เรื่องมีอยู่ว่าเรากับสามีคบกันมานานหมั้นกันแล้วอยุ่ด้วยกันตลอดลำบากก็อยู่ด้วยทุกข์สุขโดยที่เขาไม่มีพ่อไม่มีแม่แม่เขาทิ้งไปแต่เด็กๆเราก็ช่วยเขาตามหาแม่จนเจอพึ่งได้เจอกันค่ะเขาก็แบบเปลี่ยนไปเลยแบบว่าเขาติดแม่มากจักอดจะหอมแม่ตอนเจอแม่และตอนห่างกับแม่เขาจะติดคุยกับแม่จนไม่มีเวลาให้เราเลยค่ะทั้งที่เมื่อก่อนตอนเขายังไม่เจอแม่เขารักและใส่ใขเรามากเรามีลูกกับเขาตั้งครรภ์ได้3เดือนแล้วค่ะรุ้สึกน้อยใจมากที่เขาแบบไม่สนใจใส่ใจเราเลยคุยแต่กับแม่อ่ะค่ะไม่ทำอะไรเลยทั้งที่เขากับเราแบบดูแลกันดีใส่ใจกันดีตอนเขายังไม่เจอแม่ แล้วก็รุ้สึกอึดอัดมากเวลาที่ไปอยู่กับแม่เเฟนแล้วก็เขาอ่ะค่ะเขาหอมแก้มกันกอดกันรุ้สึกแบบอึดอัดอ่ะโตแล้วเนาะมันก็ต้องทำให้เหมาะสมกว่านี้