คือเราอยู่กินกับสามีมา10ปี มีลูกสามคน ตอนนี้ลูกเพิ่ง สาม ขวบ ห้า ขวบและหกขวบ แรกๆทุกอย่างโอเครนะสามีขยันตอนยังไม่มีลูกบวกกับสภาวะเศรษฐกิจที่ดีกว่านี้ เรื่องทุกอย่างในบ้านเราเป็นคนจัดการ(เพราะเราเป็นคนเก็บเงินเกี่ยวไหม)จัดการทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบสามีไม่ทำอะไรเลยช่วยดูลูกนิดหน่อย อาชีพเราค้าขายตามตลาดนัด ทุกวันนี้สามีขายของแค่สองวันส่วนเราเปิดร้านกาแฟเล็กๆขาย ขายทุกวัน บางวันก็ต้องปิดไปช่วยสามีขายของที่ตลาดนัดกับถ้าลูกไม่สบายก็ปิดร้าน แต่ทว่าเขามีความคิดนะ คิดที่อยากจะทำนู้นนี่นั่นเกี่ยวกับอาหารน่าจะขายดีแต่ความคิดเขาคือเราต้องเป็นคนทำ ปีเขาบอกแต่เราว่าเขาไม่ถนัดเรื่องพวกนี้ เราเคยบอกว่าเราจะสอนชงน้ำให้ ก็ไม่เอา จะสอนทำแป๋งปาท่องโก๋ก็ไม่เอา จะให้ทำอาหารตามสั่งทุกอย่างก็ให้เราทำ คือแบบจะให้ทำอะไรก็ไม่ถนัดทุกอย่าง มันเลยทำให้เราเบื่อ เบื่อเพิ่มมากขึ้นรอแค่เลี้ยงลูกโตนี่คือความคิดเรานะ บางวันเราเหนื่อยมากเราก็วีนนะ
คือแบบ คนอื่นเขาไปถึงโลกไหนต่อโลกไหน สามียังย้ำอยู่กับที่เช้าเช็ดน้ำไก่กลางวันนอนกลางคืนเล่นโทรศัพท์แล้วเข้านอน เราเบื่อมาก (ไม่เกี่ยวกับเรื่องการบ้านนะพอมีลูกคนที่สามเราก็ไม่อยากอยูด้วยเลยทุกวันนี้นอนแยกห้องกันคือเราสบายใจสุดล่ะ) ทั้งหาเงินทั้งดูแลครอบครัว ทั้งงานบ้าน บางคนเขาคิดว่าทุกวันนี้งานสบาย เราไม่เคยใช้ชีวิตส่วนตัวมาหกปีแล้ว มีใครรู้สึกเดียวกันมั้ง อยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ ทุกอย่างที่บ้านดีหมดยกเว้นเรื่องที่สามีไม่กระตือรือร้นทำมาหากิน