เบื่อ ต้องสั่งแบบนั้นต้องทำแบบนี้ชีวิตของกูแต่กูไม่เคยมีสิทรเลือกเองเลย
เวลากูอยากได้อะไรอยากมีอะไร กูต้องทำสิอ้นทำต้องทำเก็บเอง
แต่เวลาน้องกูจะใช้อะไร เท่าไหร่ ขอแค่บอก
เตียมให้กันหมด
ค่าไวไฟ ของกู2-3เดือนชั่งมัน พ่อแม่กูไม่เคยถามอยู่แล้ว ไม่สนใจกูเลย
ทั้งๆที่บ้างครั่งกูไม่ได้ต้องการอะไรเลยกูต้องการเออ แค่พ่อแม่ กูแท้ๆ ถามกูสะคำว่า เออมีจ่ายไหม พ่อจ่ายให้ไหม แม่จ่ายให้เอาไหม กูอยากได้ยินแบบนี้บ้าง
และอีกเรื่องคือเรื่องห้อง
ใช่!
กูได้อยู่ก่อนกูไม่เถียงเลย
แต่ของทุกอย่าง
ที่ใช้สร้าง ยกเว้นแค่ หลังคา กับอิฐ
นอกนั้นกูต้องหามาทำเองไหม!
เงินไม่มี กูก็ต้องหาดิ้นตลอด
แค่จะอ่าปากบอกพ่อแม่ขอสะ500ยังยากเลย
ดูเปลี่ยนกันไปเยอะ ผิดจากมะก่อน มะก่อนตอนอยู่อ่างทอง กูยอมรับเลย พ่อแม่รักกูเท่ากับน้อง เพราะพ่อแม่จะพากูไปตลาด ก็จะโอนเงินให้น้องกู
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะไปไหน เค้าจะชวนน้องกูไปแค่1คนตลอด ส่วนกูเวลากูบอกอยากไป เค้าก็จะบอกว่า ไปทำไม หนักรถบ้าง หรือ ไปทำไม ไปแค่นี้เอง
เหนื่อยมากๆ ทำไรไม่เคยถูกใจพ่อแม่กูเลย
กูไม่เล่นยากูไม่ดูดบุหรี่ กูแทบจะไม่กินเหล้าเดี๋ยวนี้
แต่กูก็ไม่เคย
บ้างครั่งกูก็น้อยใจนะ ว่า ทำไมทุกๆอย่างกูถึงต้องเหนื่อย
กูถึงไม่เคยได้กำลังใดๆ
เวลากูไม่ได้ทำงาน เงินสะบาทไม่มีพ่อแม่กูยังบอกแค่ว่า
ข้าวก็มีกินกินแค่ข้าวก็พอ
กูจำได้ทุกคำพูด
ส่วนเรื่องงานบ้าน ตอนที่กูทำ กูก็จะถูกบ่นเรื่องอื่นแทน
เวลากูไม่ทำเลย ก็หาว่ากูนิ่งดูดาย
ทำไมชีวิตกู
!! มีครบจะทุกอย่าง ยกเว้นสุขว่ะ
ความรักจากพ่อแม่ทำไมกูไม่เห็นเค้าจะรักกูบ้างว่ะ
เชื่อไหม! ทุกวันนี้ กูทำไรผิด กูไม่คิดพูดหรือบอกพ่อแม่กูเลย เพราะกูรู้อยู่แล้วว่า สิ่งที่เค้าจะพูดมันคืออะไร
พ่อแม่ไม่เคยรับฟังเรื่องใดๆ ไม่เคยที่จะบอกว่า เออมันพลาดไปก็เอาใหม่ลูกไม่เป็นไร
มีแต่ ไปทำไรมา ทำไมสร้างแต่ปั้นหา สร้างแต่เรื่อง
เวลากูเป็นคนตรงๆบ้างรับไม่ได้เวลากูเถียงในมุมของเด็กรุ่นใหม่บ้าง หาว่ากูอวดดี ฮาๆ!! มันเหมือนนิยายเลยว่ะ
ทุกวันนี้กูยิ้มกูเฮฮา ไม่ใช่ว่ากูไม่คิดไรนะ
แต่กูคิดแค่ว่า ชีวิตกูอยากได้ความรักความเป็นห่วงแท้ๆจากพ่อแม่กูเองบ้าง
บ้างครั่งกูนอนร้อง หรือ กูไม่สบาย ก็ว่ากูแกล้ง
ต้องรอให้กูเป็นหนักๆ
เวลาพ่อแม่กูเป็นอะไร กูพาไปทันที โดยกุไม่คิดเลยด้วยซ้ำ ว่า เงินในกระเป๋า
มีเท่าไหร่จะรักษาพอไหม
กูคิดแค่ พ่อแม่กูต้องถึงโรงบาลก่อนแค่นั้น
ทุกวันนี้ กูติดการพนัน กูติดเล่นเกมเสียตัง
เค้าเคยมาถามหรือบอกหรือแนะนำอะไรกูไหม??
ชีวิตกู กูจะดิ้นไปเรือยๆดิ้นจนเหนื่อย
แล้วถ้าวันนั้นมาถึง วันที่กูยอมตาย กูจะไปจากชีวิตทุกคนเอง ปล.กูลำบากตั้งแต่เด็ก
ทำไมชีวิตเรามีทุกอย่าง แต่เหมือนขาดความสุขและความรักจากพ่อแม่?
เบื่อ ต้องสั่งแบบนั้นต้องทำแบบนี้ชีวิตของกูแต่กูไม่เคยมีสิทรเลือกเองเลย
เวลากูอยากได้อะไรอยากมีอะไร กูต้องทำสิอ้นทำต้องทำเก็บเอง
แต่เวลาน้องกูจะใช้อะไร เท่าไหร่ ขอแค่บอก
เตียมให้กันหมด
ค่าไวไฟ ของกู2-3เดือนชั่งมัน พ่อแม่กูไม่เคยถามอยู่แล้ว ไม่สนใจกูเลย
ทั้งๆที่บ้างครั่งกูไม่ได้ต้องการอะไรเลยกูต้องการเออ แค่พ่อแม่ กูแท้ๆ ถามกูสะคำว่า เออมีจ่ายไหม พ่อจ่ายให้ไหม แม่จ่ายให้เอาไหม กูอยากได้ยินแบบนี้บ้าง
และอีกเรื่องคือเรื่องห้อง
ใช่!
กูได้อยู่ก่อนกูไม่เถียงเลย
แต่ของทุกอย่าง
ที่ใช้สร้าง ยกเว้นแค่ หลังคา กับอิฐ
นอกนั้นกูต้องหามาทำเองไหม!
เงินไม่มี กูก็ต้องหาดิ้นตลอด
แค่จะอ่าปากบอกพ่อแม่ขอสะ500ยังยากเลย
ดูเปลี่ยนกันไปเยอะ ผิดจากมะก่อน มะก่อนตอนอยู่อ่างทอง กูยอมรับเลย พ่อแม่รักกูเท่ากับน้อง เพราะพ่อแม่จะพากูไปตลาด ก็จะโอนเงินให้น้องกู
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะไปไหน เค้าจะชวนน้องกูไปแค่1คนตลอด ส่วนกูเวลากูบอกอยากไป เค้าก็จะบอกว่า ไปทำไม หนักรถบ้าง หรือ ไปทำไม ไปแค่นี้เอง
เหนื่อยมากๆ ทำไรไม่เคยถูกใจพ่อแม่กูเลย
กูไม่เล่นยากูไม่ดูดบุหรี่ กูแทบจะไม่กินเหล้าเดี๋ยวนี้
แต่กูก็ไม่เคย
บ้างครั่งกูก็น้อยใจนะ ว่า ทำไมทุกๆอย่างกูถึงต้องเหนื่อย
กูถึงไม่เคยได้กำลังใดๆ
เวลากูไม่ได้ทำงาน เงินสะบาทไม่มีพ่อแม่กูยังบอกแค่ว่า
ข้าวก็มีกินกินแค่ข้าวก็พอ
กูจำได้ทุกคำพูด
ส่วนเรื่องงานบ้าน ตอนที่กูทำ กูก็จะถูกบ่นเรื่องอื่นแทน
เวลากูไม่ทำเลย ก็หาว่ากูนิ่งดูดาย
ทำไมชีวิตกู
ความรักจากพ่อแม่ทำไมกูไม่เห็นเค้าจะรักกูบ้างว่ะ
เชื่อไหม! ทุกวันนี้ กูทำไรผิด กูไม่คิดพูดหรือบอกพ่อแม่กูเลย เพราะกูรู้อยู่แล้วว่า สิ่งที่เค้าจะพูดมันคืออะไร
พ่อแม่ไม่เคยรับฟังเรื่องใดๆ ไม่เคยที่จะบอกว่า เออมันพลาดไปก็เอาใหม่ลูกไม่เป็นไร
มีแต่ ไปทำไรมา ทำไมสร้างแต่ปั้นหา สร้างแต่เรื่อง
เวลากูเป็นคนตรงๆบ้างรับไม่ได้เวลากูเถียงในมุมของเด็กรุ่นใหม่บ้าง หาว่ากูอวดดี ฮาๆ!! มันเหมือนนิยายเลยว่ะ
ทุกวันนี้กูยิ้มกูเฮฮา ไม่ใช่ว่ากูไม่คิดไรนะ
แต่กูคิดแค่ว่า ชีวิตกูอยากได้ความรักความเป็นห่วงแท้ๆจากพ่อแม่กูเองบ้าง
บ้างครั่งกูนอนร้อง หรือ กูไม่สบาย ก็ว่ากูแกล้ง
ต้องรอให้กูเป็นหนักๆ
เวลาพ่อแม่กูเป็นอะไร กูพาไปทันที โดยกุไม่คิดเลยด้วยซ้ำ ว่า เงินในกระเป๋า
กูคิดแค่ พ่อแม่กูต้องถึงโรงบาลก่อนแค่นั้น
ทุกวันนี้ กูติดการพนัน กูติดเล่นเกมเสียตัง
เค้าเคยมาถามหรือบอกหรือแนะนำอะไรกูไหม??
ชีวิตกู กูจะดิ้นไปเรือยๆดิ้นจนเหนื่อย
แล้วถ้าวันนั้นมาถึง วันที่กูยอมตาย กูจะไปจากชีวิตทุกคนเอง ปล.กูลำบากตั้งแต่เด็ก