ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ค่ะเรากลุ้มใจเรื่องกลิ่นปากมากๆยิ่งช่วงโควิดต้องใส่เเมสยิ่งเหม็นกว่าเดิมขนาดเวลากินข้าวกับเพื่อนที่โรงเรียนยังไม่กล้ากินจะพูดว่าไม่เคยกินต่อหน้าเพื่อนเลยก็ได้ค่ะเพราะเราอายต้องโกหกเพื่อนตลอดว่าไม่หิวมีช่วงหนึ่งตอนม.1เราขึ้นสแตนเชียร์ทำไงดีทีนี้ปากก็เหม็นยังต้องตะโกนเชียร์อีกเราเลยหาหมากฝรั่งมาเคี้ยวแต่ก็เถอะค่ะช่วยได้ไม่กี่นาทีตอนเราพูดเพื่อนบอกไปกินน้ำส้วมมาหรอเราก็เงียบไปตอนนี้กลิ่นแรงขึ้นเวลาเรากินอะไรคนข้างๆเขาเหมือนจะอ้วกเลยใช่ค่ะเราเคยกินอาหารแล้วป้าของเราเขาอ้วกออกมาแต่เขาไม่ได้บอกว่าเหม็นเขาบอกแค่ว่าเหมือนมีอะไรติดคอขมคอเราเคยถามน้องว่าเราปากเหม็นหรอน้องก็บอกไม่นะเราคิดว่าน้องคงกลัวเราน้อยใจเลยไม่กล้าบอกตรงๆจนตอนนี้ม.2อีกไม่กี่เดือนก็ม.3แล้วค่ะเราอยากหายมากๆแต่ไม่กล้าบอกใครว่าปากเหม็นมากๆแต่ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้วว่าควรบอกคุณแม่เรากำลังรอแม่กลับมาจาก กทม. ประสบการณ์โดยตรงใครที่ไม่เคยเป็นไม่รู้หรอกค่ะว่ามันแย่มากแค่ไหนจนอยากจะฆ่าตัวตายเพราะเป็นภาระคนอื่นถ้าได้กลิ่นคนเดียวจะไม่ว่าเลยค่ะ😔😔