ทุกวันนี้รู้สึกว่าปัญหาของเราคือการอยู่คนเดียวไม่ค่อยได้ เริ่มหาความสุขจากการอยู่คนเดียวยากขึ้น ต้องเอาขีวิตไปผูกติดกับใครตลอดเวลาโดยเฉพาะแฟน ก่อนหน้านี้มีแฟนนิสัยคล้ายๆกันมาตลอด คือติดแฟนมาก มาตลอด พอมาคบกับคนใหม่เขาก็ไม่ผิดเลย เขามีพื้นที่ชัดเจนมาก เพื่อน ครอบครัว ตัวเอง แฟน
แต่เป็นเราเองที่รู้สึกว่าเราไม่พอ เรารู้สึกขาด รู้สึกไม่ได้รับความสำคัญ ความสุขไปผูกติดกับเขาหมด จนมีปัญหากันหลายครั้ง 
ด้วยอายุวัยรุ่นตอนปลาย (28-29 ปี) เพื่อนฝูงก็เริ่มมีแฟน หายหน้าหายตา ติดต่อกันน้อยลงทุกที แล้วนิสัยส่วนตัวที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยยึดติดกับเพื่อน เจอกันตามโอกาสอยู่แล้ว ครอบครัวก็อยู่กันคนล่ะที่ งานที่ทำก็ทางออนไลน์ไม่ต้องเจอใคร 
คำถามคือเราควรจะเริ่มต้นมีความสุขให้ได้ด้วยตัวเองยังไงดีครับ บางทีแค่อยากไปตีแบต หันซ้ายขวาไม่รู้ชวนใครก็ต้องรอแต่แฟน อยากกินหมูกะทะ หันซ้ายขวาไม่รู้กินกับใครก็รอแต่แฟน มันดูชีวิตเคว้งมาก ทุกวันนี้ไม่รู้ว่ารักแฟนไหมอาจจะไม่ได้รักแต่แค่กลัวไม่เหลือใครรึป่าว🥺 จนกลายเป็นเหมือนคนเศร้าๆอยู่บ่อยครั้ง รู้สึกหาความสุขยากลงๆอยู่ทุกวัน จนบางที่รู้สึกว่าหรือเรามีปัญหาทางสุขภาพจิตสุขภาพใจอะไรรึป่าว ปรึกษาแฟนหรือครอบครัวก็บอกให้ออกไปข้างนอกบ้างไปหาเพื่อน ก็พยายามออกไปข้างนอกคนเดียว ไปกินข้าวทำกิจกรรมอะไรคนเดียว มันเหมือนไปฝึกมากว่าไปมีความสุข