คือเรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เราอยูาม.6ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัย คือเราอยากเข้าคณะเเพทยศาสตร์ปกติเราจะอ่านหนังสือประมาณวันละ6-7ชั่วโมง ซึ่งกลางวันเราไม่ว่างเลยต้องเลี้ยงน้องเราจะว่างเฉพาะตั้งเเต่19:00ขึ้นไปซึ่งเราต้องอ่านหนังสือช่วงเวลานี้จนถึงประมาณตี3-ตี4ต้องบอกก่อนเลยว่าที่บ้านเราไม่ได้ติดฝ้าเพดานเวลาทำอะไรก็ได้ยิน แล้วเเม่กับสามีใหม่เเม่เขานอนห้องข้างๆเรา สามีใหม่เเม่ก็พูดขึ้นมาว่ากลางวันเอาเเต่นอนไม่ยอมอ่านหนังสือ อ่านตอนกลางคืนมันน่าลำคาน มันเเย่กว่านั้นคือเเม่บอกให้เราห้ามอ่านหนังสือตอนกลางคืนค่ะ เพราะกลัวว่าสามีของเขาที่ทำงานมาเหนื่อยๆจะหลับไม่สบาย ซึ่งอย่างที่เราบอกไปตอนกลางวันเราไม่ว่างเลย+ตอนกลางวันเราไม่มีสมาธิ คนที่บ้านเราอยากให้ติดคณะเเพทย์มาก รองลงมาคือทันตะ เเต่เราไม่เข้าใจทำไมต้องมาพูดเเบบนี้กับเราบางครั้งเขาก็พูดว่า เเบบนี้นะหรอจะติดแพทย์คือเราเฟลมากเลยค่ะ เราพยายามอ่านหนังสือมาตลอดเหนื่อยมากๆด้วยมาเจอคำพูดเเย่ๆกับที่บ้านด้วยแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้ บอกให้เรายอมตลอด พอเราขอไปอยู่หอข้างนอกแม่ก็ไม่ให้ไปค่ะ สามีใหม่เเม่ทั้งดูถูกเรา แล้วยังมาบอกว่าถ้าคิดว่าตัวเองเก่งตัวเองเอาตัวรอดได้ก็ไป แม่เราบอกว่าจะไปทำไมนี่มันบ้านเรา คือเราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่มีทางเลือกเลยค่ะ เราร้องไห้จนปวดตาไปหมดแล้ว😭