จะมีแบบนี้สักกี่คนหนอ อายุจะ 40ปีมาเจอกับตัวเอง ตอนนั้นพอจบมอหกออกไปดิ้นรนส่งเสียตัวเองเรียนกว่าจะจบลำบากหลายงาน  หลายจังหวัดอาศัยพื่งพิงเพื่อน ญาติบ้างส่วนทางบ้านตอนน้นยังลำบากพอผมจบมากว่าจะสร้างตัวได้ช่างเหนื่อยยากพอเริ่มจะสบายก็ไปเยี่ยมพ่อแม่เป็นระยะที่ตอนนี้มีมินิมาร์ทที่ขายดีมากเพราะเค้าอัธยาศัยดีใครๆก็ชอบจะมาชื้อที่นี่แม่อายุจะใกล้60 จึ่งเริ่มบ่นจะเลิกจึงพุดหลายครั้งว่าให้ผมมาขายและพุดครั้งหลังสุดดุแล้วไม่ไหวจริงๆครับคือร้านเปิดเจ็ดโมงถึงห้าทุ่มบอกให้ขายร้านไปก็ไม่ยอม กลับไปคิดหลายวันจืงตัดสินใจขายของตัวเองเคลียร์หนี้สินเหลือเงินนิดหน่อยเป็นทุนแล้วไปอยุ่แทนเค้าโดยเค้าไปอยุ่อีกบ้านพอรอน้องคนเล็กโตมีสามีค่อยมารับช่วง แรกเลยขอผมเดือนละหมื่นตกใจมากไม่นึกว่าขนาดนี้รวมค่าไฟฟ้าผค่าลุกน้องผมต้องจ่ายหลายหมื่นแแล้วเค้าไม่ช่วยอะไรเลย แถมใครมาหาก็มาด่าผมว่าให้กินฟรีให้หยิบเงินไปใช้แล้วไปเจอญาติก็นินทาเรื่องนี้อีก พอวันหยุดก็ว่าอีกบางทีเดือนวันสองวันเอง พอมีลุกจ้างดีก็ไล่ออกชะเองอะไรของเค้าตอนนั้นเครียดมาก พอผมจะไม่อยุ่แล้วก็แกล้งเป็นลมโหแม่เรารืนี่ไม่อยากเชื่อ และอีกสารพัดผมต้องทนทุกข์ตลอดเวลาที่ไปอยุ่ ขายของลุกค้ามีตลอดขายมากเหนื่อยมากแล้วมาเจ้ากี้เจ้าการอีกคือ กับลุกพุดไม่ดีชะเลยแต่กับคนอื่นพุดจาดีนึกเสียดายงานเก่าตัวเองมากย้อนไปไม่ได้ สรุปตอนแรกเค้าถอยรถมา พอเริ่มจะผ่อนหมดก็จะเขี่ยผมทิ้ง  และตอนนี้เกิดขื้นจริงๆโดยเค้าร่วมมือกับพี่อืกคนบอกมีงานให้ผมดุแล้วพออยุ่ได้จึงออกมาโดยที่เค้าต้องให้เงินผมก้อนนืงค่าเสียสละที่ผ่านมาหลังจากขายร้านนี้ได้ พอออกมาเค้ากลับปล่อยใ้คนเช่าเป็นที่อยุ่ไปชะแล้วงานที่หาไว้พอทำจริงไม่เหมือนที่พุดไว้อยุ่ๆพี่ให้หยุดเลยผมแค้นมาก แต่ยังมีสติอยุ่รอนิ่งๆดุว่าพวกเค้าเป็นคนยังไงกันแน่ สุดท้าย ต้องอาศัยอยุ่บ้านเก่าๆไว้เก็บของของพี่อีกคน ไม่มีงานทำ บอกเค้าว่าขอเงินไว้ใช้ระหว่างหางานใหม่สักห่าร้อยกยังไม่ได้เลย นี่เหรอผลตอบแทนการเป็นคนดี อยากให้พ่อแม่มีชีวิตอยุ่นานๆแถมถุกให้ร้ายสารพัดคือญาติที่เค้าสงสารผมค่อยๆทะยอยบอกมา เร่องที่ทำกับผมไว้ยังมีอีกเยอะและช่อผมยังอยุ่ในทะเบียนบ้านที่เป็นร้านค้า กับทะเบียนการค้ากับจ่ายภาษีก็เป็นชื่อผม ผมอยุ่มาแปดปีของในร้านเป็นของผมหรือเปล่า ชื่งตอนที่เค้าขายของทุกอย่างในร้านไปก็ไม่ได้บอกและไม่ให้เงินผมด้วยจะต้องทำยังไงต่อไปดีครับ กับคนที่ผมรักมากที่สุด