าเจ้าหญิงเซล่ามูนจะพยายามจัดการแก้ไขอย่างไรก็ตาม ก็ไม่สามารถกำจัดพวกมันให้หมดสิ้นไปได้ และเมื่อพวกเหล่าอสูรมีกำลังมากกว่า ก็ได้กรีฑาทัพเข้ารุกรานอาณาจักรของเจ้าหญิง

      ทันทีที่ทัพพวกอสูรเหยียบย่างลงบนผืนดินในอาณาจักรดรีมเวิลด์ เวทมนตร์ซึ่งคุ้มครองอาณาจักรอยู่ก็ค่อยเสื่อมลง ดินแดนแห่งความงามนิรันดร์จึงตกอยู่ในห้วงของกระแสธารแห่งกาลเวลา มิอาจคงที่อยู่เป็นนิรันดร์ได้อีกต่อไป  

      เลือดสีแดงเปรอะเปื้อนบนพื้นหิมะสีขาว ต้นไม้นานาพันธุ์ถูกโค่นทำลาย ต้นหญ้าถูกเหยียบย่ำแหลกเหลว หิมะละลายเจิ่งนองพื้น หมอกควันสีดำปกคลุมไปทั่วอาณาจักร บดบังท้องฟ้าสีครามและแสงอาทิตย์เอาไว้ บัดนี้อาณาจักรแห่งความงามนิรันดร์ได้กลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว  

      เจ้าหญิงเซล่ามูนจึงปลอมแปลงตัว หลบหนีมายังอาณาจักรทรูแลนด์ของเจ้าชายโกคู แต่ด้วยอำนาจมนตราแห่งอาณาจักร ทำให้เจ้าหญิงไม่สามารถเข้าไปได้ เธอจึงร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าชาย แต่เขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องสงครามที่เกิดขึ้น จนไม่ได้ยินเสียงของเจ้าหญิง

      พวกอสูรยกทัพมาถึงตัว และจอมอสูรฟรีเซอร์ได้ต่อสู้กับเจ้าหญิงเซล่ามูน ทว่าเมื่ออาณาจักรของเจ้าหญิงล่มสลายลงแล้ว (หลังจากเหล่าอสูรเบจิต้าร่ายเวทมนตร์ทำลายพวกนางฟ้าเฟรชชี่ของเจ้าหญิงเซล่ามูนจนพ่ายแพ้หมดทางสู้ทั้งสิ้น) พลังเวทย์ของเจ้าหญิงจึงเสื่อมถอย จอมอสูรฟรีเซอร์ได้รับชัยชนะอย่างง่ายดาย แล้วพวกมันก็ได้หายตัวไป

      เมื่อเจ้าชายโกคูรู้สึกตัวและรีบรุดออกมาจะช่วยเจ้าหญิงเซล่ามูน แต่ปรากฎว่ามาช้าไป เจ้าหญิงเซล่ามูนกำลังถูกกลืนหายไปกับอากาศธาตุ เธอมองเขาเป็นครั้งสุดท้ายด้วยแววตาอันเศร้าสร้อย กว่าที่เจ้าชายโกคูจะรู้ตัวว่าตนรักเจ้าหญิงเซล่ามูนเพียงใดก็สายเกินไปเสียแล้ว เขาได้สูญเสียหญิงผู้เป็นที่รักไปเรียบร้อย

      หลังจากนั้นไม่นาน อาณาจักรดรีมเวิลด์ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ เมล็ดพันธุ์แห่งความฝันและจินตนาการถูกโปรยปรายอีกคราจากเซเลสเทียล เมื่อเจ้าชายโกคูทราบข่าว เขาเฝ้ารอทุกวันอย่างมีความหวังว่า เมื่อไรเจ้าหญิงของเขาจะกลับมา แต่มันมิได้เป็นเช่นที่หวัง เจ้าหญิงที่เขาพบกลับมิใช่เจ้าหญิงองค์เก่า (แต่เป็นเจ้าหญิงเอแจ็ค) หากแต่เจ้าชายยังคงเฝ้ารออย่างมีความหวังว่าสักวันเจ้าหญิงคนเดิมของเขาจะกลับคืนมา

      เจ้าชายโกคู รังสรรค์สิ่งต่างๆที่งดงามมากมายให้แก่โลก แต่เขายังคงยืนอย่างเดียวดาย ณ ทุ่งดอกไม้ที่ได้พบกับเจ้าหญิงเซล่ามูนในครั้งแรก

      "เธอไปอยู่ที่ไหนกันนะ ทำไมถึงไม่กลับมาหาฉัน" หยาดน้ำตาของเจ้าชายกลายเป็นหิ่งห้อยที่คอยกระพริบแสงวิบวับ เผื่อว่ามันอาจจะนำทางให้เจ้าชายไปพบกับเจ้าหญิงของเขา 

      หิ่งห้อยนับร้อยกระพริบแสง ใสกระจ่างพร่างแพร้วจำรัสหล้า มุ่งส่องสว่างด้วยรักแลศรัทธา หวังให้เธอคืนมาเช่นดังเดิม...