ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
คือเราอยู่กันคนละจังหวัด แต่พอคบกันก็มาอยู่ด้วยกันคือตัวติดกันทุกวันจนคบกันมาได้2ปี แต่พอช่วงต้นเดือนพฤศจิกายนเค้าจะต้องเดินทางกลับจังหวัดของเค้าเพื่อไปช่วยงานที่บ้านครับ พอเค้ากลับไปเค้าก็ให้เพื่อนมานอนด้วยที่บ้านเพราะว่าเค้าเหงา แรกๆเราก็คุยกันปกติครับส่งรูปหากัน แชทคุยกัน วิดีโอคอลกัน แต่พอเพื่อนมานอนค้างที่บ้านกับเค้า เราก็เริ่มคุยกันน้อยลงครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจผมเลย ทุกๆเช้าผมจะเป็นคนทักแชทเค้าไปก่อนแต่ละวันเราคุยกันด้วยประโยคธรรมดาอย่างเช่นมอนิ่ง กินข้าวรึยัง ทำอะไรอยู่ เป็นแบบนี้มาประมาณอาทิตย์นึงครับ ส่วนใหญ่มีแต่ผมที่เป็นฝ่ายตั้งคำถาม เค้าเริ่มถามคำตอบคำ เริ่มรู้สึกว่ามันไม่มีความคิดถึงหรือความห่วงใยอยู่ในประโยคที่เค้าตอบเรากลับมา เหมือนเราห่างกันไปเรื่อยๆ แล้วสุดท้ายเค้าก็บอกกับผมว่าเค้าไม่แน่ใจว่ารักผมแบบแฟนเหมือนเดิมรึเปล่า ผมอ่านประโยคนั้นครั้งแรกคือมันแบบเหมือนฉากในหนังเลยครับทุกๆอย่างรอบๆตัวมันดูหม่นๆไปหมดเลยอาจจะเป็นเพราะว่าผมรอเค้าทุกวัน รอที่จะได้คุยได้เล่าเรื่องเล็กๆที่เจอในแต่ละวันให้เค้าฟัง 
ผมเลยลองขอห่าง เพื่อให้เค้าได้ลองทบทวนความรู้สึกตัวเองดู เราไม่ได้คุยกันเลยไม่ว่าจะเป็นแชทหรือวิดีโอคอลจนมันผ่านมา1อาทิตย์กว่าๆครับ ผมไม่รู้ว่าควรวางตัวยังไง เลยตัดสินใจทักไปถามเค้าเมื่อวาน ว่าเค้ารักผมแบบไหน รักแบบแฟนหรือมันกลายเป็นความรักแบบพี่น้องครอบครัว เค้าตอบมาว่าคงจะเป็นอย่างหลัง555555555555
ผมเคว้งครับแบบว่าเคว้งจริงๆ มันแอบรู้สึกว่าไม่แฟร์เลยแต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะปล่อยเค้าไป เลยอยากจะได้วิธีทำใจ หรืออะไรซักอย่างก็ได้ครับที่ผมพอจะสามารถพาความรู้สึกตัวเองออกไปจากตรงนี้ ผมควรจะทำยังไงดี (คือผมยังอยู่ที่ๆเดิมห้องๆเดิมอยู่กับของเดิมๆที่เคยมีเค้าอยู่ครับ) ผมเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ/นอนหลับยากครับจากที่ปกติเป็นคนที่นอนไวมาก